@ejmalrai ایلایجا مگنایر توسط:
شیرین هاشمی :ترج
امریکا به شرکت نفت وگاز شورون مجوز محدود ۶ ماهه داده تا دوباره در ونزویلا تولید نفت را از سر بگیرد. این قدم اصلی پس از آن بود که امریکا اعلام کرد که ۳ میلیارد دلار از بیش از ۲۰ میلیارد دلارهای ونزویلا را که متوقف کرده، آزاد خواهد کرد. این یک قدم مثبت و نه خیلی شجاعانه برای حفظ منافع امریکا و نه ونزویلا است. ناظران و تحلیلگران باور دارند که این عمل امریکا به دلیل دور کردن ونزویلا از روسیه، چین و ایران است.
آیا این نقشه امریکا است و تا چه اندازه می‌تواند موفق باشد؟
یکی از مقامات عالی پایه در ونزویلا که آشنایی با این مذاکرات را دارد بیان کرد که « ونزویلا اصلا عوض نشده و سیاست و خط مشی خود را به متحدان و دوستان که در سال‌های تحریم های بیرحمانه امریکا، او را حمایت کردند عوض نخواهد کرد. ونزویلا رابطه بسیار عالی با ایران، روسیه، چین، هند، برزیل، کوبا و دیگر کشورها را دارد. این کشورها دوست و حامیان ما خواهند بود چه تحریم های غیر قانونی لغو شوند و چه بمانند. ما اصول اخلاقی را رعایت می‌کنیم و هیچ زمان دوستان و دشمنانی را که میخواستند دولت قانونی ما را نابود کنند فراموش نخواهیم کرد. »
ونزویلا با هیئت راستگرای مخالف که امریکا از آن حمایت میکند در مکزیک مذاکرات داشت که به یک توافق رسیدند و قرار است که در ۲۰۲۴ انتخابات ریاست جمهوری در کشور اجرا شود. پس از این توافق دولت امریکا بیانیه را صادر کرد که قرار است ۳ میلیارد دلار از پول ونزویلا آزاد شود که توسط ملل متحد رسیدگی خواهد شد و برای چه مواردی این پول باید خرج شود. بنابرگفته منابع تمرکز بر « توسعه و پیشرفت نظام آموزش و پرورش، بهداشت، برق و حمایت از بیش از ۶۰٫۰۰۰ بیماران سرطان و دیگر بیماری های طولانی مدت، پیشرفت بیمارستان ها، کمبود دوا و دیگر برنامه‌های زیر بنایی خواهد بود. »
در روز شنبه، دفتر کنترل سرمایه های خارجی در وزارت خزانه داری امریکا، مجوز ۴۱ ونزویلا را صادر کرد که اجازه تولید نفت را به شورون برای ۶ ماه می‌دهد. این اداره در روز شنبه که معمولا روز تعطیل می‌باشد دفتر را باز کرد تا این مجوز را صادر کند. و باید در نظر داشته باشیم که فقط یک قسمت بسیار کوچکی از نفت که تولید می‌شود به شورون تعلق دارد، اکثر تولید و کنترل نفت در دست شرکت عمومی نفت و گاز طبیعی ونزویلا به نام (پی دی وی اس ا) تعلق دارد. بنابراین، شورون حق دارد که با همکاری این شرکت نفتی را که تولید کرده به کسانی که خواستار خرید هستند با قمیتهای بین المللی بفروشد.
Subscribe to get access
Read more of this content when you subscribe today.
همه مسایل به نفت ربط دارد. از ۲۰۱۷، غرب فکر میکند که ونزویلا توسط یک دیکتاتور ریاست می‌شود. ترامپ تحریم های شدید بر عیله کشور تحمیل کرد. این تقسیم‌بندی ونزویلا که مثلا جزو کشورهای دیکتاتوری است و استفاده امریکا از سلاح مورد علاقه خود که حقوق بشر می‌باشد، به طور ناگهانی ناپدید شدند چون امریکا احتیاج به نفت دارد. ناگهانی دیگر گوایدو که از طرف کشورهای غربیاو به عنوان “رییس جمهور “ اعلام می‌شد، پس از شکست انقلاب رنگی و اینکه موقعیت خود را به عنوان رییس مجلس از دست داد اینطور دیده نمی‌شود.
هیچ شکی نیست که ارتقاء گوایدو به عنوان رئیس جمهور نتوانست نقشه امریکا را که مردم را بر ضد رهبران کرده اقتصاد کشور را فلج کرده و منابع مالی را مصادره کند موفق باشد. این منابع مالی که بیش از ۲۰ میلیارد دلار از فروش نفت، آهن، الومونیوم و سایر درآمدها می‌باشد نمیتواند به دلیل تحریم های امریکا به اقتصاد ونزویلا کمک کند.
علاوه بر این، انگلیس غیر قانونی طلای ونزویلا را که حدود ۲ میلیارد دلار است مصادره کرده. تحریم های امریکاو اروپا یکجانبه و‌بدون تایید ملل متحد به مردم تحمیل شده و بیش از ۲۰ میلیارد دلار ضرر مالی به دولت ونزویلا رقم زده. این نشان می‌دهد که چطور تحریم های غرب در وحله اول به مردم کشور ضرر میزند به مانند تحریم های امریکا در کوبا، سوریه ، لبنان و ایران. غرب هم چنان مقداری از پول ونزویلا را خرج گروه‌های مخالف دولت کرده ولی موفق به تغییر رژیم نشده. ولی ونزویلا برای چگونه خرج کردن پولهای مصادره شده خود مذارکره نخواهد کرد.
