Biden’s onverminderde steun voor Netanyahu is een signaal voor een op handen zijnde invasie

Geschreven door – Elijah J. Magnier:

Vertaald door – Francis J.

De Amerikaanse president Joe Biden vandaag Israël in een zet die rimpelingen heeft gestuurd door de internationale gemeenschap. Aan de oppervlakte lijkt dit een diplomatiek routinebezoek aan premier Benjamin Netanyahu, maar de onderliggende implicaties zijn diepgaander.

De achtergrond van dit bezoek wordt gevormd door de escalerende spanningen in Gaza, onderbroken door het hartverscheurende bombardement op het Al-Ahly-Arabi Ziekenhuis, beter bekend als het Baptistenziekenhuis. Deze tragische gebeurtenis kostte honderden Palestijnse levens en wierp een zware schaduw over de regio. Maar Biden’s reis was niet alleen een condoleance of een eenvoudige blijk van solidariteit na deze tragedie.

In plaats daarvan symboliseert zijn aanwezigheid in Israël de niet aflatende steun van de VS voor hun langdurige bondgenoot, zelfs nu de oorlogstrommels luider slaan. Terwijl Israël zijn militaire voorbereidingen opvoert, zijn er duidelijke tekenen van een op handen zijnde invasie van Gaza. In deze context kan het bezoek van Biden worden gezien als een steunbetuiging aan de op handen zijnde militaire actie van Israël, als teken van een gedeelde strategische visie tussen Washington en Tel Aviv.

Maar de implicaties van Biden’s bezoek reiken verder dan de Israëlische grenzen. Zijn reis vestigt ook de aandacht op de bredere regionale dynamiek die speelt. Amerikaanse militaire middelen, vooral marinetroepen, zijn gesignaleerd voor de kust van Libanon en in de buurt van Cyprus. Deze inzet suggereert dat de VS zich voorbereidt om Israël te steunen in een mogelijk conflict in Gaza en voor mogelijke repercussies op het noordelijke front van Israël. Dit noordelijke gebied is een brandhaard van activiteit, met de Libanese militante groep Hezbollah die dagelijks bombardementen en raketbeschietingen uitwisselt met de Israëlische Galilee Divisie. Hoewel deze schermutselingen dodelijk waren, hebben beide partijen zich terughoudend opgesteld en burgerslachtoffers vermeden. Met het bezoek van Biden en de daaropvolgende militaire stellingname lijkt de situatie echter wankel in evenwicht en staat de regio mogelijk aan de vooravond van een breder conflict.

Israël zoekt externe steun, vooral van grootmachten zoals de Verenigde Staten, om zijn uitdagingen aan te gaan. Deze afhankelijkheid van externe steun wijst op de verminderde zelfredzaamheid van Israël tegenover de militaire uitdagingen van Hezbollah.

Er zijn verschillende voorstellen gedaan om Israël te helpen een vreedzame oplossing te vinden voor het lopende conflict in plaats van een grootschalige invasie van Gaza. Eén zo’n Amerikaans voorstel behelst de ontwapening van militante groeperingen zoals Hamas en de Islamitische Jihad, waarbij de Palestijnse Autoriteit de controle over Gaza overneemt. Dit zou gepaard gaan met het inzetten van internationale vredestroepen binnen de grenzen van Gaza, vergelijkbaar met die in Zuid-Libanon en de bezette Syrische Golan, om ervoor te zorgen dat de vredesakkoorden worden nageleefd en om toekomstige vijandelijkheden te voorkomen.

Er wordt ook gesproken over een mogelijke gevangenenruil. Dit zou inhouden dat door Palestijnse facties Israëlische militaire gevangenen en ontvoerde burgers worden vrijgelaten in ruil voor de vrijlating van een aanzienlijk aantal Palestijnen die momenteel worden vastgehouden in Israëlische gevangenissen.

Het voorstel voor een vreedzame oplossing, dat de ontwapening van militante groeperingen en de inzet van vredeshandhavers in Gaza omvat, wordt door velen gezien als een mogelijke weg naar de-escalatie. Verschillende belangrijke uitdagingen en problemen maken de uitvoering ervan echter onrealistisch en ontoepasbaar: