Geschreven door Elijah J. Magnier:
Vertaald door Francis J.
De gevolgen van de vierde Israëlische oorlog tegen Gaza zullen naar verwachting niet zomaar verdwijnen: de consequenties ervan zullen zich in veel landen en organisaties manifesteren. Bijgevolg beschouwen meerdere partijen zichzelf als overwinnaars, voornamelijk die binnen de “As van het Verzet” (in Palestina, Libanon, Syrië, Irak en Jemen). Anderen, zoals Israël, de VS, de EU, Saudi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten, zullen de overwinning van Hamas beginnen dwarsbomen en de positie van Hamas in Palestina proberen ondermijnen. Het lijdt weinig twijfel dat de Palestijnen op verschillende gebieden voor grote uitdagingen zullen komen te staan. De “Grotere Jihad” is begonnen.
Israël heeft zijn vernietigende kracht getoond in elke oorlog die het tegen Libanon en Gaza heeft gevoerd. In alle vier de oorlogen tegen Gaza, in 2009, 2012, 2014 en 2021, heeft Israël civiele installaties, infrastructuur en woonhuizen vernietigd en een enorm groot aantal slachtoffers onder de burgerbevolking gemaakt. in elk gevecht verleden Israëlische functionarissen dat ze de raketten van Hamas hebben weggevaagd, veel Hamas-militanten hebben gedood en de meeste raketopslagplaatsen hebben vernietigd. In elk gevecht toonde het Palestijnse verzet tactische militaire bekwaamheid, een grotere opslag van reserves, een hogere intensiteit in vuurkracht en nieuwe lange-afstandsraketten, dan in elke oorlog die eraan voorafging. In elk van deze oorlogen (ook wanneer Israël niet in oorlog is met Gaza) hebben de Verenigde Naties gezegd dat er oorlogsmisdaden zijn begaan, maar er is verder niks ondernomen.
Israël beweert dat het de tunnels in Gaza heeft vernietigd, maar dat kan niemand zien en verifiëren. Israël zegt dat Hamas om een staakt-het-vuren heeft gevraagd. Premier Benjamin Netanyahu verklaarde echter dat de Amerikaanse president Joe Biden hem dat had opgelegd en dat het kabinet, met inbegrip van de stafchef, het hoofd van de Shin Bet, het hoofd van de Mossad en het hoofd van de Nationale Veiligheidsraad, tot een onvoorwaardelijk staakt-het-vuren had besloten. Dit wijst erop dat Netanyahu een collectieve beslissing nodig had om niet alleen de schuld te krijgen in een tijd waarin binnenlandse politieke verantwoording moet worden afgelegd.
In deze laatste oorlog tegen Gaza veranderde de lijst van belangrijke doelstellingen van Israël niets aan de feiten: verschillende Israëlische steden werden voor het eerst gebombardeerd, de intensiteit van de raket- en raketlanceringen bleef constant van de eerste tot de laatste dag en Israël heeft aanzienlijke vernietigingen tot stand gebracht maar zonder de capaciteiten van Hamas te kunnen vernietigen. De raketten uit Gaza waren de eerste die Jeruzalem en Tel Aviv troffen, wat de Israëlische functionarissen verraste. Die kozen ervoor om hun woede op de burgerbevolking te luchten, voornamelijk vanwege de slecht geïdentificeerde doelwittenlijst van de Israëliërs.
Het Israëlische Channel 12 interviewde verschillende Israëlische piloten die deelnamen aan het bombarderen van negen woonblokken met meerdere verdiepingen – daarbij inbegrepen het gebouw waarin buitenlandse mediakanalen (Associated Press) in Gaza waren gevestigd. Tijdens het interview zei een Israëlische piloot dat de Israëlische bombardementenl van hoogbouw in de Gazastrook een manier was om hun frustratie te uiten over het falen om de raketbeschietingen vanuit Gaza te stoppen.
Een van de Israëlische piloten zei: “Ik ging op een missie om luchtaanvallen uit te voeren met het gevoel dat het vernietigen van de (civiele) torens een manier was om onze frustratie te ventileren over wat ons overkwam en over het succes van de groepen in Gaza om ons te bestoken. We zijn er niet in geslaagd om de raketbeschietingen te stoppen en de leiders van deze groepen te raken, dus hebben we de torens vernietigd.”
Netanyahu beweerde dat hij Hamas ernstige schade had toegebracht. De plaatselijke Israëlische autoriteiten stopten echter met de uitzetting van Palestijnse bewoners van de wijk Sheikh Jarrah in Jeruzalem. Zij verhinderden de er niet wonende Joden de wijk binnen te komen of er vernielingen aan te richten. Bovendien werd de Joden gedurende twintig dagen de toegang tot het Al-Aqsa gebied ontzegd, in tegenstelling tot de Palestijnse demonstranten die er wel mochten zijn en er in de heilige moskee mochten komen bidden.
