دیدار سه کشور در تهران: گسترش همکاری، خنثی شدن غرب و یک جنگ تمدنی.

@ejmalrai ایلایجا مگنایر توسط: 

 شیرین هاشمی :ترج

پس از دیدار امریکا و عربستان در شهر جده که نیاز همکاری بین کشورهای خاور میانه و راه حل برای فلسطین را تاکید کرد، دیدار ایران، ترکیه و روسیه در تهران چنین اهدافی را هم بیان کرد. صرفنظر از اختلافات فراوان بین ایران و ترکیه درباره سرنوشت سوریه دیدار سه جانبه تهران، یک اتحادیه و هماهنگی قابل توجهی را ارایه کرده. این هم نشان می‌دهد که جبهه ضد امریکایی یعنی روسیه و ایران برای دور شدن از غرب و گسترش روابط خود کاملا مصمم هستند. دیدار تهران مثل دیدار جده با موفقیت به پایان رسید و نتایج تهران این بود که برنامه انزوای دشمنان امریکا کاملا شکست خورد و هم چنان متحد اجباری همیشه امریکا یعنی ترکیه هم به دشمنانش پیوست.

بدون هیچ شک، شرایط سوریه یکی از دلایل اصلی دیدار ایران بوده، روسیه و ایران دو کشوری هستند که دشوارترین تحریم های امریکا را تحمل کردند و با اینحال باهم متحد شدند و در زمینه های نفت ‌وگاز و نظامی، تجارت، و استفاده از اسکناس های غیر دلاری با هم همکاری گسترده را اجرا کردند. با اینحال پایان وابستگی اقتصاد جهان به دلار یکی از اهداف مهم برای کشورهای مبارز با سلطه گری امریکا حساب می‌شود.

 با اینحال دیدار تهران حاکمیت ملی سوریه را تاکید کرد ولی به اضافه آن در موردهای بسیار مهم تصمیم گرفته شد. روسیه و ایران دو تا از مهم‌ترین صادر کنندگان نفت و گاز دنیا با ترکیه در زمینه انرژی به توافق رسیدند. هم ترکیه به نفت و گاز بسیار نیازمند است و هم می‌تواند نفت و کاز ایرانی و روسی را به قاره اروپا بفروشد نیاز اروپا بسیار گسترده است و احتمالا صادرات نفت و گاز از الجزایر، امارات، و جمهوری آذربایجان نمیتوانند نیازهای اروپا را برطرف کنند. این اتفاق می‌تواند ترکیه را به عنوان یک مرکز انرژی تبدیل کند و برای همیشه اروپا از این نظر پشتیبانی کند. با این روش اتحادیه اروپا بالاخره درخواست ترکیه را برای عضویت این سازمان قبول خواهد کرد، درخواستی که در سال ۱۹۹۹ صادر شده بود.

 یک اتفاق بزرگ دیگر از دیدار تهران توافق ۴۰ میلیارد دلار بین شرکت‌های ملی نفتی ایران و روسیه گاز پروم بوده. این اتفاق ثابت میکند که روسیه و ایران در زمینه نفت و گاز کاملا خودکفا خواهند بود و از شرکت‌های بزرگ نفتی اروپایی و امریکایی که با فعالیت استخراج، ساخت و حفظ پالایشگاه ها و دیگر فعالیت زیر ساختی نفت و گاز در گذشته استفاده کردند، دور خواهند شد. روسیه برنامه دارد که شرکت‌های بین المللی نفت و گازی از جمله شل، توتال، شوران کاملا از بازار روسیه اخراج کند.

 بسیاری از شرکت‌های نفت اروپایی که با ایران قراردادهایی را امضا کرده بودند پس از خروج ترامپ از برجام در سال ۲۰۱۸ و تحمیل تحریم های سنگین بیشتر بر علیه ایران هم از این قراردادها خارج شدند. و این توافق جدید باز هم نشان می‌دهد که ایران بیشتر به تحکیم روابط خود با کشورهای شرقی همانطور که آقای رییسی اعلام کرده بود است. و ایران مصمم است که به استخراج نفت خود افزایش دهد چون بسیاری از نقاط دنیا پس از جنگ اوکراین نیاز شدید به منابع انرژی دارند.

 هم چنان بدون شک حضور کشوری ( ترکیه) که پس از امریکا بیشترین تعداد سرباز در ناتو دارد هزمان با رییسی و پوتین یک قدم دیگری در مبارزه با تحریم ها و ایجاد انزوا بر ایران و روسیه است.