رییس جمهور مادورا آخرین انتخابات مجلس و انتخابات محلی را در ۲۰۲۱ انجام داد تا به ناظران غربی نشان دهد که انتخابات با شفافی و عدالت اجرا شدند. ولی غرب نتایج انتخابات را که نشان داد حداقل ۱۸ تا از ۲۳ نمایندگان به دولت تعلق دارند را قبول ندارد. هدف ناموفق آنها براندازی رییس جمهور مادورا بود تا قدرت او را ضعیف کنند تا به اطاعت از امریکا را قبول کند.
امریکا با مادورا درگیر است چون نه تنها او به راه رییس جمهور سابق چاوز ادامه می‌دهد ولی به اصول فرمانده سیمون بولیوار “آزادیبخش” پایبند است، بولیوار برای آزادی ونزویلا و امریکای لاتین از استعمار اسپانیا جنگید. رییس جمهور کنونی ونزویلا هم به متحدان بین المللی خود وفادار است، روی پای خود میایستد و با یکجانبه گری امریکا میجنگد. مادورا، مردم خود را بر اساس اصول و قوانین انقلاب بولیوار اداره میکند، انقلابی که ونزویلا ( سرزمین زیبایی، لقب ونزویلا) بر اساس آن ایجاد شده و سرزمین زیبایی لقبی است که کریستوفر کلمبس در ۱۴۹۸ به این کشور داد.
بدون شک موضع جدید امریکا یک قدم مثبت است بدون اینکه منجر به لغو تحریم ها شود. ولی با زهم یک پیروزی برای رییس جمهور ونزویلا که است که به دلیل سیاستمداری با ماکرون فرانسه دست داد با اینکه فرانسه تحریم های بر علیه ونزویلا را تحمیل کرده. و این اتفاقات در زمانی که غرب احیتاج به نفت ونزویلا دارد صورت میگیرند.
بازگشت شرکت شورون به ونزویلا می‌تواند ۲۰۰٫۰۰۰ بشکه مورد احتیاج امریکا را تامین کند. این یک مقدار کم از ظرفیت تولید نفت ونزویلا است که با وجود تحریم ها موفق بوده که یک میلیون بشکه در هر روز را صادر کند. امریکا میخواهد بازگشت شورون را به مانند یک پیروزی برای اقتصاد نشان دهد ولی حقیقت این نیست.
ونزویلا دوست‌های خود را برای بازگشت شورون نمیفروشد. این بازگشت منافع امریکا را تامین میکند در اهداف خود برای مقابله با روسیه و پیداکر‌دن منبع دیگر انرژی به غیر از روسیه.
امریکا روزانه در حدود ۷۰۰٫۰۰۰ بشکه نفت از روسیه وارد می‌کرد و امیدوار بود که کمبود خود را از طریقه ونزویلا و عراق جبران کند. این نشان می‌دهد که چگونه امریکا نتوانست کشورهای اوپک پلاس را راضی کند که تولید نفت خود را با دو میلیون بشکه در روز کاهش ندهند.
رییس جمهور مادورا که به کوبا، روسیه، ایران و چین اعتماد دارد که اقتصاد کشور را اداره کنند، پیروز می‌باشد. کشورهای دیگر امریکای لاتین کم کم از هژمونی امریکا دور می‌شوند و آنها راه کوبا و ونزویلا را دنبال میکنند( مانند مکزیک، کلمبیا، السالوادور، هندورس و برزیل) . چالش به هژمونی امریکا به اکثر کشورهای دنیا اثر کرده و فقط در کشورهای خاور میانه و ایران نیست. این چالش حتی در حیاط خلوت امریکا هم دیده می‌شود که باز هم نشان می‌دهد که امریکا نمیتواند قلبها و مغزهای مردم را جذب کند حتی وقتی که این مردم در قاره امریکا هستند.
در قرن ۱۹ سیاست خارجی امریکا به امریکای لاتین تمرکز بر جلوگیری از نفوذ اقتصادی، قدرت و توسعه کشورهای اروپایی بود و به جای آن شرکت‌های قدرتمند امریکایی در این کشورها رایج بودند. این اهداف “ اصول بدون انتقال” ( ۱۸۱۱) و دوکترین مونورو ( ۱۸۲۳) بیان می‌شود و رییس جمهور ترامپ آنها را فراخواند که به امریکا اجازه می‌دهد تا در هر کشوری جنوب مرزهای امریکا برای حفظ نفوذ امریکا دخالت کند. علاوه بر آن دخالت دولت خارجی یعنی امریکا امکان پذیر بود اگر در حیاط خلوت امریکا صورت میگرفت.
ولی این روزها دیگر تمام شدند و کشورهای امریکای لاتین به مانند دیگر کشورهای دنیا به خوبی از دخالت‌های آسیب آور نظامی و اقتصادی امریکا آگاه هستند( به خصوص در خاور میانه) و مردم هژمونی امریکا را قبول ندارند. بدون شک هژمونی ضد امریکایی در تمام دنیا در حال صورت گرفتن است.
You must be logged in to post a comment.