De eerste Hamas-raket die op Jeruzalem en Tel Aviv viel, ontstak ook de woede bij de Palestijnen in Akka, Lod, Ramla, de Negev, Galilea, en Wadi Ara. Zij steunden het Palestijnse verzet en kwamen in opstand zoals ze niet mee in opstand waren gekomen sinds 1949, toen Israël 400 Palestijnse dorpen verwoestte en in zijn belangrijkste actie op het gebied van etnische zuivering van de Palestijnse bevolking slaagde. De Palestijnse reactie werd uitgelokt door de opeenstapeling van onrechtvaardigheid, misbruik en moord zonder verantwoordingsplicht en zonder interventie of veroordeling van de wereld om Israël te stoppen.
Gaza-raketten troffen de Israëlische militaire bases van Hatzor, Hatzerim, Palmachim, Rehovot, Nevatim, Tel Nof, en de zuidelijke legerbasis Ramon. Israëlische steden werden afgesloten, de luchthaven Ben Gurion gesloten, internationale vluchten werden opgeschort, en de oorlog veroorzaakte dagelijkse verliezen van niet minder dan 100 miljoen dollar voor de Israëlische economie en, met een totale uitgave van meer dan een miljard Amerikaanse dollar aan gebruikt militair materiaal. Israël had duidelijk geen strategie voor de oorlog, maar ging in plaats daarvan als reactie over op vernietiging.Israëlische steden, kolonies en militaire bases werden gebombardeerd met Iraanse raketten. Het verzet met Iran stuurde raketten met de woorden “Sakht Iran” (Made in Iran). Met die “boodschap” lieten Iran en Gaza premier Netanyahu weten dat zijn duizend aanvallen op Syrië in de afgelopen tien jaar ruimschoots beantwoord waren met 4000
Subscribe to get access
Read more of this content when you subscribe today.
inslagen in tien dagen.
De “As van Verzet” heeft veel successen geboekt in deze laatste oorlog van Israël tegen Gaza. Het eerste kwam van de Syrische president Bashar Al-Assad, die de terugkeer van Hamas naar Damascus verwelkomde. In de voorgaande jaren had de secretaris-generaal van Hezbollah, Sayyed Nasrallah, herhaaldelijk maar tevergeefs geprobeerd Assad ervan te overtuigen om Hamas gratie te verlenen. Assad antwoordde dat “de wonde diep is”, verwijzend naar de betrokkenheid van Hamas aan de zijde van de Takfiri bij het vermoorden van Syriërs gedurende vele jaren.
Aan Hezbollah-zijde onthield Sayyed Nasrallah zich opzettelijk van het houden van een toespraak of het verklaren van enige betrokkenheid of plannen tijdens de aan de gang zijnde oorlog, om de aandacht niet af te leiden van wat er in Gaza gebeurde. Bovendien probeerde Hezbollah zich tijdens de oorlog te distantiëren van het officieel goedkeuren van een aanval tegen Israël vanaf de Libanese grenzen, zodat Netanyahu niet de kans zou krijgen om internationale steun te vragen en de aandacht af te leiden van de moorden die zijn leger in Gaza pleegde.
Israël reageerde er niet op en Hezbollah heeft een boodschap gestuurd dat zijn directe betrokkenheid niet uitgesloten was. De interventie van Hezbollah zou de steun van de VS aan Israël hebben gestimuleerd en uitgelokt. Het Israëlische binnenlandse front zou echter ineengestort zijn. Israël bleek niet klaar voor één enkele oorlog en bij lange na niet in staat om een oorlog op meerdere fronten vol te houden. Voor de “As van het Verzet” was het anderzijds noodzakelijk dat de steun van de westerse, Arabische en Palestijnse bevolking gericht bleef op één enkel doel en één enkele zaak.
De “As van het Verzet” kon zijn samenhang en overdracht van zijn deskundigheid demonstreren toen een drone – afkomstig uit Irak – het Israëlische luchtruim schond. Volgens bronnen fotografeerde de drone belangrijke militaire locaties en stuurde het de coördinaten door naar Gaza waarna hij veilig terugkeerde naar de plaats van zijn lancering. Het is te vergelijken met toen Donald Trump aan de macht was en Israël aanvallen uitvoerde op Irak. Een drone drong het Israëlische luchtruim binnen zonder te worden gedetecteerd door de Israëlische radar.
Een ander lid van de “As van het Verzet”, Iran, onthield zich tijdens de oorlog van confronterende uitspraken. De Iraanse leiders hebben zich pas na de afkondiging van het staakt-het-vuren luidruchtig laten horen. Elke poging om de aandacht af te leiden van Gaza werd vermeden.
De harmonie en het succes van de “As van het Verzet” waren mogelijk omdat de leden ervan de legitieme eigenaars zijn van hun gebieden in Palestina, Libanon, Syrië, Irak en Jemen.
De Gaza-oorlog heeft de droom van een”Groot-Israël” en zijn expansie buiten Palestina weggenomen. Hoewel Israël is gebouwd op oorlogen en altijd denkt aan uitbreiding, zullen toekomstige oorlogen worden uitgevochten met behulp van vliegtuigen, drones en geleide artillerie, niet met grodtroepen. Israël is zonder twijfel het sterkste leger in het Midden-Oosten. Het is echter niet in staat te voorkomen dat zijn vijanden geavanceerde militaire technologie en raketcapaciteiten verwerven om zijn binnenlandse fronten, zijn luchthavens, militaire bases, havens en gas- en olieplatforms te treffen.
