ونزویلا: مردم شکست ناپذیر و درس عبرت برای مردم خاور میانه

@ejmalrai ایلایجا مگنایر توسط: 

 شیرین هاشمی ترجمه: دیروز وزیر امور خارجه ونزویلا خورخه آریزا در یک دانشکده فناوری در محله ای به اسم ۲۳ انرو‌ برای رای دادن در انتخابات پارلمانی حضور یافت. مردم  این ناحیه ‌پس از انجام دادن پروتکلهای ضد عفونی در این دانشکده رای خود را صادر کردند. جزو مردم این محله، ماریا گابریل دختر هوگو‌ چاوز هم رای خود را صادر کرد.

بسیار طبیعی است که مردم را  از هر طبقه و سنی در ونزویلا برای رای دادن مشاهده کرد حتی پیرانی که به کمک خانواده خود میایند. در صد رای دهندگان بسیار زیاد نیست، تقریبا حدود ۳۱ در صد ولی این بیشتر به دلیل پاندمیک کرونا می‌باشد. هم چنین در امریکای لاتین در صد رای دهندگان برای انتخابات پارلمانی کم می‌باشد مثلا در کستا ریکا‌ فقط ۲۴ در صد می‌باشد ولی این رقم برای انتخابات رییس جمهوری خیلی بالاتر می‌باشد. بعلاوه بر این در این انتخابات چهار تا از بزرگ‌ترین مخالفین تصمیم‌ به تحریم انتخابات کردند. اما از حزب‌های مخالف دولت که در انتخابات شرکت کردند فقط توانستند ۱۸ درصد رای را به دست بیاورند.

با این‌حال‌ رابطه ای که بین مردم عادی و بعضی از مقامات دولت وجود دارد بسیار جالب و قوی است و کمتر در کشورهای دیگر دیده می‌شود. این پیوندی که بین مردم عادی و‌مقامات دیده می‌شود می‌تواند تا حدی فهمید که چرا با وجود تحریم‌های سنگین علیه مردم آنها به‌سوی امریکا نمیروند و به دولت خود وفادار میمانند.

وزیر امور خارجه خورخه آریزا پس از رای دادن به یک کافه محلی سر زد و با مردم عادی آن محله ملاقات داشت. او با لباس غیر رسمی و بدون حضور رسانه های ملی با مردم عادی در تماس بود فقط یکی دو محافظ از دور نظارت داشتند. آریزا با تمام افراد کافه آشنایی داشت و واضح بود که آنها را از قبل میشناسد.

این دیدار را  به هیچ‌وجه به عنوان عملکرد نمی‌شود شناخت به خصوص که بعد از رای دادن صورت گرفته. یکی از جوان محله به اسم دیوگو‌ توضیح داد که ما همیشه آریزا و دیگران را در این محله میبینیم.

وزیر امور‌ خارجه آریزا بیان کرد که اگر مردم از فساد یا بد مسیولیتی در هر محله ای خبر دار می‌شوند ما در زمان دیدار های خود با مردم همین اطلاعات را به دست می آوریم و نمایندگی از مردممان را وظیفه خود میداینم. این فلسفه فرمانده ما چاوز می‌باشد.

این رفتار متواضع مقامات ونزوئلایی که از بین مردم انتخاب شده اند و هیچ وقت از آنها دور نمیشوند بسیار تعجب اور است. نکته بسیار جالبی درباره ونزویلا این است که از یک طرف سیاستمداری مثل خوان گوایدو وجود دارد که علننا برای حمله امریکا به کشور خود خواستار بود واز طرف دیگر سیاستمداری مثل رییس جمهور مادورو و اکثر همکاران او هستند که احساس می‌کنند که جزو مردم هستند و قدرتشان را از مردم بدست میاورند. هر چقدر مخالفین مادورو می‌توانند از او انتقاد کنند در حقیقت نماینده این بخش مردم از یک ارتش خارجی درخواست حمله به کشور خود را کرد و چنین عملکردی مشخصا بر ضد تفکر اکثریت مردم می‌باشد چه موافق و چه مخالف مادورو.