Door Elijah J. Magnier: @ejmalrai
Op 3 januari 2020 werd brigadegeneraal Qassem Soleimani, commandant van de Iraanse Revolutionaire Garde – Quds Brigade op de luchthaven van Bagdad door een Amerikaanse drone vermoord. Soleimani was op verzoek van premier Adil Abdel Mahdi naar Irak gekomen na een doorlopende bemiddeling tussen Iran en Saoedi-Arabië – en een verzoek van president Donald Trump aan Irak om Iran ervan te overtuigen de spanningen die in het Midden-Oosten hoog opliepen te de-escaleren. Soleimani was bevendien door de Iraakse regering aangesteld als militair adviseur voor de oorlog tegen ISIS. Het lot trof ook de Iraakse commandant Abu Mahdi al-Muhandes die op de lichtvane aanwezig was om Soleimani te verwelkomen. Ook hij werd door de VS vermoord. Er zijn sindsdien meer dan 100 dagen verstreken. Hebben de VS hun doelstellingen bereikt? Sardar (commandant) Soleimani leidde ook de “As van het Verzet” die van Gaza via Beiroet, Damascus, Bagdad en Teheran tot Sanaa reikt.
Na de moord op Soleimani heeft de leider van de Iraanse revolutie Sayyed Ali Khamenei hem vervangen door zijn plaatsvervanger, generaal Ismail Qaani. Het was Soleimani die Qaani had aanbevolen als zijn vervanger in geval van martelaarschap, een martelaarschap waar Soleimani al vele jaren naar streefde.
De Iraanse generaal Qaani bracht zijn eerste bezoek aan Syrië, waar hij president Bashar al-Assad (verschillende keren) ontmoette. Hij bezocht ook de frontlinie in Aleppo en Idlib (de stad waar zich “de grootste Al Qaeda veilige haven sinds 9/11“ bevindt), en ontmoette er plaatselijke commandanten om een idee te krijgen van het terrein waar zijn officieren en bondgenoten worden ingezet, klaar om de M4 tussen Aleppo en Latakia weer in te nemen als Turkije er niet in slaagt de jihadisten langs de weg te verwijderen.
Bronnen dicht bij de leiders van de “As van het Verzet” zeiden dat Generaal Qaani “aan president Assad de volledige steun van Iran bevestigde voor de stabiliteit en de eenheid van het Syrische grondgebied en zijn inspanningen om het land te bevrijden van alle bezettingstroepen. De heer Assad bedankte de Iraanse generaal en sprak zijn waardering uit voor de Iraanse steun in een tijd van harde Amerikaanse sancties en de verspreiding van het coronavirus”.
In Damascus ontmoette Qaani Palestijnse leiders om te bevestigen wat er in Teheran en Iran is afgesproken om de Palestijnse zaak te steunen. Qaani bezocht ook Libanon, waar hij de secretaris-generaal van Hezbollah, Sayyed Hassan Nasrallah. Waarna hij naar Irak reisde om autoriteiten te ontmoeten en zijn overleden superieur Qassem Soleimani te groeten. De Iraanse officier droeg één boodschap mee voor alle leden van de “As van het Verzet” : Iran beschouwt de “As van het Verzet” als een onderdeel van zijn nationale beveiliging en is vastbesloten om de steun aan zijn bondgenoten te verhogen als dat nodig is. De IRGC-Quds brigade leider treedt daarmee in de voetsporen van zijn voorganger Qassem Soleimani bij het vormgeven aan persoonlijke relaties met zijn bondgenoten.
Op de begrafenissen van Soleimani en Abu Mahdi al-Muhandes verzamelden zich miljoenen mensen in de straten van Iran om zich achter de leiders van het land te scharen. Voor de moord op Soleimani heerste er in Iran onrust die werd veroorzaakt door groepen die de destabilisatie van het land op het oog hadden. Meer dan 731 banken, 307 auto’s en 1076 motorfietsen werden in brand gestoken, 140 openbare gebouwen en 70 tankstations werden beschadigd. Na de moord was Iran meer dan ooit verenigd, ondanks de pogingen van de VS om het land met harde sancties te verlammen.
President Trump en zijn regering geloofden ten onrechte dat de Iraniërs de moord zouden beschouwen als een kans om in opstand te komen tegen het leiderschap, omdat ze dachten dat het de IRGC zou verzwakken. Het resultaat was volledig het tegenovergestelde. In feite bood de Amerikaanse president een uniek gelegenheid van eenheid en solidariteit van de Iraniërs, dat alleen kon worden bereikt door een nationale figuur als Soleimani te vermoorden. Niet omdat Soleimani onmisbaar was, maar omdat de moord op een commandant die de oorlog tegen Al-Qaeda en ISIS leidde om Iran te beschermen tegen de Takfiri volstrekt onaanvaardbaar was. De commandanten werden vermoord door een arrogante leider die sadistisch opschepte over het volgen van “de laatste minuten” voordat zijn drone Soleimani en Muhandes vermoordde op de luchthaven van Bagdad – een neutraal terrein waar de VS geacht wordt een gast te zijn die de regels van het land respecteert.
