Door Elijah J. Magnier: @ejmalrai
Elk jaar, voor het mandaat van de United Nations Interim Forces in Lebanon (UNIFIL) wordt verlengd, verheffen Israël en de Amerikaanse regering hun stem om te vragen de termijn en de taken van UNIFIL uit te breiden en op die manier de doelstellingen van Israël te kunnen vervullen. De Amerikaanse regering staat achter Israël in haar pogingen om met andere middelen te bereiken wat het niet kon bereiken door een militaire confrontatie. Het doel is altijd om Hezbollah te verzwakken en zijn sociale en militaire capaciteiten te beperken. Totdat dat is bereikt, tot het moment dat Israël deze “vredestroepen” in Libanon niet meer nodig heeft, wordt het UNIFIL-mandaat jaarlijks verlengd.
Bronnen binnen de “As van het Verzet” geloven dat “de aanwezigheid van UNIFIL in het zuiden van Libanon niet zal veranderen zolang het past binnen de belangen en doelstellingen van Israël. Voor Libanon, en in het bijzonder voor de Libanese bevolking in het zuiden maakt de aan- of afwezigheid ervan geen verschil. UNIFIL-agenten observeren de gebeurtenissen en rapporteren wat zij zien zonder in te grijpen of een einde te maken aan de dagelijkse Israëlische schendingen van Libanees grondgebied over land, over zee en door de lucht. Wanneer Israël de grensdoorgangen opent en soldaten de grens oversteken en de soevereiniteit van Libanon schenden, worden UNIFIL alleen opgeroepen wanneer Libanese legerofficieren gevechtsposities innemen tegenover de indringers. Wanneer Israël de oorlog aan Libanon verklaart, telt UNIFIL de oprukkende tanks en krijgt het hoofdkwartier instructies van het Israëlische leger over waar ze wel of niet aanwezig mogen zijn. Het Israëlische leger heeft zelfs al UNIFIL-posities gebombardeerd, onder de waakzame maar machteloze ogen van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties: Israël profiteert van onbeperkte steun van de VS.”
In 1996 bombardeerde Israël de UNIFIL-basis in Qana, in het zuiden van Libanon, waarbij 106 burgers werden gedood en er 106 anderen samen met 4 UNIFIL-officieren gewond raakten. De Libanese burgers, bejaarden, vrouwen en kinderen, dachten dat ze op een veilige plek waren en dat de blauwhelmen hen zouden beschermen tegen de Israëlische bombardementen. Ze realiseerden zich niet hoe weinig respect Israël heeft voor de VN en voor de burgerbevolking zolang het kan genieten van de bescherming van de VS in de Veiligheidsraad. In 2006 bombardeerde Israël hetzelfde dorp, waarbij 54 burgers werden gedood, waaronder 37 kinderen. De reactie van de VN-Veiligheidsraad was timide, alleen maar een verzoek om de oorlog te staken en een verbale veroordeling van Israël. Er werd geen actie ondernomen tegen wat algemeen erkend wordt als een oorlogsmisdaad.
“Israël wil dat UNIFIL de Hezbollah, zijn bewegingen, zijn wapenopslagplaatsen en de aanwezigheid van zijn leiders in de gaten houdt. Binnen de UNIFIL-troepen hebben de deelnemende landen nauwe banden met de Israëlische inlichtingendiensten. Bovendien nodigen Israëlische officieren de UNIFIL-functionarissen uit om het weekend over de grens door te brengen. De samenwerking in het Westen en het Midden-Oosten met Israël is bekend. Dit is een van de redenen waarom Israël UNIFIL aanmoedigt om te blijven”, aldus de bron.
De Israëlische reservist Brigadegeneraal Assaf Orion schreef dat de “indrukwekkende militaire groei van Hezbollah plaatsvond ondanks twee obstakels: diepe betrokkenheid bij regionale gevechten, vooral in de Syrische oorlog, en het UNIFIL-mandaat. Het huidige arsenaal van Hezbollah omvat naar schatting 130.000 raketten van verschillende afmetingen en wapenkoppen, naast gewapende drones, zee- en luchtafweerraketten. Deze enorme vuurkracht overtreft die van de meeste nationale staten.”
Juist daarom zoekt Israël naar een manier om de capaciteit van Hezbollah om het te verslaan tegen te gaan en een veilige manier te vinden om Libanon binnen te vallen en een deel van zijn land- of zeegebied te bezetten.
“Hezbollah besteedt aan zijn leden en civiele organisaties die de bevolking ondersteunen een budget dat meer dan het dubbele is van het jaarlijkse UNIFIL-budget. Daarom is het belachelijk om het bedrag dat UNIFIL in Libanon uitgeeft te beschouwen als de reden voor zijn “geaccepteerde” aanwezigheid. Het al dan niet bestaan van UNIFIL is niet relevant voor de activiteiten van Hezbollah. De aanwezigheid van UNIFIL is gekoppeld aan hoeveel voordeel deze aanwezigheid in de eerste plaats aan Israël biedt, niet aan de “As van het Verzet” en zijn strijd tegen de Israëlische bezetting. Hoe dan ook, wanneer Israël de oorlog aan Libanon verklaart, komt de aanwezigheid van UNIFIL niet in aanmerking. Daarom zijn deze troepen er niet om het land te beschermen. Israël echter denkt dat het de arm van de Libanese regering kan omwringen om de regels van het engagement te veranderen en Hezbollah, als gevolg van de huidige financiële problemen van Libanon, in het nauw te drijven. Dit zal niet gebeuren omdat Hezbollah een geïntegreerd onderdeel is van de Libanese samenleving en haar instellingen. Zij is aanwezig in het parlement, in het kabinet en onder de veiligheidsdiensten. Daarom is elke poging om Hezbollah aan te pakken, te isoleren of te elimineren, gedoemd te mislukken.
