“ روسیه به راه جنگ ادامه خواهد داد”: پایداری روسیه غرب را مجبورا به مذاکرات آتش بس میکشاند.

Subscribe to get access

Read more of this content when you subscribe today.

و از آن سو، روسیه اشتباهات بسیاری را مرتکب شد؛ فکر کرد که اروپا متحد نیست، و اوکراین نخواهد جنگید و به مانند ۲۰۱۴ وقتی که کریمه به روسیه پیوست، اوکراین بیطرف خواهد ماند. ولی باید توجه کرد که مردم کریمه احساسات و فرهنگ روسی را دارند و فقط ۱۸ درصد اوکراینی اصیل بودند. بنابر آمار وزرات آموزش و پرورش کریمه در ۲۰۰۸، ۵۵۵ مدرسه با زبان اصلی روسی و فقط ۶ تا ۱۵ مدرسه با زبان اوکرایینی و تاتار کریمه مشغول به آموزش بودند.

رییس جمهور پوتین شاید فکر کرد که با قرار دادن تانک‌هایی که باهم حدود ۶۴ کیلومتر می‌شوند در نزدیکی کی یف ( در اوزرا و هوستومل ) کافی بود که دولت اوکراین را بترساند تا توافق بی طرفی را قبول کند. ولی اوکراین این کاروان طولانی نظامی روسیه را به آسانی مورد حمله قرار داد چون با پیشرفته ترین موشکهای ضد تانک ناتو مجهز شده بود و آنها باعث صدمات سنگینی به روسیه شدند.

روسیه میخواست که جلوی عضویت اوکراین در ناتو را بگیرد، ارتش اوکراین از کشتن شهروندهای روسی زبان دونباس دست بردارند و آنها برای تعیین زبان خود آزادی داشته باشند و هم چنان سازمان امنیت و همکاری اروپا ( او اس سی ای ) همانطور که در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ در توافق های مینسک ۱ و ۲ تایین شده بود در انتخابات نظارات کند. اما رییس جمهور اوکراین زلانسکی از ترس حزب های راست گرای افراطی توافق های مینسک را رد کرد و روسیه را به چالش کشید.

روسیه نتوانست متوجه شود که امریکا از ۲۰۱۵ مشغول آموزش اوکراین برای جنگیدن با روسیه می‌باشد و به اوکراین اجازه تسلیم شدن را نمیدهد. بالعکس، امریکا موفق شد که اوکراین را برای جنگیدن تا آخرین شهروند اوکراین تشویق کند هر چند که تلافات جانی سنگین و ضربات شدید به زیربنای کشور شود.

در ماه فوریه، اکثر سفارتخانه ها از کی یف خارج شدند، فکر کردند که روسیه به مانند امریکا در عراق و دیگر جنگ‌ها عمل خواهد کرد با موشک باران پایتخت و نابودی کامل کشور و جلو بردن نیروی پیاده نظام. ولی روسیه باور داشت که احتیاجی نیست که به مانند امریکا عمل کند و رابطه خانوادگی بین روسیه و اوکراین باید در نظر گرفته شود. در حقیقت، این یک اشتباه بزرگ روسیه بود و پس از آنکه جنگ شروع شد، روسیه توانایی نظامی را نداشت که تمام اوکراین را اشغال کند حتی اگر ۲۰ درصد اوکراین تحت کنترل روسیه بود.

هیچ شکی نیست که ارتش روسیه به حدی که پوتین انتظار داشت توانایی پیروزی در یک جنگ به سبک قدیمی در برابر کشورهای ناتو را نداشت. در ماه های اول جنگ روسیه مجبور شد که ارتش و تجهیزات را خود توسعه داده و پیشرفته تر کند و پوتین تدابیر جنگی را عوض کرده و اهداف خود را کمتر کند.

حقیقتا، در هفته های اخیر روسیه رویکرد نظامی سنگین تری را بر علیه روسیه به کار میبرد. تصمیم روسیه برای از بین بردن زیر ساخت اوکراین با استفاده از موشکهای نقطه زن و خروج از مناطق خرسون سبب نجات هزاران سرباز روسی از شکست شد. هم چنان، موقعیتی را ایجاد میکند که شاید بشود به جنگ خاتمه داد و یا حداقل شرایطی ایجاد شود که خصومت بین روسیه و امریکا پایان بگیرد. مقامات امریکایی از زمانی که امکان نابودی دفاعی روسیه و یا جلوگیری از رسیدن روسیه به اهداف خود امکان پذیر نیست، خواستار مذاکرات هستند.

