همکاری ایران و روسیه با ونزویلا بر علیه امریکا

@ejmalrai ایلایجا مگنایر توسط: 

 شیرین هاشمی ترجمه: 
رییس جمهور نیکلاس مادورو و دیگر عضوهای حزب او موفق شدند که به رویای ترامپ که سرنگونی دولت مادورو بود خاتمه دهند؛ مادورو موفق شد در انتخابات اخیر با ۶۷ درصد رای‌ها به نفع خود برنده شود. بنابراین خوان گوایدومامور  واشنگتن به گذشته در تاریخ پیوست مانند هرکسی که خواستار حمله نظامی از کشور خارجی برعلیه کشور خود می‌باشد و میخواهد که به تحریم‌ها علیه کشورش گسترش دهد. متقابلا ونزویلا به ایران و روسیه این اجازه را می‌دهد که در نواحی امریکا نقش داشته باشند به خصوص که ونزویلا نه تنها از این نبرد بین المللی سود میبرد و با اهداف و عقاید وی هم  هماهنگی دارد. جنگ نرم امریکا علیه ونزویلا مثل دیگر مناطق به خصوصدر خاور میانه به شدت شکست میخورد

در طول ۶ سال حزب مخالفین ونزویلا که رهبری انجمن ملی را به عهده داشتند اجازه دادند که ترامپ بتواند در جامعه ونزویلا بین مردم تفرق بیاندازد و مردم را بر علیه مادورو تحریک کند. به این دلیل بود که بر خلاف قوانین بین المللی امریکا و اتحاده اروپا و ۵۰ کشور دیگر گوایدو را به عنوان رییس جمهور شناختند. امریکا انتظار داشت که با استفاده از قدرت نظامی خود جلوی ونزویلا را بگیرد ولی روسیه با فرستادن مقامات و تسلیحات نظامی به امریکا هشدار داد. روسیه جنگده‌های برتر هوایی و سامانه های موشکی خود را به ونزویلا فرستاد.البته این تسلیحات به تنهایی نمیتواند جلوی حملات امریکا را بگیرد ولی این تسلیحات میتوانند از حمله امریکا بازدارندگی کند.

ایران هم به روسیه پیوست و چندین تانکر نفت کش و قطعات یدکی را به ونزویلا فرستاد و در حال حاضر در  ۶ پالایشگاههای ونزویلا که به دلیل تحریم‌های سنگین امریکا متوقف شدند به تعمیر مشغول هستند.این تحریم‌ها فعلا توانستند اقتصاد کشوری با بزرگ‌ترین دارایی نفت دنیا را شکست دهند.

این سیاست نرم امریکا همان سیاستی است که آنها علیه مردم سوریه، لبنان، فلسطین، ایران و‌یمن‌ودر حقیقت هر جای دنیا که مردم از امریکا اطاعت نکنند بر علیه آنها استفاده می‌شود.

به نظر میاید که پشتیبانی روسیه از ونزویلا فقط برای کسب سود مالی نیست ولی بیشتر به این دلیل می‌باشد که رییس جمهور پوتین تصمیم گرفته که روسیه باید جای خود را در مناطق بین المللی پس بگیرد و به هژمونی امریکا پایان دهد.

هر زمانی که امریکا بر ضد منافع ملی روسیه عمل کند، روسیه گزینه دارد که حمایت خود از ونزویلا را پر رنگتر‌ کند.

ایران و روسیه هر دو در سوریه حضور دارند و باهم در ۵ سال اخیر همکاری داشتند. هر دوکشور علیه امریکا که نقشه سرنگونی بشار الاسد را داشت جنگیدند و پیروز شدند. هم چنین هر دو کشور در عراق هم حضور داشتند و کمک اطلاعاتی و لوژیستیکی به عراق کردند از دولت عراق پشتیبانی کردند که از نقشه امریکا برای تجزیه عراق به سه قسمت جلوگیری کند.
ایران با عبور از اقیانوس‌ها در حال کمک به ونزویلا می‌باشد. جمهوری اسلامی ایران مثل روسیه به جای حساس امریکا ضربه میزند. امریکا چندین پایگاه نظامی در کشورهای همسایه ایران ایجاد کرده و بیشتر کشورهای خلیج فارس را قانع کرده که  روابط خو‌د‌را با اسراییل عادی کنند. واکنش ایران نه تنها ساختن متحدان قوی در خاور میانه بوده و با پشتیبانی از ونزویلا ، امریکا را در منطقه امریکای لاتین هم به چالش میکشند.

