
@ejmalrai ایلایجا مگنایر توسط:
شیرین هاشمی ترجمهانتخابات ریاست جمهوری ایران این جمعه در تاریخ ۱۸ ژوئن با شرکت ۴ نامزد صورت میگیرد. بر طبق قانون اساسی، شورای نگهبان که مسیولیت تایید نامزدهای ریاست جمهوری را مانند انتخابات گذشته را دارد و رد صلاحیت چندین اعضا را نموده که به این دلیل تحت انتقاد قرار گرفته است. به نظر میرسد که این انتخابات به دلیل کاهش شرکت کنندگان که شاید در حدود ۵۰ درصد باشد، از انتخابات سالهای قبلی تفاوت داشته باشد. در اینصورت این کمترین تعداد شرکت کنندگان خواهد بود، در انتخابات قبلی ۷۳ در صد مردم شرکت داشتند. بااینحال، در صد شرکت کنندگان در هیچ انتخاباتی قابل اعتبار نیست به خصوص در کشوری مثل ایران که از سال ۱۹۸۰ در بین مردم یک اختلاف شدید سیاسی وجود دارد.
علاوه بر این، برای انتخاب رییس جمهور بعدی ایران از هر دو جریان اصولگر و اصلاح طلب فقط یک نامزد نامدار و مهم شرکت دارد.
اتفاقات سیاسی ایران همیشه برای دنیای غرب قابل توجه میباشد. بعضی از کارشناسان بدون اطلاعات کافی، عمل شورای نگهبان را به عنوان عمل برای کنترل ایران از طرف « دولت پنهان» میدانند. دیگران عقیده دارند که «نظام» میخواهد ابراهیم رییسی را در مقام ریاست جمهوری بگذارند چون ایشان برای جانشینی امام خامنه ای آماده بشوند.
ولی بسیار واضح است که کارشناسان غربی از اتفاقات سیاسی داخل ایران پس از انقلاب اسلامی اطلاعات بسیار کمی دارند.رییس جمهور آینده و دولت وی از طرف قانون کارکردهای به خصوصی دارند، چون مقام نخست وزیری در زمان ریاست جمهوری میر حسین موسوی لغو شده و قانون اساسی قبل از فوت امام خمینی اصلاح شده بود. بنابراین، مذاکرات برجام با امریکا هیچ ربطی با انتخابات ایران و شخصیت رییس جمهور جدید ندارد.
پس از سرنگونی محمد رضا پهلوی و پیروزی انقلاب، به پیشنهاد امام خمینی همه پرسی برگذار شد که در آن اکثریت مردم خواستار جمهوری اسلامی بودند و اولین رییس جمهور بنی صدر در سال ۱۹۸۰ انتخاب شد. در ان زمان، امام خمینی از بنی صدر حمایت نمیکردند ولی عقاید خود را به دلیل اینکه به نتیجه انتخابات اثر میگذاشت، آشکار نکردند.
امام خمینی فرمودند که من تایین نمیکنم که چه کسی باید رییس جمهور بشود، من شخصا یک رای مثل شما مردم ایران دارم و مثل شما به هر کس که بخواهم رای میدهم.
در انتخابات ۱۹۸۵ سید علی خامنه ای، پس از ترور محمد علی رجایی، به ریاست جمهوری انتخاب شدند. ایشان در یک سخنرانی که امام خمینی هم در آنجا حضور داشتند، فرمودند که امام خمینی از من خواستند که در انتخابات شرکت داشته باشم و این یک مسیولیت اسلامی است ولی من قبل از انتخابات سخنان امام را آشکار نکردم که در نتیجه انتخابات اثری نداشته باشد( مردم به انتخاب امام رای میدادند) .این اعلامیه به آشکاری نشان میدهد که ولایت فقیه، اگر موافق و یا مخالف کاندیدای رسایت جمهوری باشد، عقیده خود را بیان نمیکند و در انتخابات دخالت ندارد و نمیخواهد که در عقاید مردم نفوذ داشته باشد.