در خرسون، ارتش اوکراین هیچگونه تهدیدی برای ارتش روسیه در سواحل رودخانه دنیپر نبود. اولکسی ارستویچ مشاور زلانسکی به دلیل خروج روسیه مشکوک بود به خصوص که خطوط دفاعی روسیه هیچ مشکلی نداشت. هم چنان اولکسی رزینکوف ، وزیر دفاع اوکراین بیان کرد که « روسیه حداقل به یک هفته احتیاج دارد که ۴۰۰٫۰۰۰ سرباز و تجهیزات را خارج کند. » ولی روسیه این عمل را در عرض ۴۸ ساعت انجام داد که باعث تعجب کسانی شد که میترسند به دام روسیه در خرسون بیفتند.

در علوم نظامی، نگه داشتن به مناطق اشغال شده با تلفات بسیار سنگین انتخاب درستی به حساب نمی اید. در هفته های اول جنگ، نیروهای روسی از کی یف و چند ماه بعد از خارکیف خارج شدند. بنابراین، اصلا جای تعجب نیست که ارتش روسیه بدون فشار از مناطق رودخانه دنیپر خارج شود چون در آینده می‌تواند امکانات بیشتری را ارایه دهد.

یشنهاد عقب نشینی از سوی فرماندهان عالی پایه نظامی داده شد که مورد قبول رییس جمهور پوتین قرار گرفت. امکان از دست دادن بسیاری از سربازان در میدان جنگ و اینکه شاید امریکا راضی به پایان جنگ باشد، کافی بود که تصمیم خروج از پایتخت خرسون گرفته شد و به جای آن خط دفاعی قوی در منطقه شرقی ایجاد شد.

نیروهای اوکراین میتوانستند به خطوط تامین را از پلی که سواحل شرق و غرب را به هم ارتباط می‌دهد را مورد حمله قرار دهند و جان بیش از ۳۰٫۰۰۰ سرباز روسی را در خطر بگذارند، این احتمال که به مرگ و یا تسلیم این سربازها منجر می‌شد یک خطر بسیار بزرگی بود که امکان داشت که منجر به سقوط ارتش و دولت روسیه و حتی رییس جمهور پوتین منجر شود.

ساحل غربی در پایین رودخانه دنیپر است و امکان جاری شدن سیل را دارد. اگر اوکراین تصمیم میگرفت که سد را در نیروگاه کاخوفکا منفجر کند تمام منطقه خرسون غربی با بیش از ۸۰ روستا و شهرکها با هم نابود می‌شدند. در چنین اتفاقی غیر ممکن بود که ۳۰٫۰۰۰ سرباز روسی بتوانند از خود دفاع کنند.

پس از خروج سربازان روسی ، نیروهای اوکراین خودشان در آن تله گیر کردند. بنابراین، هر حمله احتمالی در آینده توسط اوکراین به مناطق شرقی ساحل می‌تواند خطر سیل و یا نابودی را داشته باشد. بنابراین، خط طبیعی دفاع یعنی رودخانه دنیپر، روسیه را با ضمانتی تامین میکند که غیر ممکن است از آن بدون دیده شدن رد شد، و یا مرزهای جدید تایین کرد و به غرب پیام میفرستد که تلاش برای آزاد سازی مناطق تحت اشغال روسیه بدون نتیجه خواهد ماند.

روسیه موفق به حفظ خرسون شرقی است که سه برابر مناطقی است که روسیه از آنها خارج شده و این یک سد تسخیر ناپذیر برای حفاظت از کریمه می‌باشد که ولنسکی قول آزادی آن را داده بود. روسیه هم چنان کنترل دریای آزو را دارد که می‌تواند به کریمه و دیگر مناطق آب تامین کند.

