انتخابات ریاست جمهوری ترکیه وارد دور دوم می‌شود همانطور که نامزدها برای کسب رای رقابت میکنند.

                                  @ejmalrai ایلایجا مگنایر توسط

شیرین هاشمی :ترج

در انتخابات ترکیه، مهاجرین ترک در ۷۳ کشورهای دنیا آماده رای گیری در دوره بعدی می‌شوند، رقابت بین رجب طیب ازدوغان و کمال قلیچ داراوغلو سختر می‌شود. در تاریخ ترکیه این اولین بار است که رییس جمهور در دوره اول انتخاب نشده. مسابقه بین این دو نامزد شدید تر می‌شود همانطور که چالش برای شناسایی هویت و شخصیت ترکیه شدیدتر می‌شود و مردم این کشور بین آنهایی که به مذهب وابسته هستند و غیر مذهبی ها تقسیم می‌شوند.

هر دو نامزدهای ریاست جمهوری سعی دارند که آرای جدیدی را به دست بیاورند و یا آنهایی که در انتخابات قبلی شرکت نداشتند را به رای دادن راضی کنند. اردوغان که نامزد قوی تری است راه آسان‌تری را در پیش دارد چون او احتیاج به کمتر از یک امتیاز را داشت تا برنده شود. قلیچ داراوغلو با موقعیت پیچیده تری مواجه است چون او‌نامزد ضعیفتری است که مجبور بوده با تحریکات اردوغان مبارزه کند ولی دفاع متحدان و آنهایی که در مبارزات انتخاباتی او شرکت داشتند بسیار ضعیف بوده و شانس پیروزی او را کم کرده. قلیچ‌داراوغلو با اتهامات اردوغان که « او با تروریست‌ها متحد است» به خصوص با حزب دمکراتیک خلق ها همدست است را با حالت متفکرانه و‌منفی روبرو شده. هم چنان متکی بودن با کاندیدای ملی گرا سینان اوغان هم راه درستی نیست و قلیچ داراوغلو به دنبال راه حل ‌دیگری بین این حرکت ملی گرا و حزب عدالت و توسعه مییاشد.

در دور اول، اردوغان ۲۷٫۱۳۳۰۰۰ آرا ( ۴۹.۵۲ درصد) و قلیچ داراوغلو ۲۴٫۶۰۰۰۰۰( ۴۴.۸۸ درصد) را به دست آوردند و تفاوت ۲.۵ میلیون آرا بود. 

سینان اوغان دو میلیون و ۸۳۰ هزار آرا را کسب کرد ( ۵.۱۷ درصد) و محرم اینجه که چند روز قبل از انتخابات خارج شد، ۲۳۵ هزار آرا ( ۰.۴۳ درصد) را کسب کرد. تعداد افرادی که در دوره اول رای ندادند ۸٫۳۰۰٫۰۰۰ بود، آرای مخدوش در حدود یک میلیون بود و تعداد مردمی که در دور دوم شرکت کردند در حدود ۴۸۰۰۰ نفر بود.

جنبش ملی گرای ترکیه که توسط حزب های عدالت و توسعه و جنبش ملی مصمم هستند که رییس جمهور اردوغان را به بیشتر از حداقل نصف آرا برسانند. انتخابات آینده در ۲۸ ماه می برای این جنبش بسیار تاثیر گذار بوده و کمال قلیچ داراوغلو که کاندیدای حزب جمهوری خلق ترکیه کار مشکل تری را دارد.

بسیار سخت است که به آنهایی که در دوره اول رای ندادند و یا آرایی که باطل بود و یا آنانی کن به سینان اوغان رای دادند تاثیر گذاشت. اوغان تصمیم گرفته که از اردوغان حمایت کند و بنابراین به اتحاد ائتلاف آتا و شانس بسیار کم قلیچ داراوغلو در انتخابات مشکل ایجاد شده. البته معلوم نیست که اوغان بتواند طرفداران خود را راضی کند که به اردوغان رای دهند.

آرای به نفع اوغان بیشتر برای جلوگیری بودند و برای تایید شخصی از او نبودند. در بین برخی از مردم به خصوص جوانانی که از اوغان حمایت کردند. این اشخاص از آرای خود به عنوان اعتراض و با عقاید بسیار مختلف استفاده کردند و امکان دارد که در دوره دوم به هر کدام از نامزدها رای دهند. و شاید نخواهند در دوره دوم انتخابات شرکت کنند چون باور دارند که هیچکدام انتخاب ایده ال برای آنها نیست.

طرفداران قلیچدار اوغلو در مورد اینکه تعداد رای دهندگان در ۱۹ مناطق با اکثریت کردنشین تمرکز دارند و باور میکنند که افزایش در رای دهندگان به نفع او خواهد شد. از این ۱۹ منطقه قلیچ دار اوغلو در ۱۴ منطقه رای اکثریت را بدست آورد. حزب دمکراتیک کردستان ( حزب برگ سبز) در ۱۷ تا از این مناطق برنده بود. بنابراین آنها مطمین هستند که در دروه دوم کردها حمایت خود از قلیچ داراوغلو افزایش خواهند داد.

