Een jaar na de titanenstrijd in Oekraïne: Resultaten en geleerde lessen (1)

Brussel – Geschreven door Elijah J. Magnier:

Vertaald door – Francis J.

Het tweede jaar van de Russische invasie in Oekraïne is begonnen met een nieuwe, aanzienlijk veranderde wereld sinds het begin van de oorlog in februari 2022. Continenten zijn onderling verdeeld, allianties zijn opmerkelijk veranderd, het Westen is meer geïsoleerd en minder dominant, en Rusland is ondanks de verliezen de strijd thuis en in Oekraïne aan het winnen. Het was een uitgesproken arrogant en waardeloos idee van de VS om te denken dat zij Rusland konden verslaan, ongeacht de economische gevolgen voor de wereld, toen Moskou een veiligheidsgarantie eiste alvorens zijn troepen naar Oekraïne te sturen. De wereld is getuige van de bevalling van een multipolair systeem nadat de VS opdoken om Rusland via de NAVO aan te pakken. 

Drie decennia lang vertrouwde Rusland erop dat het Westen het in zijn club zou opnemen, om onlangs te ontdekken dat de haatdragende VS het Kremlin wou onderwerpen of temmen, en het ver weg wilde houden, in de periferie. Rusland heeft herhaaldelijk gevraagd om lid te worden van de NAVO, maar zijn verzoek is afgewezen om te voorkomen dat er twee grootmachten in dezelfde organisatie zouden zitten en dat Moskou een veto zou kunnen uitspreken over de wens van een nieuw lid om toe te treden, zoals de statuten van de NAVO voorschrijven. 

Washington heeft actief verschillende leiders ten val gebracht, vele naties bezet en verarmd door hun landen te vernietigen, hele bevolkingen te bestraffen, tientallen miljoenen mensen en families te ontheemden en miljoenen anderen te doden en te verwonden. Rusland bouwde een imperium op in Oost-Europa, maar de VS vestigde meer dan 750 militaire bases in 80 landen. De onverantwoordelijke VS- en NAVO-landen voerden illegale interventies uit in de gang van zaken in andere landen vanwege de absolute suprematie van het Amerikaanse imperium sinds de Tweede Wereldoorlog, dat werd versterkt na de perestrojka in 1991. 

Met de terugkeer van Rusland in de internationale arena vanuit het Syrische luik in 2015 voelde de VS de hitte en het begin van de uitdaging voor haar hegemonie. De uitbreiding van de NAVO was de krachtige hoop – en het instrument – van de VS om meer partners achter zich te scharen in de toekomstige confrontatie met het machtige, niet langer communistische Kremlin. Het was noodzakelijk voor het voortbestaan van de VS als supermacht om Rusland op het slagveld te confronteren via een proxy-land om een derde wereldoorlog te voorkomen. De VS kibbelden over Oekraïne en sleepten Rusland mee in het strijdperk. Maar Washington ontdekte dat bijna 75% van de wereldbevolking haar queeste niet langer wilde steunen en “Amerika eerst” boven hun belangen wilde stellen.

Veel landen, zoals India, Brazilië, Zuid-Afrika en China, sluiten zich bij Rusland aan om zich tegen Washington uit te spreken zonder zich per se vijandig op te stellen. Zestien procent van de wereldbevolking staat aan de zijde van de VS tegen Rusland. Veel van deze landen vrezen door Washington te worden gesanctioneerd. Dit betekent niet dat de rest van de wereld aan de kant van Rusland staat, maar dat het genoeg heeft van de onrechtvaardige overheersing door de VS, de schending van het internationaal recht en de vernietigende oorlogen. De landen die staan voor een multipolaire wereld bieden echter een nieuw model van samenwerking, gebaseerd op de vele lessen die zijn getrokken uit de Amerikaanse oorlogen.

Wat heeft deze oorlog opgeleverd? Welke lessen kunnen worden getrokken na een jaar van hevige gevechten?

Veel mensen wereldwijd geloven niet meer in of besteden geen aandacht meer aan het verhaal van de VS over het exporteren van “democratie”, “mensenrechten” of “vrijheid”, waarden die worden gebruikt om verschillende naties omver te werpen en gekozen leiders af te zetten. Een jaar oorlog gaat niet over de uitbreiding van Rusland of een verandering van strategie om weer een imperium te worden. Het gaat precies om wat de Oekraïense president Volodymyr Zelensky zei toen hij te horen kreeg dat het Amerikaanse volk vond dat ze te veel aan Oekraïne gaven: “Als ze niet van gedachten veranderen, als ze Oekraïne niet steunen, verliezen ze de NAVO en verliezen ze hun leiderschap in de wereld.” In feite gaat het erom de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie weer tot leven te wekken, dat was hersendood, zoals de Franse president Emmanuel Macron het beschreef en het werd door president Joe Biden bevestigd, toen die de wereld vertelde waarom hij Rusland in Oekraïne bestrijdt. “Het gaat niet om Oekraïne. Het gaat over de NAVO. Het gaat over Oost-Europa,” verklaarde de Amerikaanse president. NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg zei: “De oorlog in Oekraïne is niet afgelopen februari begonnen. Hij begon in 2014”, verwijzend naar de Maidan-coup tegen een wettig verkozen Oekraïense president.

De door de VS geleide NAVO en Oekraïne geloofden dat het mogelijk was om Rusland te verslaan, zijn economie lam te leggen met duizenden sancties en president Vladimir Poetin van de macht te verwijderen na slechts een paar maanden strijd. Deze overdreven en onrealistische doelstellingen van de VS, gepresenteerd aan de Europese bondgenoten om hen te overtuigen meer te doen om Oekraïne te steunen, bleken een illusie, zoals bevestigd door EU-leider en NAVO-lid Hongarije’s premier Viktor Orbán. Door zijn bondgenoten mee te slepen in de oorlog in Oekraïne (en in alle oorlogen van de afgelopen decennia) heeft de VS Europa, een veronderstelde natuurlijke bondgenoot van Rusland, veel pijn gedaan, vooral toen de Europese leiders sancties tegen Rusland orkestreerden. De Europese leiders negeerden bewust het boemerangeffect op de economieën van elk Europees land. 

President Biden slaagde erin Duitsland, zijn belangrijkste doelwit in deze oorlog, los te weken van Rusland en saboteerde de Russisch-Duitse Nord Stream-pijpleiding zonder verantwoording af te leggen en een volledig verstomde Europese reactie. De prijs om een bondgenoot van de VS te zijn is fataal, zei Henry Kissinger. President Donald Trump deed zijn best om Rusland en Duitsland van elkaar te los te weken. Toch faalde hij vanwege het Duitse beleid om zich onder Angela Merkel te distantiëren van de Amerikaanse hegemonie, wat onder bondskanselier Olaf Scholz verre van het geval is. Het was belangrijk voor de VS om de groeiende economie van Rusland te stoppen en honderden miljarden euro’s uit de verkoop van goedkoop gas aan het Europese continent in de Russische schatkist te zien verdwijnen. Het was voor de VS betaalbaarder om nu te vechten dan wanneer de groeiende economieën van Rusland en China onbeheersbaar zouden worden, vooral toen het tekort van de VS 31,4 biljoen dollar had bereikt. Rusland en China zijn rijke landen geworden met machtige legers die in het komende decennium de dominantie van de VS bedreigen, tenzij een oorlog de wereldeconomie een nieuwe wending geeft.