امریکا همیشه عادت کرده در مناطق کشورهای دیگر خودنمایی کند ولی ونزویلا فرصت جالبی برای ایران و روسیه می‌باشد که در مناطق نزدیک به امریکا عمل کنند.

با این حال رابطه ایران- ونزویلا امکان دارد که بیشتر از استراتژیک، رابطه اجباری باشد و به دلیل سیاست خارجی ترامپ و تحریم های سنگین علیه ایران شروع شده باشد. ایران مجبور بود که راهای دیگری علیه سیاستهای بسیار خشن پیدا کند. ولی الان ونزویلا می‌تواند این رابطه را گسترش داده و عمیقتر‌کند.

الان که رییس جمهور مادور اکثریت انجمن ملی ونزویلا را برعهده دارد، قوی ترین سیاستمدار در کشور می‌باشد. او کاملا خوان گوایدو، مامور را نادیده گرفت. گوایدو نتوانست مخالفین را باهم متحد کند و بنابراین باوجود تمام پشتیبانی از طرف امریکا و اروپا در سرنگون کردن مادرو شکست کامل خورد.

مادور در انتخابات دمکراتیک بسیار عالی عمل کرد، او گوایدو را به زندان نینداخت با اینکه او به عنوان یک خاین علیه کشور خود عمل کرد ولی منتظر شد که در انتخابات شکست خورد. هدف اولیه مادورو، حل کردن بحران اقتصادی کشور و افزایش ارزش ارز کشور می‌باشد. رییس جمهور ونزویلا الان باید از متحدان نزدیک خود کمک بخواهد برای بهبود اقتصاد و باز سازی کشور.
با اینکه اکثر مردم عقیده دارند که ترامپ و بایدن دو طرف یک سکه میباشند، مادرور به جوبایدن پیامدهای مثبت میفرستد چون تمایل دارد که امریکایی سیاست خود بر علیه ونزویلا را تغییر دهد.

در حال حاضر هم مادورو هنوز تحت حمایت ایران می‌باشد و ایران بار دیگر چندین تانکر به طرف ونزویلا ارسال کرده و ایران ثابت کرده که هر نوع مزاحمتی بر علیه کشتی های خود در مسیر ونزویلا با اسیری تانکرهای امریکایی در تنگه هرمز روبرو خواهد شد.

با وجود اینکه تفکر ملی جمهوری ایران و تفکر ملی دولت سوسیالیست ونزویلا هیچ شباهتی ندارد، هر دو‌کشور‌کاملا هم هدف شدند. ونزویلا از حق فلسطینیان دفاع میکند و بر علیه هژمونی امریکا میاستد. ایران که موضوع فلسطین را مهم‌ترین مسیله میداند در این با ونزویلا هم‌عقیده است. هیچ‌ نیازی نیست که افکار سوسیالیستی و اسلامی خیلی باهم نزدیک باشند به دلیل اینکه در راه مقاومت علیه امریکا باهم تفاهم دارند و این همکاری تا اکنون فشار امریکا بر روی ایران را کمتر کرده. ایران در قاره ای که امریکا برای چندین دهه قدرت برتری داشته یک نفوذ گسترده ایجاد کرده و با این کار ثابت کرده که مثل دیگر کشورهای خاور میانه منتظر حمایت و رضایت از امریکا نمیباشد. بالعکس ایران یک قدرت واقعی منطقه به حساب میاید و امریکا باید این حقیقت را بشناسد و قبول کند.