Is de opdeling van Libanon een realistische mogelijkheid?

Door Elijah J. Magnier: @ejmalrai

Vertaald door Francis J.

Op 9 mei 2008 stuurde de Amerikaanse ambassadeur (die destijds zaakgelastigde was) Michele J. Sison een brief naar haar superieuren en andere Amerikaanse veiligheidsdiensten over haar ontmoeting met de christelijke leider van de ‘Libanese strijdkrachten’ (FL) Samir Geagea. Geagea had Sison verteld dat hij 7.000 tot 10.000 strijders klaar had staan om het tegen Hezbollah op te nemen en dat, als het vliegverkeer zou worden stilgelegd, wapens via amfibievoertuigen konden worden geleverd. 

Het document met het nummer O8 Beiroet 642-a, gelekt door WikiLeaks,  geeft aan dat Geagea had gevraagd om de interventie van Arabische troepen die Hezbollah in de problemen konden brengen. De lokale media meldden dat de Libanese Druzen-leider Walid Jumblatt vertelde dat Geagea “15.000 strijders klaar had voor de oorlog”. Deze informatie was al beschikbaar en werd afgelopen augustus (2020) gepubliceerd. Betekent dit dat het christelijke kanton intussen het centrum is geworden van een realistisch project dat lot  de verdeling van Libanon kan leiden?

Bronnen in de “As van het Verzet” hebben gezegd dat “de vestiging van een christelijk kanton in Libanon nooit mogelijk is omdat de christelijke Libanese regio’s niet door één partij worden gecontroleerd, maar door meerdere groepen die zich verzetten tegen het project om Libanon in regio’s en staten op te delen. De ‘Libanese strijdkrachten’ (FL) hebben enige controle maar de ‘Vrije Patriottische Beweging’ (FPM) is kritischer aanwezig en heeft een groter aantal aanhangers. Dan zijn er ook nog andere christenen die tegen de FL zijn: de Syrische Socialistische Nationale Partij (SSNP) en de Marada-beweging onder leiding van oud-minister Suleiman Franjieh. Deze zouden kunnen rekenen op Hezbollah als hun bondgenoot als dat nodig is en zelfs als het Libanese leger neutraal zou blijven zonder de bezetting van zijn opslagplaatsen tegen te gaan. De broosheid van de eenheid van het Libanese leger is geen geheim in een land dat nog steeds door de burgeroorlog wordt gedomineerd; het biechtstoelsysteem heeft niet bijgedragen aan het genezen van binnenlandse wonden.

De “Libanese strijdkrachten” beschikken niet over de wapens die nodig zijn om oorlog te voeren op een schaal die vergelijkbaar is met die van de Libanese burgeroorlog van 1975-1989. De LF-bewapening is afhankelijk van het aanvallen en plunderen van Libanese legerdepots en de levering van munitie  door de VS. Washington legt Libanon op om de aan het Libanese leger geschonken wapens op te slaan in christelijke gebieden, onder het voorwendsel dat ze buiten het bereik van Hezbollah en ver van de gebieden die zij controleren moeten worden gehouden. Geagea  lijkt te geloven dat zijn afhankelijkheid van lichte, middelzware en zware wapens, en van regionale en internationale steun, voldoende kan zijn om zijn kleine oorlog te beginnen en zijn “kleine confederatie” in Libanon op te zetten. Om in dit soort plannen succesvol te zijn, heeft de LF echter substantiële ondersteuning nodig – voorlopig niet beschikbaar – binnen het reguliere Libanese leger.Sommigen geloven dat de oprichting van een christelijk kanton in Libanon de emigratie van christenen zou kunnen stoppen en dat deel van Libanon aantrekkelijker zou kunnen maken voor de Arabische en westerse wereld: