Door Elijah J. Magnier:
Vertaald door Francis J.
Toen de Syrische oorlog in 2011 uitbrak, geloofde het Westen – dat samen met de Golflanden en Turkije rechtstreeks aan de oorlog deelnam – dat president Bashar al-Assad na maanden, of een jaar of twee, zou vallen: hij zou niet lang aan de macht blijven. De voorbereidingen begonnen om “Hezbollah” te belegeren als een preventieve stap na de omverwerping van Assad, omdat Syrië een essentieel lid was van de “As van het Verzet” en deel uitmaakte van de belangrijkste aanvoerroute van Hezbollah. Groot-Brittannië ondernam snel stappen om de controle van de Libanees-Syrische grens te verscherpen. Het bewaken van de Libanees-Syrische grens was een reeds oud Israëlisch basisverzoek tijdens de Israëlische oorlog van 2006, voordat het besefte dat het de oorlog niet had gewonnen en zijn voorwaarden niet kon opleggen. In 2012 werd koortsachtig begonnen met het opzetten van een militair opleidingsprogramma voor het Libanese leger in de twee luchtmachtbases van Hamat en Rayak en om de capaciteit van de instanties van het Libanese leger mogelijk te maken. Het eerste en laatste doel is echter niet het versterken van het Libanese leger. Hezbollah’s doel was met zijn wapens het afschrikkingsevenwicht te ontwrichten en angst te zaaien in Israël. Niet in Groot-Brittannië, dat geografisch gezien zeer ver van Libanon verwijderd ligt. Dus hoe ziet de “As van Verzet” dit Britse plan tegen Hezbollah?
Geen enkel land heeft een cent bijgedragen om het Libanese leger te steunen en het in staat te stellen zijn eigen grens met Israël te bewaken en te beschermen. In plaats daarvan heeft het Westen ingestemd met de inzet van de troepen van de Verenigde Naties (UNIFIL) aan de Libanese grens om Israël te helpen ervoor te zorgen dat er geen obstakels of bedreiging zouden zijn voor een, zoals decennialang is gebeurd, een Israëlische opmars binnen het Libanese grondgebied. Het doel van het zenden van de UNIFIL-troepen – die alleen op Libanees grondgebied worden ingezet – was immers Israël te helpen aanvallen vanuit Libanon te voorkomen en niet andersom. Bovendien mag het Libanese leger geen luchtafweerraketten of anti-scheepsraketten bezitten omdat die tegen Israël gericht zouden zijn. Niemand anders dan Israël schendt het Libanese luchtruim, de wateren en de soevereiniteit van het land. Het Westen zorgt ervoor dat geen enkele Israëlische troepenmacht door Libanon wordt bedreigd, waardoor het te allen tijde vrijelijk de soevereiniteit van Libanon kunnen schenden.Het Westen geeft echter steun aan het Libanese leger om de grens met Syrië te bewaken. Westerse landen voorzien alle Libanese veiligheidsinstellingen van uitrusting en lichte wapens die stedelijke oorlogsvoering mogelijk maken. Libanon telt meer dan 125.000 militairen en veiligheidspersoneel, een kolossaal aantal voor welk land ter wereld dan ook, vooral omdat Libanon gebukt gaat onder zeer verslechterende economische omstandigheden. Het militaire en veiligheidsapparaat in Libanon spendeert grote hoeveelheden geld aan buitenlandse reizen voor hun officieren en roept rekruten op terwijl de behoefte
Subscribe to get access
Read more of this content when you subscribe today.
minimaal is, vooral omdat het leger niet in staat is om stand te kunnen houden tegen legers aan weerszijden van de grens.
Miljarden dollars zijn uitgegeven in de hoop dat Hezbollah in de Syrische oorlog of in een toekomstige oorlog met Israël zou kunnen worden verslagen. In dat geval zou Hezbollah uiteraard kwetsbaar worden, zouden haar voorraden worden opgedoekt en zou het gemakkelijker zijn de nederlaag af te ronden met een aanval van de Libanese veiligheidstroepen. Dat was het idee na de Israëlische oorlog in 2006 en vóór de volledige deelname van Hezbollah aan de oorlog in Syrië in 2013.
Groot-Brittannië heeft alleen al 11.000 Libanese soldaten en officieren opgeleid voor operaties in stedelijke oorlogsvoering. Het heeft ook ongeveer 7.000 soldaten opgeleid in het “beschermen” van de Libanees-Syrische grens en geholpen bij de vorming van het “Land Border Regiment Army”.
Maar de stroom vloeide anders dan de wensen van het Brits-Amerikaans-Israëlisch schip. De “As van het Verzet” slaagde erin de oorlog in Syrië te winnen, een overwinning die Hezbollah een belangrijke oorlogservaring opleverde en een gevreesde strijdmacht te worden. Door het verhogen van de paraatheid was Hezbollah in staat bewapende drones en tienduizenden raketten op te stellen, waaronder – volgens Israëlische bronnen – honderden precisieraketten.
De aanvoerlijnen zijn de belangrijkste slagader voor het voortbestaan en de overleving van Hezbollah. Na elke oorlog moeten de oorlogvoerende partijen hun wapens kunnen herbewapenen en moderniseren om de verdere ontwikkeling te stimuleren en zo het afschrikkingsevenwicht in stand te houden. Daartoe moet de bevoorradingsstroom verzekerd en ononderbroken blijven.