 دو رییس جمهور رییسی و پوتین موافقت کردند که با اردوغان در ارتباط باشند و او را قانع کنند که با آنها در ایجاد ثبات و صلح منطقه همکاری کند. ایران و روسیه هر دو رابطه نزدیکی با سوریه دارند و برای ایجاد آرامش در منطقه با هم همکاری می‌کنند همانطور که در ملاقات جده رییس جمهورها و ریاست‌های عرب خواستار بودند. ثبات در خاور میانه و بخصوص در سوریه در اولویت خواسته های رهبران و روسای عرب و خاور میانه است.

 در ماه های اخیر در مبارزه با ترورسیم، اردوغان برنامه خود را برای فرستادن نیروهای نظامی خود تا ۳۰ کیلومتری شمال شرقی سوریه به عنوان مناطق حائل اعلام کردند بود و ایران و روسیه و حتی امریکا هیچ واکنشی نشان نداده بودند. ایران و روسیه اعلام کردند که آنها از جنگ بر علیه ترورسیم حمایت می‌کنند و امنیت سوریه و ترکیه هم جزو امنیت این دو کشور حساب می‌شود. بنابراین برای رسیدن به اهداف مشترک همکاری لازم است و هماهنگی با ترکیه بسیار مهم است چون ایران و روسیه به خوبی آگاه هستند که شاید بتوانند اردوغان را راضی کنند که مناطق بیشتر سوریه را ضمیمه ترکیه نکند.

 البته در این ملاقات تفاوتی هایی بین معنی ترورسیم و چه گروههایی به عنوان تروریست در سوریه شناخته می‌شوند که همگی میخواهد از بین بروند. برای اردوغان متحدان کرد امریکایی تروریست هستند و بالعکس رییسی و پوتین که سازمانهای تکفیری در ادلیب که در کنترل ترکیه میباشند را تروریست میشناسند. دیگر مشکلات راجع به برگشتن پناهندگان و افراد آورده سوریه بود چون اردوغان میخواهد آنها را به ادلیب که تحت کنترل نیروهای ترکی و شبه نظامیان برگرداند.

 ایران و روسیه هیچ شکی ندارند که ترکیه مناطق ادلیب را که زبان و پول ترکیه در آن رایج است و برنامه آموزشی مدارس تغییر یافته را ترک نخواهد کرد. تمام مراحل برای زندگی در این منطقه شمال غربی ادلیب به حالت ‌برنامه های ترکیه تغییر گرفته.

 تا زمانی که اردوغان رییس جمهور باشد نیروهای اشغالگر ترکیه در شمال ترکیه باقی خواهند ماند، به دلیل اینکه ایران و روسیه برای درگیری گسترده نظامی با ترکیه مایل نیستند، این دو کشور نمیتوانند راهبرد ترکیه را عوض کنند. علاوه بر این، اولویت روسیه و ایران این است که در چندین زمینه با ترکیه همکاری کنند که نفوذ گسترده امریکا را در منطقه کاهش دهند. با اینحال، تهدید اردوغان قابل قبول نمیباشد. اما ایران و روسیه تلاش می‌کنند که آنکارا را به سمت راه حل سیاسی سوریه را بکشانند. صرفنظر از نتایج تهران، اشغالگری شمال شرقی سوریه و دزدی نفت سوریه توسط امریکا ادامه خواهد داشت. با ریاست دولت بایدن، امریکا به این زودی سوریه را ترک نخواهد کرد و حتی یک راهبرد واضح برای خاور میانه نخواهد داشت. در نتیجه دولت‌های سوریه، ایران و روسیه تلاش می‌کنند استان های تحت نظر دولت مرکزی را حفظ کنند و این مناطق را از دست ندهند. دیدار تهران برای سوریه مفید به پایان رسید، در حالیکه مذاکرات درباره عملیات عقب نشینی ترکیه در شمال سوریه صورت گرفت.

 ترکیه همیشه یک پا در شرق و یک پا در غرب دارد و هیچ زمان کاملا ضد هیچ کدام نمیباشد و در حقیقت اردوغان از تمام امکانات خود استفاده میکند که در انتخابات سال آینده پیروز باشد. در نتیجه اردوغان همکاری ترکیه و ایران در زمینه های نفت ‌وگاز و نظامی را اعلام میکند که ترکیه بتواند از بحران اقتصادی خود خارج شود.

