Syrië staat niet op de prioriteitenlijst van Biden

Door Elijah J. Magnier:

Vertaald door Francis J.

Het is onwaarschijnlijk dat president Joe Biden Syrië op zijn prioriteitenlijst zal zetten. De reden is eenvoudig: geen enkele tot nu toe bedachte oplossing past bij de belangen van de VS. Bijgevolg zullen naar verwachting,  en althans tijdens  het eerste jaar van de regering-Biden, de Amerikaanse troepen die Noordoost-Syrië en de grensovergang Al-Tanf tussen Irak en Syrië  blijven bezetten en alle andere maatregelen  ongewijzigd worden gehandhaafd. De VS-regering zal dus waarschijnlijk blijven doorgaan met de Amerikaanse sancties die Donald Trump heeft opgelegd, zonder dat deze ingrijpend worden gewijzigd. Het is zeer waarschijnlijk dat de VS de lokale dynamiek verkeerd zullen blijven interpreteren, confrontaties en afscheidingen tussen bevolkingsgroepen binnen hetzelfde land zullen blijven aanmoedigen, en hun onjuiste overtuiging zullen blijven volhouden dat zij regimes kunnen veranderen met harde sancties.

Er zijn inderdaad belangrijke elementen die de VS zullen afwegen alvorens enige stap te zetten om de status en het beleid ten aanzien van Syrië te wijzigen. De VS houden in de eerste plaats rekening met de Israëlische belangen en de nationale veiligheid van Israël in de Levant. Israël hecht er groot belang aan dat de VS-troepen Noordoost-Syrië en de grensovergang al-Tanf bezet houden, om de logistieke en handelsstroom tussen Beiroet, Damascus, Bagdad en Teheran te vertragen of te trachten verhinderen. De Syrische hulptroepen, de Syrische strijdkrachten, en de bondgenoten van Iran namen echter de controle over de noordelijke grensovergang Albu Kamal over. Deze zet was voorbereid door de Iraanse generaal Qassem Soleimani (vermoord door de VS in Bagdad in januari 2020) tot grote verrassing en wrevel van de VS-strijdkrachten – waarmee de vreugde van Israël over de VS-controle over de belangrijkste grensovergang tussen Irak en Syrië in al-Tanf werd verpest.

De aanwezigheid van de Amerikaanse strijdkrachten in Syrië biedt Israël morele, informatieve en militaire steun. Israël beweert dat het sinds het begin van de oorlog in 2011 meer dan duizend raids heeft uitgevoerd op talrijke Syrische locaties. Israël vertrouwt op de Amerikaanse troepen in de buurt (niettegenstaande de Amerikaanse bases in Israël) om Syrië te intimideren en te voorkomen dat zijn leider afschrikkingsmiddelen inzet tegen de herhaalde schendingen van het Syrische grondgebied. De Amerikaanse aanwezigheid zou Syrische president Bashar al-Assad kunnen overhalen om goed na te denken alvorens een vergeldingsgevecht aan te gaan of tientallen van de Iraanse precisieraketten die het heeft ontvangen op Israël te lanceren. Tot dusver heeft de schending door Israël van de Syrische soevereiniteit en veiligheid weinig kosten met zich meegebracht. Het uitblijven van een evenredige reactie van al-Assad zou alleen maar kunnen leiden tot nog meer voortdurende Israëlische aanvallen. De Syrische president besloot het pad van  Hezbollah in Libanon niet te bewandelen. Hezbollah’s dreigement aan Israël leidden ertoe dat het zijn leger  gedurende zes maanden – het is nog steeds onzichtbaar langs de hele grens – terugtrok van de Libanese grens uit angst dat één van zijn soldaten zou gedood worden, zoals secretaris-generaal Sayyed Hassan Nasrallah had beloofd.

Daarom zal Israël alles in het werk stellen om zijn invloed op de regering-Biden uit te buiten om te voorkomen dat de Amerikaanse troepen zich uit Syrië terugtrekken. Het is dan ook moeilijk voor de VS om de Iraaks-Syrische grensovergang te verlaten.De tweede reden is dat Joe Biden Rusland als een tegenstander beschouwt. President Vladimir Poetin heeft namelijk opdracht gegeven tot de uitbreiding van de Syrische luchthaven Hmeimim, die onder Russisch commando en bestuur in de westelijke Syrische provincie operationeel is – om strategische 

Subscribe to get access

Read more of this content when you subscribe today.

bommenwerpers met kernwapens te kunnen stationeren. Dit betekent dat Rusland een basis aan het bouwen is als tegenhanger van de Amerikaans-Turkse basis in Incirlik, waar vijfduizend Amerikaanse soldaten en vijftig kernbommen als onderdeel van de reserves van de NAVO zijn ondergebracht, kernwapens die in geval van een kernoorlog een Russische aanval moeten pareren. Rusland meent dat Syrië het vooruitgeschoven front is geworden tegen de NAVO, haar venster op de Middellandse Zee, en de substantiële Russische marinebasis in het Midden-Oosten.

De voormalige president Donald Trump heeft de terugtrekking bevolen van een groot deel van zijn troepen uit verschillende gebieden in Noordoost-Syrië, in de gouvernementen Hasaka, Deir Ez-Zor en Raqqa. Hij heeft ook ruimte gemaakt voor de Russische militaire politie en het Syrische leger om in grotere getale troepen in deze provincies in te zetten en meerdere posities langs de Syrische grenzen met Turkije te controleren. Bijgevolg is Biden niet langer in staat deze provincies volledig onder controle te houden tegen de Russisch-Syrische opmars en moet hij het noordoosten van Syrië aan Rusland en het Syrische leger overlaten. De situatie behouden zoals ze is, is daarom wellicht de beste optie voor de nieuwe regering. Als de Amerikaanse president opdracht zou geven de VS-troepen uit alle bezette gebieden in Syrië terug te trekken, kan hij ervan worden beschuldigd het land aan Rusland, een tegenstander van Amerika, over te laten en verantwoordelijk te zijn voor het verstoren van het evenwicht tussen de grootmachten en het ondermijnen van de Amerikaanse belangen in de Levant.