De reactie was spectaculair en onverwacht: Sayyed Ali Khamenei werd opgemerkt in het commandocenter om orders te geven om Amerikaanse doelewitten te raken. Bovendien gebruikte Iran zijn op vrachtwagens gemonteerde raketlanceerders om met vloeibare brandstof gevulde Qiam-raketten af te vuren op Amerikaanse bases in Ayn al-Assad Anbar en Erbil, in Irak. Het gebruik van vloeibare in plaats van vaste brandstof toont aan dat Iran urenlang met de raketten is bezig geweest om ze klaar te maken voor lancering, in plaats van minuten, zoals bij het gebruik van vaste brandstof. Daardoor hadden de Amerikaanse satellieten ruimschoots de kans om de voorbereidingen te zien. De Amerikaanse regering stuurde inderdaad een dringende telex naar de Zwitserse ambassade in Teheran om Iran te waarschuwen voor een eventuele aanval en stelde dat die met onevenredige vuurkracht zou zou worden beantwoord. Iran reageerde door de exacte locatie van de geplande raketinslag op de twee Amerikaanse bases te geven en voegde eraan toe dat alle Amerikaanse militaire bases in het Midden-Oosten gebombardeerd zouden worden als de VS vergeldingsmaatregelen zouden nemen tegen het afvuren van hun ballistische raketten. Het belang van deze “dialoog” onthult de gevolgen van de Amerikaanse moord op Soleimani: Iran daagde voor het eerst een supermacht rechtstreeks uit, waarschuwde haar voor haar bombardementen en specificeerde de doelwitten. niet alleen negeerde het de Amerikaanse dreiging, maar repliceerde daarop met een andere dreiging die de VS sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer ondervonden had.
Iran gebruikte zijn bondgenoten niet om de VS aan te vallen, maar daagde onder het toeziend oog van de wereld een supermacht uit die Iran met tientallen militaire bases heeft ingesloten. De kosten van de moord op Soleimani zullen de geschiedenisboeken ingaan en tonen de neergang van het Amerikaanse rijk. Een klein land met een relatief beperkte militaire capaciteit daagde een supermacht die troepen heeft verspreid over de hele wereld verspreid en trof raak.
De VS hebben Soleimani vermoord en Iran heeft de trots en het imago van de VS vermoord. De Amerikaanse president werd het mikpunt van spot toen hij later liet weten dat meer dan 100 Amerikaanse soldaten waren gediagnosticeerd met traumatisch hersenletsel. De impuls voor de “As van het Verzet” was ongekend. Landen in het Midden-Oosten zijn niet gewend om hun vijanden te verslaan en moeten altijd in het defensief blijven. Tegelijkertijd geloofden de VS dat het de rug van Iran brak met de strengste sancties ooit, de “Islamitische Republiek” liet zien dambtsat het nog lang niet klaar was voor onderwerping. De president van de VS, Trump, zal er in zijn ambts termijn die dit jaar afloopt (of zelfs in een tweede termijn, of de eerste van een nieuwe Amerikaanse president), niet in slagen zijn voorwaarden op te leggen aan een Iran vol energie en klaar voor een open oorlog.
De strategische gevolgen van de moord op Soleimani en de directe Iraanse bombardementen op de Amerikaanse bases versterken de “As van het Verzet” als nooit tevoren. De bondgenoten van Iran lijken nu niet meer bang te zijn om waar dan ook rechtstreeks met de VS in confrontatie te gaan. Soleimani werd niet gedood op het slagveld, maar door een drone die van veraf werd geleid. Iran heeft de VS op de hoogte gesteld van de timing van de bombardementen op zijn bases en heeft zijn plan uitgevoerd, waardoor de VS en de coalitietroepen zich in hun schuilplaatsen konden verstoppen. De moord op Soleimani keerde zich tegen de VS en, ondanks het verlies van een belangrijke leider, in het voordeel van de “As van het Verzet” .
Vertaald door Francis J.
Dit artikel is door vrijwilligers gratis in diverse talen vertaald zodat de lezers de inhoud zouden kunnen waarderen. Het artikel mag niet worden afgedekt door een betaalmuur. Ik wil mijn volgers en lezers bedanken voor het vertrouwen en de steun. Als je het apprecieert, voel je dan niet verveeld om desnnods met slechts 1 euro bij dragen en de site te helpen financieren. Je contributie, hoe klein ook, zal bijdragen aan de continuïteit ervan. Dank je wel.
Copyright © https://ejmagnier.com 2020
You must be logged in to post a comment.