De afloop van de oorlog tussen de VS en Rusland in Oekraïne is in zicht: de VS is de grootste verliezer

Geschreven door – Elijah J. Magnier:

Vertaald door – Francis J.

“Europa moet streven naar een strategische economie en afstappen van zijn afhankelijkheid van Amerika”… Met deze eenvoudige woorden verwoordde de Franse president Emmanuel Macron wat de West-Europese leiders bezighield, die Oekraïne niet in een oorlog tegen Rusland wilden duwen en de betrekkingen met Rusland niet wilden verbreken. Maar de vraag is: zijn een paar woorden van een invloedrijke Europese leider die de Amerikaanse hegemonie zat is, genoeg om het roer om te gooien en Europa terug te brengen naar de redelijkheid die het mist sinds het uitbreken van de Amerikaans-Russische oorlog op Oekraïens grondgebied? Is Macron oprecht in zijn aanbod? Zo ja, kan hij de onderdanigheid van Europa aan de VS veranderen? Wat de juiste antwoorden ook zijn, de gevolgen van de oorlog beginnen zichtbaar te worden, maar de oorlog is nog lang niet voorbij.

Het is niet de eerste keer dat Macron soortgelijke uitspraken doet en oproept tot onafhankelijkheid van Europa en waarschuwt tegen de groeiende invloed van de VS op het oude continent. In 2018 zei de Franse president namelijk dat Europa een eigen leger moet hebben om zich te beschermen tegen zijn vijanden, met name de Verenigde Staten, en dat de NAVO ‘hersendood’ was.

Een paar jaar later werd hij er echter toe gedwongen de Amerikaanse oorlog in Oekraïne te steunen, en al zijn zes pogingen om met de Russische president Vladimir Poetin te bemiddelen om de oorlog te stoppen mislukten. Om de relaties tussen Moskou en Parijs te verslechteren, verstuurde Frankrijk onder druk van de VS militair materieel naar Oekraïne en Duitsland en Oost-Europa (die gehoorzamer zijn aan de VS) en sloot zich aan bij de westerse club door Rusland sancties op te leggen. Europa negeerde haar behoefte aan goedkoop Russisch gas van goede kwaliteit, in de overtuiging dat Rusland al snel in de handen zou vallen en het slechts een kwestie van het delen van de “oorlogsbuit” zou zijn.

Maar het verloop van de oorlog in het voordeel van Rusland en in het nadeel van Oekraïne wordt vandaag duidelijker, ondanks de steun van meer dan veertig landen in een door de VS geleid gezamenlijk operationeel commando in Ramstein, Duitsland. Anderzijds zijn de landen die de westerse sancties tegen Rusland hebben verworpen, begonnen zich te organiseren en te verenigen, weg van het Westen, dat slechts 16 procent van de wereldbevolking vertegenwoordigt.

Deze landen hebben besloten hun handel en olieverkoop te activeren zonder uitsluitend op de dollar te vertrouwen. In plaats daarvan zijn zij overeengekomen om handel te drijven in de Chinese yuan en lokale munten, waardoor China meer monetaire macht krijgt en de lokale economieën van deze landen zich kunnen ontwikkelen en hun geldwaarde kunnen handhaven. Europa maakt zich hierover zorgen, vooral omdat zijn industrie al is getroffen door de stijging van de energieprijzen en het besluit van het Amerikaanse Congres om industriële bedrijven te steunen met belastingvoordelen en energiefaciliteiten, waardoor Europese bedrijven naar de VS verhuizen.

Naarmate olieproducerende landen afstappen van handel die uitsluitend in dollars plaatsvindt, zal het “petrodollar”-argument dat halverwege de jaren zeventig ontstond ter ondersteuning van de Amerikaanse munt, waarschijnlijk afbrokkelen onder het effect van het gebruik van de yuan. Saoedi-Arabië heeft al een overeenkomst gesloten om een derde van zijn olie in de lokale valuta aan China te verkopen. Dit heeft de noodklok geluid in Washington, dat beseft dat de sancties en de economische controle over de wereld beginnen af te nemen. De BRICS volgen dit voorbeeld, een belangrijke stap naar de-dollarisering.