مناظره های انتخاباتی نامزدهای ریاست جمهوری که در آن برنامه های خود درباره اقتصاد، سیاست داخلی، نقش زنان، ارز مالی، خود کفایی در صنعت، کشاورزی، تولید ملی، خواسته ها و انتظارات مردم مطرح شده توجه مردم دنیا را به خود جلب کرده. هیچ کدام از نامزدها برنامه خود را راجع به برنامه های هسته ای و روابط با کشورهای خارجی را مطرح نکردند به دلیل اینکه ولایت فقیه در این مسایل برای این دولت و دولتهای آینده خط مشی را مشخص نموده است. این خط راهبرد سیاست خارجی ایران این میباشد: تمام تحریم ها علیه ایران باید لغو شوند و نه موقوف وگرنه ایران توافقنامه هسته ای را که ترامپ باطل کرد را ترک میکند.
در دروه اول ریاست جمهوری احمدی نژاد که یک شخصیت مهم در جریان اصولگران بود ، امام خامنه ای به وی اجازه دادند که با امریکا برای برداشتن تحریم ها مذاکره کند. مذاکرات ایران و امریکا با رییس جمهور بعدی حسن روحانی ادامه داشت ولی نتوانست به دلیل ناسازگاری امریکا با جو بایدن به توافق برسد. دولت فعلی امریکا سعی دارد که بسیاری از تحریمهای علیه ایران را که اصلا مربوط به برنامه هسته ای نیستند و از طرف ترامپ شروع شدند را ادامه دهد. ایران عقیده متفاوتی دارد و فعلا بین ترامپ و بایدن هیچ فرقی را نمیبیند. ترامپ علاقه به مذاکره با ایران را داشت ولی ایران نپذیرفت ولی با مذاکرات غیر مستقیم با بایدن ادامه داد با اینکه دولت بایدن هم حاضر نیست که تمام تحریم ها را لغو کند.
از این جهت، هویت رییس جمهور آینده ایران هیچ گونه ارتباطی به روابط ایران و امریکا و برنامه هسته ای ندارد. امریکا، جمهوری اسلامی ایران را به عنوان دشمن میشناسد حتی اگر توافقنامه هسته ای امضا شود چون ایران همیشه هژومونی امریکا را رد میکند و برای خروج امریکا از خاور میانه و نقاطی از آسیای غربی تلاش خواهد کرد.
درباره سیاست داخلی ایران، اصلاح طلبان و اصولگران از ابتدای انقلاب همیشه حضور داشتند. حقیقتا در سال ۱۹۸۷ امام خمینی از اختلاف بین دو جریان خسته و نا امید شده بودند و فرمودند؛ هر دو طرف پیرو حضرت محمد هستند و هر دو وفادار به انقلاب میباشند ولی اختلاف نظر دارند.
نبرد سیاسی بین گروه های مختلف در ایران جزو دموکراسی ایران است و همیشه وجود خواهد داشت. در سالهای ۸۰ میلادی، جریان چپ گرا در انتخابات نسبت به اصول گرا برتر بودند و هم چنان میر حسین موسوی به عنوان نخست وزیر انتخاب شد و هاشمی رفسنجانی به عنوان رییس جمهور انتخاب شد که از سالهای ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۷ ریاست جمهوری را به عهده داشت. هم چنان در انتخابات ۱۹۹۷ و ۲۰۰۱ محمد خاتمی کاملا اصلاح طلب پیروز شد و به عنوان «استاد » جریان اصلاح طلب شناخته میشود. کنار خاتمی مهدی کروبی یکی از شاگردان امام خمینی و رییس سابق مجلس مهم ترین شخصیت اصلاح طلبان میباشد.
حتی امکان تغییر خط مشی بین رییس جمهوران اصولگر هم وجود دارد و برای مثال میشود از رفسنجانی و احمدی نژاد در دوره های دوم ریاست جمهوری نام برد. هم چنین، حسن روحانی ( ۲۰۲۱ -۲.۱۳) که به سید علی خامنه ای نزدیک بود ، راهی را که وزیر امور خارجه خود جواد ظریف تایین کرده بود انتخاب کرد. ظریف به قول و قرارهای کشورهای غربی اعتماد کرد و حتی سعی کرد تا کشور را به سوی سیاست خارجی که برخلاف تصمیمات ولایت فقیه بود بکشاند. جواد ظریف بیان کرد که هر قدم مثبت امریکا با عمل مثبت از طرف ایران خواهد بود.
Subscribe to get access
Read more of this content when you subscribe today.
You must be logged in to post a comment.