VS – Iran: De confrontatie in Syrië is niet ver van de Oekraïense oorlog

Geschreven door – Elijah J. Magnier:

Vertaald door – Francis J.

Voor het eerst sinds het uitbreken van de Syrische oorlog in 2011 en de aanwezigheid van Amerikaanse troepen en hun bondgenoten van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) in het noordoosten van Syrië, hebben de VS en Iran gedurende twee opeenvolgende dagen bombardementen en aanvallen op Syrisch grondgebied uitgevoerd. Zowel Iran als de VS hebben duidelijke en expliciete wederzijdse waarschuwingen gestuurd. Wat is de reden voor de plotselinge nieuwe agressieve houding, de escalatie en de toegenomen Iraanse drone-aanvallen op Amerikaanse troepen in de olie- en gasvelden Al-Omar en Conico en de militaire basis Khirbit al-Jeer bij Al-Ya’roubia? Wat is het verband tussen de oorlog in Oekraïne en wat er in Syrië gebeurt?

De eerste aanval, met 60 raketten en zelfmoorddrones, trof de Amerikaanse bezettingstroepen, waarbij een Amerikaanse huurling werd gedood en vijf Amerikaanse soldaten en een huurling werden gewond. De VS namen wraak door verschillende plaatsen in de buurt van de luchthaven van Deir-ezzour en Albu Kamal te treffen, waarbij zeven militanten van de Syrische verzetsgroepen werden gedood en zeven anderen werden gewond. De volgende dag lanceerde het door Iran gesteunde lokale verzet vier zelfmoorddrones en tientallen raketten op de posities van de VS, vastbesloten om de afschrikking te handhaven. De VS namen opnieuw represailles en beschoten nog twee posities in Syrië in Harabet en al-Mayadeen in het noordoosten van Syrië, buiten het Amerikaanse bezettingsgebied en dicht bij de Iraakse grens. De VS beweren dat zij in het land zijn in het kader van de terrorismewet van 2001-2002, maar bombarderen Syrische hulpgroepen die in het land aanwezig zijn om het op verzoek van de plaatselijke autoriteiten te verdedigen.

De aanval laat zien dat het Syrische verzet, in overleg met de Syrische regering, goed is voorbereid en uitgerust met drones, precisieraketten en raketten. De openlijke claim van verantwoordelijkheid van de verzetsgroep laat zien hoe gereed deze is voor een bredere confrontatie met de Amerikaanse strijdkrachten.

De Iraanse adviestroepen en enkele duizenden van hun diverse bondgenoten zijn in Syrië aanwezig op verzoek van de regering van Damascus. De aanwezigheid van deze krachten is het gevolg van de bezetting van het noordwesten en noordoosten van Syrië door de Turkse en Amerikaanse bezettingstroepen, naast de aanwezigheid van duizenden jihadisten en door Turkije gesteunde milities in de provincies en plattelandsgebieden van Idlib en Afrin. Het bezette Syrische grondgebied maakt ongeveer 30% uit van het totale gebied dat buiten de controle van de strijdkrachten van het Arabische leger van Syrië valt. Bovendien onderhouden de VS nog een militaire basis bij de grensovergang Al-Tanf met Irak, waar Amerikaanse troepen de toegang van eventuele troepen verbieden binnen een perimeter van 50 vierkante kilometer in de Syrische woestijn. Dit is waar ISIS voornamelijk opereert, en de Amerikaanse controle verhindert dat het Syrische leger en zijn bondgenoten de restanten van de terreurgroep in het door de VS bezette gebied kunnen bereiken.

De hulptroepen van het Syrische leger en de lokale verzetsgroepen opereren in de frontlinie samen met de Amerikaanse en Turkse bezettingstroepen. De verzetsgroepen hebben de grensovergang Al-Bu Kamal in het noordoosten van Syrië onder controle om de verbinding tussen Syrië en Irak veilig te stellen, waar logistieke steun voor Syrië en zijn Iraanse bondgenoten het land blijft binnenstromen. Het gebrek aan Amerikaanse controle over deze grensovergang heeft Israël, dat Amerikaanse luchtmachtbases in Syrië gebruikt voor zijn gevechtsmanoeuvres om doelen in Syrië aan te vallen, woedend gemaakt. Dagelijks passeren via Albu Kamal vrachtwagens met Iraanse voorraden en diverse materialen die Syrië en zijn bondgenoten nodig hebben – met name in de nasleep van de recente verwoestende aardbeving. De regering van Damascus wordt sinds 2020 onderworpen aan strenge Amerikaanse en Europese sancties in het kader van de “Caesar Act”, en het Syrische volk heeft alle hulp nodig die het kan krijgen, en die wordt voornamelijk geboden door Iran en Irak vanwege de ernstige economische crisis waaronder het land lijdt.