Hezbollah’s responsstrategie werd bepaald door Netanyahu’s pech

Door Elijah J. Magnier: @ejmalrai

De bevolking van het Midden-Oosten keek vanuit verschillende en tegenstrijdige invalshoeken naar de “strijd tussen de oorlogen in” die in de laatste week van augustus tussen Israël en Hezbollah plaatsvond. Velen wilden meer Israëlisch bloed en meer dode soldaten zien; anderen bekritiseerden Hezbollah’s vergelding tegen de Israëlische agressie op Libanon toen het twee drones met boobytraps op de buitenwijken van Beiroet afstuurde. De aanval van Hezbollah tegen een Israëlisch voertuig markeerde echter een nieuw uitgangspunt voor een toekomstige aanpak waarbij de interventieregels (”rules of engagement”) worden nageleefd, een responsstrategie wordt geïmplementeerd en er meer signalen worden uitgewisseld die door de beide oorlogvoerende partijen worden begrepen. Al deze consequenties zijn het gevolg van het besluit van de Israëlische premier om een nieuw actieplan op te zetten, waarbij hij ‘zelfmoord’-drones tegen Iran en zijn bondgenoten gebruikt. Netanyahu’s tegenslag was dat zijn hit-and-runtactiek werd verstoord door technische problemen met een van de twee drones die hij op de buitenwijkenvan Beiroet richtte. Dit falen had tot resultaat dat er nieuwe regels zijn opgelegd die, naar het zich laat aanzien, zullen blijven gelden zolang er geen Amerikaanse oorlog tegen Iran wordt gevoerd.

Volgens de beschikbare informatie zijn een groep van Hezbollah en bondgenoten ‘s nachts naar de grenzen van de bezette Golanhoogten in Syrië getrokken en hebben ze daar een drone op Israël afgevuurd. Een paar uur later keerden ze terug naar hun basis in de buurt van de luchthaven van Damascus en werden daarbij gevolgd door een Israëlische drone die hun locatie wilde bepalen. Israël besloot het huis te bombarderen, waarbij twee militanten werden gedood, aldus de officiële verklaring van Hezbollah. Dezelfde avond stuurde Israël twee ‘zelfmoord’-drones naar de buitenwijken van Beiroet. Die waren gericht tegen wat een drones-depot lijkt te zijn geweest. Een van de drones ervoer een technisch probleem of een ander niet bekend incident en viel in handen van Hezbollah waardoor de nieuwe Israëlische aanvalstactiek tegen de bondgenoten van Iran werd blootgelegd.

Was Netanyahu niet zo onfortuinlijk geweest, zou het standpunt van Hezbollah moeilijker uit te leggen zijn geweest wanneer de secretaris-generaal van Hezbollah besluit om vergeldingsmaatregelen tegen Israël te nemen voor de moord op zijn militanten in Syrië. Libanon zou in een mogelijke oorlog met Israël zijn meegesleurd. Hij zou niet de steun hebben gekregen van de pro-Amerikaanse premier Saad Hariri en vele andere leden van de regering voor zijn politieke standpunt dat het recht van Hezbollah opeist om vergeldingsmaatregelen te nemen tegen Israël. Netanyahu’s tactiek van ‘zelfmoord’-drones zou een tijdlang hebben standgehouden – waardoor veel van de militaire capaciteiten van Hezbollah teniet zou zijn gegaan – zonder afgestraft te worden en zonder dat er sporen van een dergelijke tactiek zou zijn achtergebleven.

Van nu af aan zal elke eventuele explosie van een Hezbollah-depot Israël rechtstreeks beschuldigen. Dat een van de drones van Netanyahu in handen van Hezbollah viel, heeft een historisch precedent gecreëerd waardoor geen enkele andere functionaris in Israël dit beleid kan aanhouden. Zij zullen zich naar de interventieregels (”rules of engagement”) moeten schikken en er op korte en middellange termijn van moeten afzien om een doelwit van Hezbollah te viseren. Tenzij zij specifiek op een oorlog uit zijn.