Israël is zich terdege bewust van de militaire capaciteit van Hezbollah en in het bijzonder van zijn precisieraketten met vernietigende kopladingen. De mogelijkheid om een oorlog te beginnen – ook al sluiten de leiders van Hezbollah deze mogelijkheid nooit uit – is dus nihil, zolang Hezbollah zijn arsenaal maar bijwerkt. Daarom moet Israël op zoek gaan naar andere manieren om de moderne wapenvoorraad van Hezbollah te ontregelen. Wanneer Israël en de VS dit doel niet bereiken, proberen ze andere staten/vrienden te bereiken om Hezbollah tegen te gaan door de samenleving die deel uitmaakt van en die Hezbollah beschermt, te sanctioneren. Die gemeenschap bedraagt ten minste een derde van Libanon, andere religieuze groeperingen die de doelstellingen van Hezbollah steunen en Libanon beschermen als de regering daar niet in slaagt, niet meegerekend.
De huidige poging om het mandaat en de doelstellingen van de VN-troepen in Libanon te wijzigen is niet nieuw. Confrontaties tussen de Libanese bevolking in het zuiden van Libanon en de UNIFIL-troepen vonden plaats bij verschillende gelegenheden, toen de VN-troepen probeerden huiszoekingen in verschillende dorpen te organiseren, maar zich genoodzaakt zagen zich terug te trekken. De pogingen om Hezbollah te blokkeren of om de aard van de aanwezigheid van UNIFIL te veranderen mislukten. Een andere poging om alle illegale grensovergangen tussen Libanon en Syrië te sluiten werd door de VS zelf opgeblazen. Afgelopen maart is een Amerikaans vliegtuig van de Amerikaanse ambassade in Beiroet geland en is er, zonder coördinatie met Libanese autoriteiten, een Libanees staatsburger, Amer al-Fakhoury, die ervan wordt beschuldigd een Israëlische medewerker te zijn, illegaal het land uit gesmokkeld. De VS lieten zien hoe ze zich aantrekken van de Libanese soevereiniteit en hoe ze op klaarlichte dag mensen uit Libanon kunnen smokkelen zonder rekening te houden met het gastland.
Maar zelfs het schaamteloze buitensmokkelen van al-Fakhoury is niet te vergelijken met de weg die Hezbollah heeft afgelegd tussen Syrië en Libanon om zijn modernste wapens binnen te brengen. De Libanese regering heeft de rol van Hezbollah bij de verdediging van het land erkend in haar ministeriële plan, een document dat door het parlement is goedgekeurd. Onder druk van de VS beschikt het land niet over adequate raketten om de voortdurende schending van de soevereiniteit door Israël te stoppen . Het land vertrouwt op het militaire vermogen van Hezbollah om “Rules of Engagement” aan Israël op te leggen en zo te voorkomen dat het Libanon bezet.
Hezbollah heeft in verschillende fasen bevestigd dat het in staat is om krachtige signalen naar Israël te sturen, telkens wanneer Israël probeert de regels van de afschrikking te veranderen. Israël heeft in de afgelopen maanden zijn vernedering aanvaard door niet te reageren op de vergelding van Hezbollah . Daarom probeert Tel Aviv andere mogelijkheden te vinden om door te gaan, om het werk te doen dat het heeft nagelaten te doen. Alle eerdere pogingen om de slagkracht van Hezbollah te beteugelen zijn ondoeltreffend geweest, en er zijn geen aanwijzingen dat verdere inspanningen zouden kunnen slagen. Om Hezbollah te stoppen, moet Israël de bezette gebieden en zijn expansionistische doelstellingen opgeven. Helaas is dit een beleid dat geen enkele Israëlische leider zich ooit zou kunnen voorstellen, omdat het een vast onderdeel van de Israëlische ideologie is om vast te houden aan de bezette gebieden en te leven in een staat van oorlog. Dit vaste Israëlische beleid is op zijn beurt de basis voor het afschrikkingsbeleid van Hezbollah en de noodzaak om alomtegenwoordig te zijn.
Vertaald door Francis J.
Dit artikel is door vrijwilligers gratis in diverse talen vertaald zodat de lezers de inhoud zouden kunnen waarderen. Het artikel mag niet worden afgedekt door een betaalmuur. Ik wil mijn volgers en lezers bedanken voor het vertrouwen en de steun. Als je het apprecieert, voel je dan niet verveeld om desnnods met slechts 1 euro bij dragen en de site te helpen financieren. Je contributie, hoe klein ook, zal bijdragen aan de continuïteit ervan. Dank je wel.
Copyright © https://ejmagnier.com 2020
You must be logged in to post a comment.