100 dagen oorlog in Oekraïne… welke militaire lessen zijn er geleerd? (2)

Geschreven door – Elijah J. Magnier:

Vertaald door – Francis J.

Rusland beging verschillende fouten in de eerste twee weken van de oorlog, waardoor de VS en Europa ervan overtuigd raakten dat ze het Russische leger en de Russische economie konden vernietigen en president Vladimir Poetin uit de macht konden zetten. De aanvankelijke Russische mislukking keerde zich echter een paar weken later ten voordele van Moskou, toen de doelen bescheidener werden en de militaire plannen veranderden. De gevechtsstijl en de opmars naar de steden verschoven van tanks naar artillerie, precisieraketten en infanterie. 

Rusland heeft er ook financieel van geprofiteerd, ondanks het feit dat het onderworpen is aan duizenden sancties die nooit eerder aan enig land zijn opgelegd. De steun aan de oorlog put de financiële middelen van het Westen uit – en blijft dat doen – en laat zien hoe verdeeld de wereld is. Zij is namelijk verdeeld tussen een westers kamp en een ander kamp, bestaande uit Latijns-Amerika, Afrika, het Midden-Oosten en Azië – dit laatste kamp, dat tweederde van de wereld vertegenwoordigt – schikt zich niet naar het beleid van Washington en staat niet vijandig tegenover Rusland.

In de eerste dagen van de oorlog werden de westerse ambassades in de hoofdstad Kiev gesloten en bereikte het Russische leger in recordtijd de steden Chornobyl en Hostomel, op enkele kilometers van de hoofdstad. Een 67 kilometer lang konvooi stopte op slechts enkele tientallen kilometers van Kyiv, die de Oekraïense president Volodymyr Zelensky haastig verliet, ondanks de nepbeelden die hij uitzond om te camoufleren dat hij zich nog in de hoofdstad bevond.

Rusland heeft zijn tanks echter midden in de strijd gedreven zonder behoorlijke luchtdekking en heeft niet gezorgd voor dekking door speciale troepen voor de infanterie om de wegen waar de pantservoertuigen over moesten schoon te maken en te beveiligen. De tanks kregen zware klappen te verduren waardoor er veel verloren gingen. Deze kortstondige overwinning veroorzaakte echter een euforische reactie bij de Oekraïners, de VS en de NAVO, die meenden dat het uitschakelen van Rusland gemakkelijker was dan verwacht. Daarom probeerde het Westen niet langer te onderhandelen om de oorlog te beëindigen – in tegenstelling tot vandaag – en wees Oekraïne de oorspronkelijke Russische onderhandelingsuitnodiging af.

Via hun militaire operationele ruimtes in Polen en Duitsland en de wapens die naar Oekraïne werden gestuurd, heeft de leiding van de Westerse militaire officieren de Russische strijdkrachten op het slagveld zware verliezen toegebracht. Het Russische militaire bewegingsplan werd blootgelegd aan stafofficieren van de NAVO, die plannen maakten en rechtstreeks communiceerden met de Oekraïense troepen op het terrein. De NAVO-officieren waren in staat de samenstelling van de Russische aanvalsmacht en hun bedoelingen en zwakke punten te identificeren en de juiste wapens te leveren om de Russen aanzienlijke verliezen toe te brengen. Dit bracht Kiev ertoe de diplomatieke onderhandelingen te staken en aan te kondigen dat Oekraïne de oorlog pas zou staken na de bevrijding van de gebieden, waaronder de Krim. In de overtuiging dat de overwinning verzekerd was, tilde president Zelenski het plafond van de uitdaging tegenover president Poetin op.