Gaza was in staat gedurende de elf oorlogsdagen 150 tot 200 raketten per dag te lanceren. De Libanese Hezbollah heeft zich echter voorbereid op de lancering van duizend raketten per dag. Deze zijn ver verwijderd van het Israëlische vermogen om ze aan te kunnen. Er zijn lessen getrokken uit deze oorlog, die heeft aangetoond dat het Israëlische rakettenonderscheppingssysteem, Iron Dome – hoewel het volgens de beweringen van Israël 90 procent van de raketten onderschept – niet in staat is alle raketten te neutraliseren. Gaza overspoelde de Israëlische onderscheppingssystemen met raketten om mazen in het net te creëren die de weg voorbereidden voor vernietigende en geleide raketten. Israël had tijd nodig om zijn batterijen weer op te laden en gaf aan dat het niet over voldoende onderscheppingsraketten beschikte om het relatief beperkte aanral raketten die vanuit Gaza werden gelanceerd gedurende slechts elf dagen lang het hoofd te kunnen bieden. De Amerikaanse president Joe Biden beloofde de Iron Dome van Israël opnieuw aan te vullen. De gevolgen zouden ernstig zijn geweest indien Israël gedwongen was geweest het hoofd te bieden op meerdere fronten tegelijkertijd: Gaza, Libanon, Syrië en Irak.
De Grotere Jihad
Het hoofd van Hamas, Ismail Haniyeh, verklaarde dat het een “strategische overwinning” was en dat de situatie na “het Zwaard van Jeruzalem” niet meer dezelfde is als ervoor. “Er zijn nieuwe strategieën ontstaan, en coëxistentie met de vijand (Israël) is niet mogelijk”, zei hij.
President Joe Biden kondigde aan dat Amerika geen zaken zou doen met Hamas maar met de aftredende president Mahmoud Abbas, die sinds 2005 aan de macht is en onder verschillende voorwendselen nieuwe verkiezingen afwijst. Bijgevolg is het doel van Israël, de VS en verschillende landen in de regio (Saoedi-Arabië en de Emiraten) Gaza van zijn overwinning te beroven door alle humanitaire hulp tot Abbas te beperken. De Palestijnse president is in deze oorlog als een van de grootste verliezers uit de bus gekomen. Verwacht wordt dat veel landen zullen proberen de Palestijnse eenheid die na deze oorlog tegen Gaza is ontstaan, te breken en de macht terug te geven aan Abbas. De Palestijnse president gelooft in een vreedzame dialoog met Israël. Tegelijkertijd hebben Palestijnen in veel steden bevestigd dat het Oslo-akkoord dood en begravan is en dat de enige megelijkheid om het gebied te bevrijden het gewapend verzet is.
Israël heeft 277 mensen gedood, waarvan 70 kinderen en 38 vrouwen. Meer dan 8500 mensen raakten gewond. Door de Israëlische bombardementen op woningen zijn meer dan 70.000 Palestijnen in Gaza dakloos geworden. De helft van de slachtoffers van de laatste oorlog waren kinderen, vrouwen en bejaarden. Israël verwoestte 1800 huizen, 18 gezondheidscentra, vernielde de waterdistributieleidingen voor meer dan 800.000 mensen, bombardeerde rioleringsstelsels, verwoestte waterontziltingscentra, vernielde een van de twee elektriciteitsvoorzieningen in de stad, beschadigde 14000 woningen en dwong honderdduizenden studenten hun studies te staken na scholen in Gaza te verwoesten. De meeste voedselopslagplaatsen en landbouwvoorraden werden gebombardeerd en de helft van de medicijnvoorraad in Gaza is verloren gegaan. Israël oogmerk was de bevolking te ontwrichten, te verarmen en uit te hongeren.
Gaza legde zich bij deze verliezen neer omdat de oorlog belangrijke resultaten opleverde door de Palestijnen te verenigen en een nieuwe verdedigingsstrategie invoerde (Gaza verdedigt in de toekomst Jeruzalem en alle Palestijnse steden). Gaza versoorde de Israëlische afschrikking en bewustzijn. De oorlog bewees dat normalisering geen zin heeft en dat de theorie dat Israël onoverwinnelijk is en elk ander land kan treffen, ongegrond is. Israël was niet in staat zich effectief te verdedigen. Zijn “lange arm” is geamputeerd. Zijn raketafweersysteem was efficiënt, maar niet perfect. Het kon niet voorkomen dat 3400 gebouwen werden beschadigd, 1700 voertuigen vernietigd, de economie werd lamgelegd en een gebied van 368 vierkante kilometer niet kon worden gecontroleerd.
De Grootste Jihad is echter de moeilijkste, en moet nog volgen: het behoud van de Palestijnse eenheid, een belangrijke uitdaging voor het Palestijnse Verzet. Dat is in feite een veel grotere uiydaging dan de oorlog met Israël en het zal van essentieel belang blijken.
You must be logged in to post a comment.