Trump verleent gratie aan Blackwater-huurlingen: “Waarom haten ze ons?”

Door Elijah J. Magnier

Vertaald door Francis J.

De eerste keer dat ik Blackwater-huurlingen in actie zag was op een ochtend in 2005, in de straat al-Mansour in de Irakese hoofdstad Bagdad. In het midden van de brug stapten de zwaarbewapende huurlingen uit een voertuig dat naar het noorden reed, blokkeerden het verkeer door hun machinegeweren in alle richtingen aan te leggen, inclusief de mijne, en verplaatsten wat een VIP leek te zijn die ze beschermden. Ze sprongen vervolgens in een ander voertuig met getinte ruiten dat naar het zuiden, in de tegenovergestelde richting, reed. Eventjes bevroor iedereen op straat, door de agressiviteit van de huurlingen en hun dreigend gedrag, in de verwachting dat er kogels zouden rondvliegen – tot op het punt waarop de chauffeur wegdook en daarbij vergat op de rem te duwen, waardoor zijn auto de auto voor hem aanreed. 

De aanwezigheid van de Blackwater-huurlingen stond los van de Iraakse besluitvorming en controle. Ze waren immers rechtstreeks verbonden met de Amerikaanse regering die sinds 2003 Mesopotamië leidde.

Het was niet zelden dat een Amerikaanse Humvee het vuur opende op een burgervoertuig met een gebrek aan respect voor de Amerikaanse gevechtsregels, die in de praktijk onmogelijk te respecteren waren. Op de laatste Humvee van een Amerikaans konvooi was een paneel gemonteerd met een boodschap waarin alle auto’s verzocht werden 100 meter afstand te houden. Het was bijna onmogelijk om het paneel vanop 100 meter afstand te lezen, waardoor de burgers natuurlijk werden blootgesteld aan het dodelijke vuur.

De ontmoeting met een Amerikaans konvooi op de snelweg van Bagdad (noord of zuid) was een andere moeilijke uitdaging. Amerikaanse konvooien rijden met een constante gemiddelde snelheid, zelfs op snelwegen. Het was niet toegestaan het konvooi in te halen. De Irakezen vonden een risicovolle oplossing door aan de andere kant van de snelweg in tegengestelde richting te rijden, waarbij ze een enorm risico op aanrijdingen namen. Het grootste probleem om in tegengestelde richting van de weg te rijden om het eerste konvooi te omzeilen was dat er een ander konvooi in de tegenovergestelde richting aankwam. Op dat moment blijven alle chauffeurs als bevroren  stilstaan en steken ze hun armen in de lucht uit angst om beschoten te worden.

Tijdens de eerste zeven jaar van de Amerikaanse bezetting van Irak was het risico om ten onrechte gedood te worden om tal van redenen uiterst groot. Blackwater-huurlingen deden dit in 2007, op het Nisour-plein, toen ze het vuur openden op mensen in de straat, waarbij 17 burgers werden gedood en 24 gewond raakten. 24. Er is nooit enige verantwoording afgelegd voor het wangedrag of de moordpartijen of martelingen van de VS in Irak.

In feite was het bloedbad van Nisour Blackwater in 2007 niet eens het begin. In 1996 reageerde de Amerikaanse ambassadeur bij de VN-Madeleine Albright op de dood van een half miljoen Iraakse kinderen als gevolg van de Amerikaanse sancties tegen het land door te zeggen: “het is het waard“. Met de invasie in 2003 en de Irak-oorlog verloren honderdduizenden Irakezen het leven of raakten gewond. In 2004 bevestigden foto’s uit de door de VS gerunde gevangenis Abu Ghraib in Irak de Amerikaanse “sadistische en criminele misstanden” op Iraakse gevangenen.

In datzelfde jaar van de Amerikaanse bezetting ontbond Paul Bremer, de Amerikaanse onderkoning van Irak, het Iraakse leger en 400.000 man zonder financiële middelen of rechten in de steek gelaten. Velen van hen vielen rechtstreeks in de armen van Al-Qaida in Irak (dat vervelde in de “Islamitische Staat” terreurgroep ISIS, ISIL of Daesh). 

 In 2009 sloot de VS het gevangenenkamp Buca US dat een jihadi-universiteit was geworden. Hier rekruteerden de terroristenleiders hun manschappen om, wanneer ze later door de Amerikanen werden vrijgelaten, Irak te bekampen en te terroriseren. In 2010 toonde een geheime Amerikaanse video een Apache helikopteraanval waarbij een dozijn Iraakse burgers werden gedood, onder hen twee medewerkers van het Reuters-nieuwsagentschap.

Er werd geen verantwoording afgelegd voor alle slachtoffers. Die werden onnodig veroorzaakt door het totale gebrek aan kennis van de Iraakse cultuur door de Amerikaanse regering of zelfs door een adequaat na-de-bezettingsplan, een bezetting die werd gerechtvaardigd door het ten onrechte vermeende bezit van massavernietigingswapens.

Waarom zou Irak in opstand komen tegen het pardon dat de Amerikaanse president Donald Trump heeft verleend aan vier Blackwater-huurlingen? Omdat de Irakezen geloven dat hun leven niet langer goedkoop is en dat het tijd is om verantwoording af te leggen. De Irakezen zijn vandaag veel bozer en willen zich minder graag onderwerpen aan de dominante macht van de Amerikaanse strijdkrachten. In 2001 sprak voormalig president George W. Bush de natie toe en zei: “Waarom haten ze ons?“. Hij geloofde dat het was omdat de mensen in het Midden-Oosten de Amerikaanse “democratie en vrijheid” haatten. Dit is precies waar de Irakezen naar op zoek zijn: verantwoording afleggen onder een democratie en in vrijheid. De vrijheid om te leven en de vrijheid om misdadigers die verantwoordelijk zijn voor de moordpartijen die ze hebben gepleegd en die hun wandaden erkennen, voor het gerecht te brengen.

Het Iraakse parlement heeft een bindend decreet uitgevaardigd waarin het de Amerikaanse strijdkrachten opdraagt het land te verlaten na de onwettige moord op de Iraakse Hashd al-Shaabi-commandant Abu Mahdi al-Muhandes en de Iraanse brigadegeneraal Qassem Soleimani. Irak zegt “genoeg” tegen het machtsmisbruik van de VS, het gebrek aan respect voor de Iraakse soevereiniteit en het totale gebrek aan verantwoordelijkheid van de VS. Wat Donald Trump heeft gedaan is onaanvaardbaar voor de Irakezen en kan nooit worden vergeten of uit hun geheugen worden gewist. Van Irak wordt niet verwacht dat het de gekozen president Joe Biden anders verwelkomt dan zijn voorganger en het is bereid terug te vechten om alle Amerikaanse strijdkrachten ten alle koste uit het land te zien vertrekken. Irak zegt dat de dag van de afrekening is aangebroken: het is tijd dat de VS de rekening betalen.