Hoe moet het verder als Rusland stopt met de uitvoer van gas naar ‘onvriendelijke’ landen?

Geschreven door – Elijah J. Magnier:

Vertaald door – Francis J.

De Russische president Vladimir Poetin heeft besloten de levering van olie en oliederivaten aan “onvriendelijke” landen die een prijsplafond opleggen voor Russische energie, vanaf februari dit jaar voor vijf maanden te verbieden. Dit betekent dat de prijs er niet meer toe doet, ook al is de door de westerse landen vastgestelde maximumprijs hoger dan de marktprijs en valt deze in het belang van Rusland, omdat het Kremlin weigert zich te onderwerpen aan dit staaltje van dictaat van het Westen, geleid door de VS. Dit betekent dat onrust op de wereldmarkten onvermijdelijk is, vooral omdat China zijn hoge energie-importen, die het tijdens de stijging van de Covid-19-infecties in de afgelopen maanden had verminderd, heeft hervat. Rusland zei dat het zijn besluit had genomen zonder overleg met de OPEC+, die een schok voor de markten had veroorzaakt toen het in november vorig jaar de productie met 2 miljoen vaten per dag verlaagde. Na het besluit van de OPEC+ daalde de totale productie van de organisatie tot 29 miljoen vaten per dag, waarvan 8,2 miljoen van Rusland. De westerse wereld, d.w.z. Europa, Groot-Brittannië, Canada, Australië en Japan, zal gedwongen worden op zoek te gaan naar andere energieproducenten, zoals Iran en Venezuela. Het westen zal waarschijnlijk de last van de stijgende prijzen moeten dragen, vooral als Rusland besluit de productie te verminderen en er geen ander OPEC+-land opstaat om de leegte die Moskou op de energiemarkten heeft gecreëerd, op te vullen.

Sinds afgelopen februari, toen de oorlog begon – die Rusland een “speciale operatie” noemde – is er onenigheid tussen de Europese landen over het al dan niet toegeven aan de wens van de VS om de Russische energieaankopen volledig stop te zetten. De VS konden de Nord Stream -1 en 2 pijpleidingen stoppen door politieke druk van de bevolking, gevolgd door de ontploffing van de pijpleiding in de Baltische Zee, die de hervatting van Europa’s aankoop van goedkoop Russisch gas verhinderde.

Europa raakte verzeild in scherpe meningsverschillen over eerst het opgeven van Russisch gas en enkele maanden later van olie en zijn derivaten, omdat het continent en zijn leiders dachten dat Rusland snel zou bezwijken en de Europese leiders de “oorlogsbuit” met de VS zouden kunnen delen. De wind waaide tegen de richting van de westelijke schepen in toen Rusland zich ondanks de duizenden sancties die het kreeg opgelegd, bleef verzetten. Het Russische leger en de separatistische strijdkrachten rukten op naar het slagveld en bezetten meer dan 100.000 vierkante kilometer Oekraïens grondgebied. De resultaten op het slagveld bewezen dat de westerse sancties geen effect hadden en zeker niet zouden bijdragen tot de teruggave van de verloren Oekraïense gebieden.In de Belgische hoofdstad Brussel, de ontmoetingsplaats van de Europese leiders waar de beslissingen over steun aan Oekraïne worden genomen, gingen meerdere stemmen op. Europese functionarissen verschilden onderling van mening over het instellen van een plafond voor de energieprijzen, vooral omdat sommige landen daar meer behoefte aan hadden dan Rusland aan hun geld.