Libanese en Iraakse demonstranten: De VS, Israël en Saoedi-Arabië hebben het gehad met Iran 3/4

Door Elijah J. Magnier: @ejmalrai

In Syrië werd president Bashar al-Assad een van de meest solide bondgenoten van Iran. In Irak is Teheran erin geslaagd om drie belangrijke bondgenoten aan de macht te brengen: de premier, de voorzitter van het parlement en de president. De Iraakse regering kan er rekenen op al-Hashd al-Shaabi om een eventuele staatsgreep te voorkomen en is erin geslaagd de plannen daarvoor van de hoogste Iraakse officieren met een sterke directe band met de Amerikaanse ambassade in Bagdad, te dwarsbomen.

Demonstranten in Libanon gaan (voor het eerst sinds de Libanese onafhankelijkheid in 1945) de straat op om te protesteren tegen de corruptie van alle politieke leiders die momenteel aan de macht zijn. Zij stonden echter niet alleen: veel van de meer dan anderhalf miljoen Syrische en zevenhonderdduizend Palestijnse vluchtelingen in het land waren er ook bij om de Libanese opstand te steunen. Ze eisten allemaal hervormingen en uitten hun woede over de corruptie van Libanese politici, de slechte openbare diensten en het wanbeheer van de economische middelen.

Het aftreden van premier Saad Hariri zal de uitvoering van de dertien hervormingspunten die door de premier ad interim zijn voorgesteld, misschien voor onbepaalde tijd uitstellen. Dit kan op zijn beurt leiden tot een nieuwe opstand als er een vacuüm ontstaat in het land. Maar hoe kan een stabiel Libanon nog belangrijk zijn voor die landen die achter Hezbollah aan willen gaan en het van binnenuit willen verzwakken?

Veel demonstranten in het zuiden van Libanon beschuldigden de sjiitische bondgenoot van Hezbollah, de leider van de Amal-beweging en langdurig parlementsvoorzitter Nabih Berri, samen met zijn familieleden, ervan honderden miljoenen dollars uit illegale deals te vergaren en het opleggen van opgelegden participaties in belangrijke lokale projecten in het zuiden van Libanon. Een klein aantal demonstranten beschuldigde Hezbollah ervan een oogje dicht te knijpt voor zijn Amal-bondgenoot.

Hezbollah heeft zijn bedenkingen, volgens goed geïnformeerde bronnen: “Het lijdt geen twijfel dat corruptie en grieven de hele Libanese samenleving, inclusief de jeugd, treffen. Maar na het stellen van eisen die onmogelijk te vervullen zijn, werden de meeste politieke leiders beschimpt, en was chaos het doel van de betogers in die dagen. “

“Wanneer mensen de straat opgaan voor een zeer rechtvaardige zaak en een reeks eisen, zijn er “bewakers” die de loop en de efficiëntie van de demonstraties in de gaten houden om op een gepast moment in te grijpen. Hezbollah kijkt dus zorgvuldig naar de motieven van diegenen die financieren en voordeel halen uit de algemene chaos in het land”, aldus de bron.

Zelfs de gouverneur van de Centrale Bank, Riad Salame, beschuldigde Hezbollah er in een interview met de New York Times indirect van dat het plannen had hem te ontslaan, omdat hij “zich houdt aan de VS-sancties”. Een gouverneur van een binnenlandse centrale bank spreekt dus openlijk zijn loyaliteit uit jegens een vreemd land (de VS) dat harde sancties oplegt aan zijn landgenoten die giften doen aan Hezbollah, een groepering die leden heeft in het parlement en ministers in de regering. Dat kan alleen in Libanon!

Er is weinig twijfel over de corruptie in het Libanese systeem: hetis een land waar elke leider een rijke entrepreneur is geworden tijdens, en zeker op het einde van zijn politieke carrière. Er zijn ambtenaren die gemachtigd zijn om dagelijks honderdduizenden dollars op hun bankrekening te storten. Dure geschenken en geld onder de tafel (of zelfs boven tafel!) maken deel uit van de lokale cultuur en de uitwisseling van diensten in het land, en worden op verschillende schalen toegepast.

Hezbollahs leider, Sayyed Nasrallah, besloot een jaar geleden om de binnenlandse corruptie te bestrijden. Zijn strijd is niet succesvol geweest omdat hij de steun van wetgevende en uitvoerende beleidsmakers nodig heeft. Deze spelers (zelfs zijn naaste bondgenoten) zijn, niet zonder reden, onwillig om hem daarin tegemoet te komen, omdat ze allemaal lijken in hun kasten hebben liggen.

Hezbollah heeft een grote militaire macht, maar die is zeker niet geschikt om de nodige veranderingen op te leggen binnen het corrupte politieke systeem. Hezbollah wordt geconfronteerd met de relatief ondoeltreffende maar aanhoudende sancties van de VS tegen haar leiders. Maar sancties tegen rijke leden van de sjiitische samenleving (en hun bondgenoten) hebben wel effect. Deze financiële agressie legt Hezbollahs leider Sayyed Nasrallah een morele verplichting op die gewaarschuwd heeft dat hij niet lang niets zal doen.

Als groep lijdt Hezbollah niet direct onder de Amerikaanse sancties.  Het ontvangt maandelijks zijn financiële steun van Iran, in contanten of via Iraanse olie en andere goederen die op de markt worden verkocht. Het heeft een eigen bank, al-Qard al-Hasan, en doet geen zaken buiten Libanon. De tienduizenden militanten ontvangen hun salaris – hoewel soms met vertraging worden ze volledig betaald wanneer het geld beschikbaar is – en profiteren van gratis medische zorg en een belastingvrij particulier pensioensysteem. Dit is wat de groep zo aantrekkelijk maakt voor jongeren, en in het bijzonder voor sjiitische afgestudeerden van universiteiten, die massaal hun diensten aanbieden om deel uit te maken van de groep. Sayyed Nasrallah bepaalt het beleid van de groep en wordt door Israëliërs – meer dan de Libanezen – en politici buiten de sjiitische gemeenschap in de gaten gehouden. De sympathisanten van Hezbollah zijn in feite radicaler dan de Hezbollah-militanten in het weerleggen van kritiek op de groep of haar leider. Deze vormen de ruggengraat van Hezbollah en de groep heeft haar continuïteit aan hen te danken.

Hezbollah is niet in staat haar bondgenoten ter verantwoording te roepen: het wil hen bij voorkeur steunen en bijstaan. Dit is noodzakelijk om inter-sjiietische conflicten te voorkomen omdat het gevaar van een land dat in chaos verkeert, zich nu verspreidt en alle bondgenoten van Hezbollah dreigt te besmetten.

Vertaald door Francis J.

This article is translated for free to many languages by volunteers so readers can enjoy the content. It shall not be masked by Paywall. I’d like to thank my followers and readers for the confidence and support. If you like it, please don’t feel embarrassed to contribute and help fund it for as little as 1 Euro. Your contribution, however small, will help ensure its continuity. Thank you.

Copyright ©  https://ejmagnier.com, 2019