Poetin’s opties zijn niet uitgeput: de VS verdedigt zijn troon door Oekraïne in een oorlog te duwen

Geschreven door – Elijah J. Magnier:

Vertaald door – Francis J.

De islam is niet langer de vijand van de globalisering omdat Rusland en China de plaats hebben ingenomen van het Midden-Oosten als arena en doelwit van de VS, die hun wereldhegemonie willen vestigen. Moskou en Peking bieden een wereldmodel met internationaal pluralisme dat een einde maakt aan de eenzijdige hegemonie van de VS door te zorgen voor zakelijke en commerciële ontwikkeling zonder expliciete onderwerping. Dit is een van de meest fundamentele redenen die de VS ertoe aanzetten Rusland mee te slepen in een oorlog in Oekraïne, om de opkomst van de Russische economie (en haar alliantie van tegenstanders van de Amerikaanse hegemonie) af te remmen en dit front te verzwakken.

De vraag is dus of president Vladimir Poetin in de val zal trappen of het schaakspel zal spelen waar Rusland goed in is, door de huidige spanning op het Oekraïense front in zijn voordeel te gebruiken door de belangen van de VS in zijn achtertuin of de bondgenoten van Washington in andere delen van de wereld aan te vallen. Het is zeer waarschijnlijk dat het gebrek aan zin in een gewapende confrontatie van de Europese staten, vooral Duitsland, de VS zal dwingen tot deëscalatie, vooral omdat de Russische president niet bereid lijkt tot een compromis.

Poetin heeft het antwoord van de VS over zijn voornemen om Oekraïne op te nemen in de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) tot een gevaarlijk escalatieniveau aan het Europese front gebracht. Moskou kan een nationale dreiging tegen het land niet negeren, en Oekraïne bij de NAVO betrekken is een oorlogszuchtige daad. De westerse hoofdrolspelers waren zich bewust van de mogelijke gevolgen ervan voor het Europese continent en voor de veiligheid in de wereld, die de VS opzettelijk in gevaar brengen. Daarom is het zeer onwaarschijnlijk dat het Westen Rusland zal trotseren en zal het zeker zijn escalatie verdubbelen.

Het is voor de VS niet langer een probleem om tegenover de wereld toe te geven dat zij hun unilateralisme hebben verloren en de multipolariteit te erkennen die door machtige naties in het leven is geroepen. De transformatie van de wereld is een onontkoombare realiteit geworden, ondanks het hevige verzet van Washington tegen dit feit en zijn weigering om het te aanvaarden. De Amerikaanse regering heeft blijk gegeven van haar onvoorzichtige houding tegenover soevereine naties door tegen de wil van de volkeren en regeringen haar troepen in Irak en Syrië te houden, zich in de Balkan te mengen en strenge sancties op te leggen aan Venezuela, Cuba en Iran. De VS duwde de kneedbare Europese staten in een oorlog met hun Russische partners in economie en energiehandel, en Biden slaagde er waarschijnlijk in duizenden manschappen toe te voegen aan de 70.000 Amerikaanse strijdkrachten die al in Europa waren gestationeerd.

De Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov zegt dat “het beleid van het Westen erop gericht is de structuur van de internationale betrekkingen, die gebaseerd is op het Handvest van de Verenigde Naties, te ondermijnen en te vervangen door zijn eigen wet, die gebaseerd is op door de VS zelf opgelegde regels om een nieuwe wereldorde te vestigen.” Rusland, China en Iran voeren het vaandel van de strijd tegen de hegemonie van de VS zonder noodzakelijkerwijs te impliceren dat zij niet bereid zijn handel en economische uitwisseling uit te sluiten. Zij zijn er zich echter van bewust dat de VS hun positie met hand en tand zullen verdedigen. En Washington mag verwachten dat zijn tegenstanders niet werkeloos zullen toezien. De VS hebben sinds de Tweede Wereldoorlog ruimschoots de gelegenheid gehad om hun imperium vreedzaam uit te bouwen, maar vinden het nu begrijpelijkerwijs moeilijk om de nieuwe wereldrealiteit te aanvaarden.