Het ervaren en goed uitgeruste Hezbollah heeft gedreigd in Israël – indien het Libanon de oorlog verklaart – specifieke militaire doelwitten aan te vallen, ook die welke zich in stedelijke gebieden bevinden. De raketten van Hezbollah zijn dan ook een ernstige bedreiging geworden voor Israël, dat van mening is dat deze dreiging moet worden weggenomen of vernietigd. Oorlog voeren om deze raketten te vernietigen is echter een onmogelijke opgave geworden, omdat Hezbollah intussen zijn militaire beleid heeft gewijzigd.
De oorlog van 2006 heeft Hezbollah geleerd alle raketten uit de dorpen in het zuiden van Libanon te verplaatsen en ze in de afgelegen bergen en valleien te plaatsen, aangezien hun bereik 500 km bedraagt, een bereik dat de hele door Israël bezette gebied bestrijkt. Deze precisie- en lange-afstandsraketten baren Israël, de VS en Groot-Brittannië grote zorgen.
Groot-Brittannië heeft – volgens een commandant in de “As van het Verzet” in Damascus – 39 observatietorens en 7 bases, en een militair operatiecentrum, gebouwd langs bijna de hele grens met Syrië, beginnend bij de grensovergang van Masnaa tot al-Qaa, een lengte van meer dan 100 kilometer.
In 2013 bezocht de Britse minister van Buitenlandse Zaken Hugh Robertson Libanon om toezicht te houden op de bouw van 12 grenscontroletorens uitgerust met de nieuwste elektronische apparatuur en satellietcommunicatie die verbonden is met de commando- en controlestructuur van het Libanese leger, aldus een Libanese legergeneraal.
“Alle communicatie die is verbonden met satellieten kan worden onderschept door de veiligheids- en inlichtingendiensten die in de regio opereren, waaronder Israël, de VS, het VK en Frankrijk. Deze kunnen de verplaatsingen van Hezbollah en haar militaire aanvoerlijnen langs de grenzen in de gaten houden. Omdat ISIS en Al Qaida in Libanon en langs de Libanees-Syrische grens zijn verslagen, is de noodzaak om deze satellietverbindingen in de regio aan te houden niet langer een noodzaak. Smokkelaars uit Libanon en Syrië gaan non-stop door met hun illegale activiteiten via officiële en niet-officiële routes. Bovendien heeft Syrië het recht de rapporten van deze Britse observatietorens op te eisen omdat zij over Syrisch grondgebied uitkijken. In feite heeft geen enkel land het recht om deze rapporten te bekijken, behalve Libanon en Syrië”, aldus de bron.
De bron van de “As van het Verzet” meent dat het Britse doel erin bestaat om grenspunten af te schermen om Hezbollah’s aanvoerlijnen en opslagplaatsen te ontdekken. Deze torens zouden geïnternationaliseerd kunnen worden – in lijn met wat sommige Libanezen de internationalisering van de acute Libanese crisis noemen. In Libanon gaan stemmen op om de militaire activiteiten van Hezbollah te belegeren, met als excuus dat zij de smokkelroutes vergemakkelijken. Zij eisen de volledige controle door het Libanese leger van alle grensovergangen tussen Libanon en Syrië en vice versa.
Er bestaat weinig twijfel over dat deze torens inlichtingen verzamelen over Hezbollah en het Syrische leger – aldus de bron – vooral met het project om extra torens te bouwen aan de Libanese grens met uitzicht op de Syrische stad Homs. De bronnen menen dat deze torens een vijandige rol zouden kunnen spelen in een toekomstige strijd tussen Israël en Libanon. Het is niet uitgesloten dat de aanwezigheid van de torens een dekmantel vormt voor Israëlische speciale eenheden om de raketopslagplaatsen, , met inbegrip van de precisieraketten van Hezbollaht te vernietigen, omdat zij zicht bieden op uitgestrekte en gevoelige grensgebieden. De Britse stellingen die langs de grenzen worden ingenomen, worden door de “As van het Verzet” dan ook als provocerend en vijandig beschouwd.
Israël is erin geslaagd Yasser Arafat mee te slepen in een burgeroorlog die uitmondde in ontevredenheid over het optreden van de Palestijnse leider tegen de plaatselijke Libanese bevolking, wat bijdroeg tot de invasie van Libanon in 1982. De Hezbollah slaagde erin de controle over de Libanese steden af te bouwen en werd een integrerend deel van de samenleving. Ondanks een duidelijke binnenlandse economische crisis hebben de VS tien miljard dollar uitgegeven om Hezbollah te bestrijden via Amerikaanse bondgenoten in Libanon, niet-gouvernementele organisaties en particulieren – zonder evenwel in hun opzet te slagen. Israël is tijdelijk gestopt met het gebruik van zelfmoorddrones nadat deze waren ontdekt tijdens een mislukte poging om een van de opslagplaatsen van Hezbollah in de buitenwijken van Beiroet te vernietigen. Israël kwam onder druk te liggen van een zeer effectieve afschrikking aan de grens, met Hezbollah die elk moment een Israëlische soldaat kon doden. Bijgevolg worden niet-verklaarde doelstellingen om Hezbollah te treffen en zijn raketopslagplaatsen onder controle te krijgen, krachtig gehandhaafd en ontwikkeld door Israël en zijn westerse bondgenoten, de VS en, in dit geval, het VK.
You must be logged in to post a comment.