 علاوه بر این، در مسایل فروش گندم اوکراین، ترکیه نقش میانجیگری را‌ دارد. اما امریکا مایل است که در زمینه جنگ نرم روسیه را مقصر اصلی بحران جهانی کمبود مواد غذایی بداند. در حالیکه امریکا ۶۸ شرکت‌های صادراتی روسیه را تحریم کرده و تمام بانک‌های روسی را از سویفت خارج کردند و این باعث شد که روسیه هیچ توانایی فروش گندم خود را نداشته باشد. روسیه معمولا ۲۴ درصد گندم دنیا را صادر میکند و با اینحال بزرگ‌ترین صادرکننده دنیا حساب می‌شود. در مقایسه چهارمین صادر کننده فرانسه با ۱۰ در صد است و پنجمین کشور اوکراین ۸ در صد صادر میکند.

 بسیار طبیعی است که اسراییل از گسترش روابط ایران و روسیه نگران می‌باشد، در حالیکه اخیرا روسیه درباره حملات فروتن اسراییل به سوریه نارضایت خود را ابراز میکند. روسیه، اسراییل را به تجاوز به حاکمیت ملی سوریه متهم کرده و کلا وجود چنین دیداری در تهران و دفاع مصمم و علننا بار دیگر عمیق بودن روابط ایران و سوریه را ثابت کرده. روابطی که بیش از ۱۵۰۰ حملات اسراییل نتوانسته بشکند.

 هم چنان امریکا از اینکه روسیه تعداد فراوان پهپاد را از ایران میخرد بسیار نگران می‌شود، در حالیکه چین از ترس تحریم های امریکا در خواست ابتدایی روسیه را برای خریدن پهپاد را قبول نکرده. ماه های اول این جنگ به روسیه ثابت کرده که در ادامه مجبور است از فناور نوین استفاده کند.

 ائتلاف مبارز با امریکا از پنهان بودن علنی شد ‌واین کشورها به تدریج جایگاه خود را محکم می‌کنند که در برابر سلطه گری امریکا بایستند. پیوستن ایران به گروه بریکس یعنی برزیل، روسیه ، چین، آفریقای جنوبی و هندوستان یک نمونه بسیار مهم از این روش می‌باشد. زمان پایان یکجانبه گری رسیده ولی امریکا این حقیقت را بدون مبارزه و خشونت نمیپذیرد. دیدار جده نمونه ای از این تفکر بوده و هم نشان می‌دهد که امریکا نیاز به خاور میانه با ثبات و بدون جنگ و بحران را درک کرده. یک جنگ طولانی روبروی ما است ولی جنگ سنتی نخواهد بود و ممکن است که به اندازه همین نوع جنگ سخت و دشوار باشد.

بدون هیچ شک، شرایط سوریه یکی از دلایل اصلی دیدار ایران بوده، روسیه و ایران دو کشوری هستند که دشوارترین تحریم های امریکا را تحمل کردند و با اینحال باهم متحد شدند و در زمینه های نفت ‌وگاز و نظامی، تجارت، و استفاده از اسکناس های غیر دلاری با هم همکاری گسترده را اجرا کردند. با اینحال پایان وابستگی اقتصاد جهان به دلار یکی از اهداف مهم برای کشورهای مبارز با سلطه گری امریکا حساب می‌شود.

با اینحال دیدار تهران حاکمیت ملی سوریه را تاکید کرد ولی به اضافه آن در موردهای بسیار مهم تصمیم گرفته شد. روسیه و ایران دو تا از مهم‌ترین صادر کنندگان نفت و گاز دنیا با ترکیه در زمینه انرژی به توافق رسیدند. هم ترکیه به نفت و گاز بسیار نیازمند است و هم می‌تواند نفت و کاز ایرانی و روسی را به قاره اروپا بفروشد نیاز اروپا بسیار گسترده است و احتمالا صادرات نفت و گاز از الجزایر، امارات، و جمهوری آذربایجان نمیتوانند نیازهای اروپا را برطرف کنند.

این اتفاق می‌تواند ترکیه را به عنوان یک مرکز انرژی تبدیل کند و برای همیشه اروپا از این نظر پشتیبانی کند. با این روش اتحادیه اروپا بالاخره درخواست ترکیه را برای عضویت این سازمان قبول خواهد کرد، درخواستی که در سال ۱۹۹۹ صادر شده بود.