بایدن درست بیان کرد که روسیه آنچه را که میخواست به دست نیاورده است. به این دلیل است که پوتین اهداف خود را تغییر داد تا جنگ محدود باشد و قبول کرد که مناطق دونباس، زاپوریژیا و بیشتر خرسون تحت کنترل روسیه باشند.

تدابیر جنگی روسیه در خرسون حالت دفاعی و در دیگر مناطق حمله ای بود با استفاده از نیروهایی که از خرسون خارج شده بودند برای کنترل کامل دونباس و درمنطقه لوشانک که جنگ بسیار شدیدتر شد.

روسیه ترجیح داد که مناطق را که به دست آورده را محکم تر کند تا اینکه نیروهای خود را خسته تر و توانایی های غرب را بیشتر به امتحان بکشد. رییس جمهور ترکیه اردوغان بیان کرد « مثل اینکه غرب دایما به روسیه حمله میکند. » و روسای کشورهای غربی هم شکایت کردند که به دلیل تورم شدید دیگر تجهیزات برای فرستادن به اوکراین را ندارند.

هم چنان در دولت امریکا بین مارک میلی رییس ستاد ارتش که ترجیح می‌دهد از سیاستمداری استفاده شود و انتونی بلینکن وزیر امور خارجه و مشاور امنیت ملی جک سولیوان تفاوت عقیده وجود دارد. این نشان می‌دهد که امریکا هیچ امیدی به نابودی اقتصاد روسیه و یا شکست سربازان او در میدان جنگ را ندارد.

بنابراین از دید کشورهای غربی، جنگ باید خاتمه یابد قبل از اینکه خسارت‌های جانبی افزایش یابند( روسیه به دشمن امریکا، ایران اسلحه های کشنده سوپر سانیک میفرستد). در نتیجه، امریکا دیگر شاید نتواند واکنش متحدان خود را مهار کند به دلیل تظاهرات خیابانی در اروپا که خواستار توقف افزایش قیمتها به دلیل جنگ اوکراین هستند و میخواهند که این جنگ تمام شود.

هر چند که اوکراین موفقیتهای تاکتیکی داشته باشد تا زمانی که کشورهای اصلی در جنگ وارد مذاکرات نشوند، جنگ پایان نخواهد گرفت. امریکا نتوانست روسیه را شکست دهد و در باتلاقی که برای روسیه نقشه کشیده بودند بیفتدو بالعکس خود غرب در این جنگ بسیار خسته است و مردم خود درگیر میباشند. به خصوص که زمستان بسیار نزدیک است و روسیه اهداف خود و یا ۱۰۰٫۰۰۰ کیلومتر مناطق را که به دست آورده را رها نخواهد کرد.

روسیه هنوز استقامت میکند و در جبهه های مختلف در جنگ شدید شرکت دارد و هر هفته اوکراین را با موشکهای پیشرفته نقطه زن مورد حمله قرار می‌دهد. این حملات به زیر ساخت اوکراین در حدود ۷۵۰ میلیارد دلار ضرر وارد کردند و البته اگر جنگ ادامه داشته باشد این رقم هم بیشتر خواهد شد.

مهم نیست که تا چه مدت جنگ ادامه خواهد داشت چون فقط میز مذاکره می‌تواند به جنگ پایان دهد. مشکل این است که آیا اروپا و یا امریکا اول شکست خود را اعلام خواهد کرد؟ روسیه بیش از ۱۰۰٫۰۰۰ کیلومتر مربع از خاک اوکراین را در اختیار دارد و به هیچ عنوان بازنده نیست. روسیه از یکجانبه گری امریکا سرپیچی کرده و دیگر کشورها هم می‌توانند امریکا را به چالش بکشند و جرات بیشتری دارند که از امریکا اطاعت نکنند. این روند ادامه خواهد داشت، برای مثال هند و پاکستان از تحریم‌های یک جانبه امریکا و اروپا بر علیه منابع انرژی روسیه حمایت نکردند. دو سوم دنیا قبول نکرد که در جنگ با روسیه پشت امریکا بایستد. 

نتیجه آخر این جنگ عواقب وخیمی برای ابر قدرتی که شکست خورده، خواهد داشت. ولی بدون شک فعلا، مردم اوکراین بزرگ‌ترین بازنده هستند.