Evaluatie van de gevechten in Oekraïne: Leren van de gemaakte fouten

Geschreven door – Elijah J. Magnier:

Vertaald door – Francis J.

De VS en de leden van de NAVO hebben een enorme inspanning geleverd door tonnen aan selectieve wapens die miljarden dollars waard zijn en die nodig zijn om de oorlog tegen Rusland, zo lang mogelijk te laten duren naar Oekraïne te sturen,. Generaals van de NAVO werkten onvermoeibaar om Rusland te bestrijden met Oekraïense soldaten die beslisten om deel te nemen aan de oorlog van de VS op het Europese continent. Generaal Franck McKenzie bevestigde het verstrekken van bruikbare inlichtingen aan het Oekraïense leger om de aanvallen van Rusland te pareren. Minister van Defensie Lloyd Austin zei dat het Pentagon in allerijl meer wapens heeft aangeschaft voor stedelijke gevechtsacties die naar verwachting de boventoon zullen voeren in de toekomstige strijd. 

Sinds de eerste twee dagen van de strijd heeft de Russische overmacht, die gebruik maakte van het element snelheid en selectieve bombardementen, het grootste deel van de strijdkrachten aan de oostelijke, zuidelijke en noordelijke fronten, zelfs vanuit Wit-Rusland, opgedreven om op de tweede dag de buitenwijken van de hoofdstad Kiev te bereiken. Bovendien stopten colonnes Russische tanks en pantservoertuigen op 67 kilometer van de Oekraïense basis, zichtbaar voor alle westerse satellieten die de snelheid waarnamen waarmee deze troepen de buitenwijken van de hoofdstad bereikten. Maar wat gebeurde er daarna? Waarom veranderde de Russische militaire strategie? En wat zijn de lessen die tot nu toe kunnen worden getrokken uit de voortdurende strijd?

Na de eerste twee weken van de oorlog verklaarde Rusland zijn doelen: Oekraïne moet de Krim erkennen als Russisch grondgebied; moet neutraal blijven zonder zich aan te sluiten bij een westers militair bondgenootschap, inclusief de NAVO; Oekraïne moet de stroom van strategische wapens naar Oekraïne beletten: het mag geen nucleaire staat worden en moet de provincie Donbas als onafhankelijk erkennen.

Aan het begin van de oorlog bleek hoe de Russische generaals getraind waren om de controle over de steden van burgemeesters over te nemen, alsof die erop zaten te wachten dat de Russische troepen op hun bestemming zouden aankomen en de sleutels van de steden zonder verzet zouden overhandigen. Het is onduidelijk of dat een Russische afleidingsmanoeuvre was om de westerse inlichtingendiensten om de tuin te leiden en te laten geloven dat Moskou het Oekraïense leger als een makkie beschouwt zodat het zich meer kan ontspannen omdat het niet met een echte oorlog zal worden geconfronteerd, of dat het inderdaad een Russische misrekening was. 

Wat opviel is dat alle aangevallen Oekraïense steden, zonder uitzondering, terugvochten. De NAVO trainde het Oekraïense leger, voorzag het van selectieve wapens om de gepantserde Russische troepen te bestrijden, en bood volledige propagandaberichtgeving waarin Rusland werd gedemoniseerd en de Oekraïners als helden werden voorgesteld. Het was een niet te missen kans voor de VS om veel anti-Russische medestanders achter zich te verzamelen. Washington wilde de ervaring van Afghanistan vermijden en zien hoe het Afghaanse leger Kaboel zonder slag of stoot had ingenomen toen president Joe Biden verwachtte dat het “zes maanden” zou vechten.

Waarschijnlijk had Rusland niet verwacht dat Oekraïne zich zou verzetten op de manier waarop zijn troepen dat deden. Het is moeilijk te raden of de Russische legerleiding niet over voldoende inlichtingen beschikte, vooral toen het Westen de stroom van verschillende dodelijke wapens naar Kyiv niet verborg. Ongeacht het vermogen van Rusland om de aanzienlijke menselijke verliezen en de vernietiging van militair materieel te dragen (omdat het een groot wapenproducenten in al zijn vormen is) werden details van de gevechten vanuit Russisch perspectief niet geboden. De verwachtingen van de Russische generaals waren echter niet in overeenstemming met de uitkomst van de strijd. Niettemin kan een Russisch misleid oorlogsplan dat de aanval van het hoofddoel afleidt, niet aan de vijand worden onthuld. Het kan pas na de oorlog worden afgeleid uit een doordachte studie van de militaire tactiek die op alle fronten werd toegepast.

Ofwel hebben de Russische militaire leiders na de eerste vier weken van de oorlog hun militaire plannen gewijzigd, door af te zien van een frontale formatie om de doelen te bereiken en een landcorridor te openen tussen de Krim, Donbas en Russisch grondgebied. Of het Russische leger gaf blijk van een voortreffelijke militaire misleiding, door op briljante wijze een militaire manoeuvre uit te voeren om de vijand te misleiden door een groot aantal Oekraïense militairen uit het Donbas-gebied naar de hoofdstad te lokken om deze te verdedigen, in de veronderstelling dat de bezetting van Kiev de hoogste prioriteit van Rusland had. In dit geval heeft de militaire manoeuvre de aandacht van de wereld afgeleid en het Oekraïense leger aan het Donbas-front verzwakt, waardoor het Russische leger en de separatisten een aanzienlijk deel van de provincie konden controleren. Als dat niet het geval was, moet er een fundamentele fout in de militaire planning zijn geregistreerd.

De Russische militaire leiders hebben het op meerdere fronten ingezette leger teruggeroepen en de strijdkrachten in het noorden, in de buurt van de hoofdstad Kiev, teruggetrokken om ze in het oosten en zuiden in te zetten, waarbij ze bescheidener doelen hebben geformuleerd. Op geen enkel moment heeft Rusland gezegd dat het de bedoeling was de hoofdstad te bezetten, hoewel alle aanwijzingen en het verzamelen van grote troepen in de omgeving van Kiev tot deze conclusie leidden.

 In de laatste twee weken van de strijd heeft Rusland zijn toevlucht genomen tot het gebruik van zijn preciesieraketten en luchtmacht – met uitzondering van de infanterie-aanval in de zuidelijke stad Mariupol – om de verliezen te compenseren die het heeft geleden bij het binnentrekken van de steden, waarbij het de eenvoudige tactiek van de stadsoorlog negeerde.

Het is ook duidelijk dat president Poetin niet meer soldaten wil toevoegen aan de troepenmacht die hij aan het begin van de strijd heeft gestuurd. Daarom heeft hij een andere strijdmethode gebruikt nadat hij het uitputtingsproces waaraan hij in Oekraïne was blootgesteld, had aanvaard. Zo is het operatiegebied veel kleiner geworden dan in de afgelopen weken, waardoor alle doelen konden worden bereikt en het Russische leger op het strijdtoneel kon worden gehouden totdat Oekraïne een verdrag ondertekende.

De prestaties van het Oekraïense leger worden beschouwd als een kracht waarop Washington – wiens generaals de strijd leiden vanuit de buurlanden van Oekraïne – kan rekenen voor uitputtingsslagen en het verlengen van de strijd, maar natuurlijk niet om het Russische leger te verslaan. Daarom hebben de Amerikaanse leiders openlijk verklaard dat zij erop uit zijn dat Rusland een zware prijs betaalt in de oorlog en niets meer.