Wat de Koerdische optie betreft, kan Biden onder Israëlische druk, de invloed van de Koerdische lobby in de VS, en de steun die de Koerdische zaak in het Westen geniet, de Koerden niet eenvoudigweg aan de genade van Turkije overlaten Dat beschouwt hen als terroristen en vervolgt ze. De Syrische YPG – gefinancierd en bewapend door de VS en enkele Europese staten – is de Syrische tak van de PKK, de Koerdische Arbeiderspartij, die op de Europees-Amerikaanse terreurlijst (en die van Turkije) staat.

Tot dusver verhinderen de VS deze Koerden om met de regering in Damascus te onderhandelen over de teruggave van de provincies aan Syrië. Op verzoek van de Amerikanen zouden de Koerden de stad Afrin liever aan Turkije afstaan in plaats van deze aan de Syrische regering te leveren. De VS wilden Turkije compenseren, zodat het vanuit Afrin en Idlib directe toegang kon houden tot het verdeelde Syrië. Dit zou de Turken sussen, wier leiders de bescherming van de Koerden door de VS niet op prijs stellen. De VS wilden ook dat Rusland onder druk zou blijven staan in een land dat nog lang niet verenigd is onder één regering in Damascus. Het toestaan dat Turkije Idlib en Afrin bezet houdt en dat de Koerden de voornaamste oliebronnen- en landbouwgronden van het land controleren, heeft de wederopbouw en de welvaart van Syrië na tien jaar oorlog sterk onder druk gezet.

De VS-regering zal onder enorme druk komen te staan als president Biden besluit de betrekkingen met president al-Assad te normaliseren. Dit zou het voor zijn troepen zinloos maken om daar te blijven. Bovendien zou Biden hard worden aangevallen door de meeste westerse oorlogsstokers (die in de loop der jaren veel moeite hebben gedaan om al-Assad ten val te brengen en een regimewissel te bekomen – waar ze niet in geslaagd zijn) als hij weer opnieuw tot positieve contacten met al-Assad zou besluiten. Daarom is Biden die de Koerden in de steek laar niet aan de orde.

Wat de Iraanse aanwezigheid betreft, willen Israël en Amerika niet dat Iran in Syrië blijft, maar zij zijn er niet toe in staat om de Iraanse bondgenoten en de Iraanse militaire adviseurs te doen vertrekken. Rusland heeft al-Assad niet van deze optie overtuigd omdat de Syrische president vertrouwt op zijn relatie met Iran, en hij vertrouwt Iran meer dan enig ander land. Teheran heeft niets opgelegd aan de Syrische president, die zich ervan bewust is dat het lot van de twee landen verenigd is. Daarom geeft hij er de voorkeur aan zijn opties open te houden. Er wordt dus niet verwacht dat Biden zijn standpunt in Syrië zal wijzigen en hij kan zich geen scenario voorstellen dat leidt tot de Iraanse terugtrekking uit de Levant – tenzij de VS zich tegelijkertijd terugtrekken natuurlijk. Toch zal de Iraanse invloed in Syrië niet veranderen, met of zonder de aanwezigheid van Iraanse militaire adviseurs.

Wat Turkije betreft, is de relatie met de VS niet te benijden. Biden zou graag zien dat Ankara de Russische S-400 raketten verwijdert. Hij kan echter geen verandering afdwingen in de Turks-Russische relatie omdat deze een vergevorderd niveau van samenwerking heeft bereikt. Er is een aanzienlijke toename van de handel en de uitwisseling van toeristen, gevolgd door de aanleg van de Turkstream-gaspijpleiding die van Anapa aan de Russische kust naar Turkije en Bulgarije en Servië loopt. In Syrië wil president Recep Erdogan, die aan het hoofd staat van het op één na machtigste land in de NAVO, dat de VS hun steun aan de Syrische Koerden stopzetten. De Turkse president zou graag zien dat president Biden zijn soldaten uit Syrië haalt en het noordoosten aan Turkije overdraagt om hem de kans te geven de Koerden af te maken en een deel van Syrië  – zoals hij heeft gedaan met Idlib en Afrin – bij Turkije aan te hechten. Dit is wat Biden vooralsnog niet kan doen.

Er zijn geen grote opties voor de regering van president Joe Biden. Naar verwachting zal zij de sancties handhaven die op de Syrische bevolking drukken en profiteren van de Trumpistische (Donald Trump) sancties, de “Caesar Civilian Protection (punishment) Act“. De Amerikaanse president kan hopen dat de situatie op de een of andere manier zal verschuiven om de positie van Syrië in de VS te verbeteren. De Syrische presidentsverkiezingen zijn echter dichterbij gekomen, en natuurlijk zal al-Assad de komende maanden of jaren niet bezwijken. Hij is degene die tien jaar lang op zijn post is gebleven, ondanks de verwoestende oorlog waaraan vele Westerse en Arabische landen hebben deelgenomen. De grote spelbreker zou zijn als de VS Irak en Syrië zouden moeten verlaten, misschien een realistische uitkomst voor de toekomst onder deze zelfde regering Biden.

Advertisements
Advertisements
Advertisements