برنامه ازدوغان، حضور بیشتر در برنامه های تلویزیونی و دیدار از مناطق زلزله زده است که از آنها برای حمایت گسترده تشکر کند. او هم چنان در فستیوال های شهرهای حامی خود شرکت میکند و دستور صادر کرده که مامورین حزب خود در شهرهای اصلی به مانند استانبول، انکارا، و ازمیر که بیشترین آرا را به نامزد مخالف او دادند کار کنند. اردوغان مطمین است که می‌تواند به تفا‌وت بین رای ها این شهرها را بسیار کمتر و به نفع خود کند.

اردوغان در سخنرانی های خود به ثبات، فرصتهای مناسب برای تمام قشر جامعه، دستاوردهایی در صنعت دفاعی، و کمک های اقتصادی تاکید دارد. او از همکاری حزب مخالف خود با گروه‌های ترورسیتی کرد بسیار انتقاد میکند. 

با اینحال، اردوغان در ۲۰ سال اخیر ریاست جمهوری کشور را به عهده داشته و مردم در وحله اول به دلیل اینکه در مسایل اقتصادی کشور مهارت داشت به او رای میدادند. هر دو اردوغان و قلیچ داراوغلو از نگرانی های اقتصادی مردم بسیار خوب آگاه هستند و برای اکثریت مردم مهم‌ترین مسیله در انتخابات ضعیف شدن ارز ملی و تورم شدید می‌باشد. ولی هیچکدام از دو نامزد ریاست جمهوری برنامه مشخص و قابل اجرا برای این مشکلات اقتصادی ارایه نکرده.

قلیچ دار اوغلو دلیل اینکه آرایی که به دست آورده کمتر از حد انتظار بود را به دلیل کمپین گسترده نفرت و اتهام همکاری با تروریست‌های کرد بود. و تلاش قلیچ دار اوغلو که بتواند با قول اینکه پناهندگان را به کشور خودشان میفرستد زیاد در جذب آنهایی که به اوغان رای دادند زیاد موفق نبود.

راهبرد اردوغان در دور دوم دقیق‌تر و حالت منفی بیشتری را دارد و نکات منفی ترورسیم را بیشتر آشکار میکند و به حس ملی گرایی مردم توسل می‌شود. و مناطق که به خصوص اردوغان در آنها طرفدارهای قوی دارد به مانند نواحی مرکزی و دریای سیاه را توسط رسانه های اجتماعی و تلویزیون مورد تمرکز قرار میدهد.

نتیجه دور دوم انتخابات را می‌شد به آسانی پیشینی کرد و به خصوص که اردوغان در پارلمان قوی تر است و با ۳۲۲ نماینده اکثریت را حفظ کرده. ولی باز هم کمتر از ۳۶۰ نماینده برای اینکه بتواند طرحی را به لایحه بگذارد و ۴۰۰ نماینده تا بتواند تغییراتی در قانون اساسی را ایجاد کند.

نامزد ائتلاف مخالف دولت توانست ۲۱۲ نماینده از ۶۰۰ را کسب کند و نتوانست آن اکثریت را که انتظار داشت را به دست آورد. حزب های توسعه و عدالت و حرکت ملی پیشرفت بهتری از آنکه پیشبینی شده بود داشت ولی البته از انتخابات ۲۰۱۸ آرای کمتری را کسب کرد.

مسیله پناهندگان سوریه هم در این انتخابات نقش بزرگی را بازی کرده. و قلیچ داراوغلو سعی دارد که آرای اوغان را به دست آورد و قول داده که آنها را از کشور اخراج کند.

رهبران حزب های مخالف با هم ملاقات داشتند که برای دور دوم با هم برنامه بگذارند. و در مورد پست های وزارتی به خصوص داخلی، دفاع، تحصیلات، آموزشی و بهداشت صحبت کردند. حزب سبز کردی حمایت خود را از حزب مخالف اعلام کرده و قبول کردند که نتایج انتخابات از آنکه انتظار داشتند برای آنها پایین تر بوده.

قلیچ داراوغلو از رسانه های اجتماعی و حمایت از دیگر حزب ها استفاده میکند ولی اردوغان بیشتر از نفوذ خود به دلیل دسترسی به منابع دولتی استفاده بهتری را دارد.

نبرد بین اردوغان و قلیچ دار اوغلو نمادی از جنگ بین شخصیتها و آرزوها و ایده های مختلف برای آینده ترکیه بین دو نفر است. این انتخابات بین دسته های مردم تفرقه ایجاد کرده؛ آنهایی که به دنبال دولت غیر مذهبی و هدفهای اتاتورک و آنهایی که ارزش های اسلامی را دنبال میکنند.

نتایج این انتخابات نه تنها رییس جمهور آینده را انتخاب میکند و هم مسیری را که ترکیه در آینده در مورد دموکراسی، حقوق بشر، نقش مذهب در امور دولتی و روابط محلی و بین المللی را طی میکند را مشخص میکند. آرای مردم مسیر کشور را شکل خواهد داد که آیا به سمت تحکیم قدرت حرکت می کند یا از آن دوری میکند.