Een andere belangrijke punt is de manier waarop Hezbollah het Israëlische voertuig op de korrel heeft genomen waarbij, volgens bronnen binnen Hezbollah, verschillende slachtoffers vielen of, volgens de propaganda van het Israëlische leger, er helemaal geen slachtoffers waren. Deze ”slachtoffervrije” actie heeft veel, vaak fictieve, veronderstellingen van analisten op sociale media gegenereerd. Velen zullen dit als een rechtvaardiging beschouwen voor de weldoordachte aanval van Hezbollah op een militair doelwit in Avivim. Sommigen veronderstelden een compromis tussen Hezbollah en Israël om de schade te beperken. Anderen schreven dan weer over het besluit van Hezbollah om de aanval te temperen onder de internationale druk op Libanon.

Ik hoorde over een Israëlische Dvora-patrouilleboot die de Libanese wateren schond en door de Hezbollah-radar werd opgemerkt. Het potentiële doelwit werd doorgegeven aan de Hezbollah-leiding die weigerde het met zijn geavanceerde supersonische anti-scheepsraketten te vernietigen omdat dat een oorlog kon veroorzaken. Het groot aantal slachtoffers zou Netanyahu gedwongen hebben om te reageren.

Wat er zondagmiddag in Avivim is gebeurd, is dat Hezbollah blijkbaar gebruik heeft gemaakt van de aanpak die de Israëliërs al jaren in Syrië hanteren. Een lasergestuurde raket raakte de voorkant van het Israëlische voertuig. Een andere, seconden later, trof het militaire voertuig achteraan met de bedoeling slachtoffers te maken. Dit is precies dezelfde tactiek die Israël gebruikt als het de met wapens en munitie geladen vrachtwagens van Hezbollah aanvalt om slachtoffers te voorkomen en vergeldingsacties te vermijden. Op zondagmiddag stuurde Hezbollah een zeer krachtige boodschap naar Israël, veel sterker dan het doden van twee of drie soldaten. We blijven wapens uit Syrië vervoeren en zorgen ervoor dat er geen slachtoffers vallen. Of anders wordt het evenwicht verbroken en niet langer gerespecteerd, wat ernstige gevolgen met zich zal meebrengen. 

Hezbollah is zich ervan bewust dat Israël sinds zijn ontstaan veel functionarissen die met de Palestijnen in Gaza samenwerken, heeft aangevallen en vermoord. Velen zijn gedood en anderen hebben moordpogingen overleefd. Door de twee Hezbollah-leden in Syrië te vermoorden, wilde Israël opnieuw benadrukken dat elke tegenstander die in Israël en Palestina wil opereren, onmiddellijk een doelwit zal zijn.

De Hezbollah-treffer vond overdag en buiten de bezette Shebaa-boerderijen plaats. Het doel was om een strategische respons te geven voor een eventuele toekomstige Israëlische aanval langs de Libanees-Israëlische grens. Hezbollah dwong het Israëlische leger om zich een week lang te verschuilen en zich terug te trekken tot achter de burgerbevolking aan de grens. Het legde Israël op af te zien van het aanvallen van Hezbollah-doelen, omdat de vergelding ditmaal zonder voorafgaande waarschuwing zou zijn. Zo legde Hezbollah nieuwe interventieregels (”rules of engagement”) op, waarbij nieuwe aspecten werden toegevoegd die voor 1 september taboe waren. Daarnaast kan Israël nu geen enkele Hezbollah-leider meer vermoorden zonder een onmiddellijke en onaangekondigde vergelding tegen bijvoorbeeld een hooggeplaatste Israëlische officier die op bezoek of gelegerd is langs de grens met Libanon.

Hezbollah heeft op alle niveaus gewonnen, ongeacht het aantal slachtoffers. Israël heeft op alle fronten verloren, waardoor Libanon een veel veiliger plaats is geworden. Dat alles door één defecte drone. Netanyahu betaalt een duurdere prijs dan hij zich ooit had voorgesteld.

Vertaald door Francis J.

This article is translated for free to many languages by volunteers so readers can enjoy the content. It shall not be masked by Paywall. I’d like to thank my followers and readers for the confidence and support. If you like it, please don’t feel embarrassed to contribute and help fund it for as little as 1 Euro. Your contribution, however small, will help ensure its continuity. Thank you.