Door Elijah J. Magnier:
vertaald door Francis J.
Het was geen verrassing dat de Israëlische president Reuven Rivlin en zijn legerstafchef Aviv Kochavi aanklopten bij het Elysée, de residentie van de president van de Franse Republiek, met kritiek op Hezbollah en, uiteraard, Iran. Het lijdt geen twijfel dat Israël nooit bereid zal zijn de aanwezigheid van een machtige troepenmacht , die is uitgerust met honderden strategische precisieraketten die het gehele geografische gebied van Palestina kunnen bestrijken, aan zijn grenzen te tolereren. Hezbollah beschikt ook over tienduizenden aangepaste precisieraketten voor de kortere afstand. Hoewel Israël er in 2006 niet in slaagde Hezbollah, toen de organisatie minder ervaren was en over minder precisieraketten beschikte rechtstreeks te confronteren. Elke nieuwe krachtmeting zal Israël dan ook duur te staan komen, en de afloop is verre van zeker. Na de mislukking om Syrië in 2011 en Irak in 2014 te verdelen en de poging om Iran te onderwerpen door middel van de strengste VS-sancties sinds de opkomst van de “Islamitische Republiek”, zijn de vooruitzichten om Hezbollah te verslaan nu kleiner dan ooit.
De VS en Israël hebben geprobeerd de “Libanese revolutie” te steunen. De VS hebben Ngo’s begunstigd om Hezbollah tegen te gaan. Meer dan honderd Ngo’s zijn het afgelopen jaar geregistreerd en ontvangen geld van de VS voor hetzelfde doel, namelijk Hezbollah in toom te houden. De VS hebben meer dan 10 miljard dollar geïnvesteerd om Hezbollah in de tang te nemen, maar het heeft niet mogen baten. Er blijven twee opties over: een sektarisch conflict aanwakkeren, of de bevolking uithongeren en tegelijk Hezbollah en zijn gewapende onderdelen en binnenlandse veiligheidstroepen de schuld geven. Kunnen de VS en Israël hierin slagen? Wat zijn de plannen en opties van Hezbollah?
De oorlogen in Syrië, Irak en Jemen hebben Hezbollah – een van de belangrijkste betrokkenen – ongeëvenaarde oorlogservaring opgeleverd. Hezbollah vocht aan de zijde van een klassiek leger en van een supermacht, het Syrische leger en het Russische leger. Zij gebruikte tanks, zelfgebouwde raketten, bewapende drones en voerden sabotageoperaties achter de linies van de vijand uit, om er maar een paar te noemen. Bovendien verklaarde president Joe Biden bij zijn aantreden Rusland tot “tegenstander” en China tot “serieuze concurrent”, waardoor een ongewone toenadering op gang kwam tussen deze twee landen en de vijanden van de Amerikaanse regering in het Midden-Oosten – hoofdzakelijk Iran en Hezbollah.
Een delegatie van de Chinese Communistische Partij bracht een bezoek aan Libanon en had een ontmoeting met de leiders van Hezbollah, waarbij projecten ter waarde van 12 miljard dollar werden voorgesteld voor de wederopbouw van de meest noodzakelijke infrastructuur op het gebied van elektriciteit, communicatie, vervoer en huisvesting. Anderzijds heeft Rusland een delegatie onder leiding van Hezbollah-parlementslid Haj Mohamad Raad in Moskou uitgenodigd, waar die een onderhoud heeft gehad met minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov en andere functionarissen.
Het is ook van wezenlijk belang op te merken dat Hezbollah op 131 locaties ingezet is in Syrië. Iran op 115 en Rusland op 95, exclusief de militaire luchthaven van Hmaymeem en de militaire marinebases van Tartus (die onder Russische controle staan). Coördinatie en een strategische relatie tussen Hezbollah en Rusland werden dus onvermijdelijk, vooral omdat de Amerikaanse inlichtingendiensten Hezbollah erkennen als een regionale macht en zelfs beschuldigen van inmenging in de Amerikaanse presidentsverkiezingen.
De catastrofale economische situatie in Libanon heeft de meeste Libanezen, inclusief Hezbollah, echter getroffen. De Amerikaanse sancties tegen Iran (sinds 1979), die in 2020 het hoogste niveau bereikten, zijn door president Biden gehandhaafd, waardoor Iran niet genereus kan zijn tegenover zijn bondgenoten, maar ze heeft daarom de regelmatige financiële steun niet stopgezet. Iran beschouwt zijn bondgenoten als onderdeel van zijn nationale veiligheid. Hoewel het welzijn van de bondgenoten van essentieel belang is, werden alle surplussen weggehaald en werd de financiële voorziening tot het noodzakelijke minimumniveau teruggebracht. Voor Hezbollah zijn de salarissen gelijk gebleven en ze worden regelmatig uitbetaald. 20% tot 25% ontvangt zijn salaris alleen in Amerikaanse dollars, waarvan de waarde is gestegen van 1.500 naar 13.000 Libanese Pond per dollar. Een groot deel van de leden van Hezbollah ontvangt geen loon of wordt betaald in plaatselijke valuta. De leiding van Hezbollah heeft een intern liefdadigheidsfonds opgericht dat “Muwasat” (troostfonds) wordt genoemd. Hezbollah-leden die in dollars worden betaald, kunnen op vrijwillige basis andere onbetaalde leden en andere gezinnen in nood steunen.De verslechtering van de economische situatie in Libanon is te wijten aan verschillende oorzaken. De decennialange corruptie sinds de jaren ’90 was doorslaggevend voor de dollarisering van de Libanese invoer, waardoor elke lokale productie werd geneutraliseerd. In de afgelopen jaren hebben de oorlog van de VS tegen de regering van Damascus en de sancties van de VS en de EU tegen buurland Syrië (Caesar Act) een rol gespeeld bij de belasting van de Libanese economie. Op de binnenlandse markt waren het opdrogen van de dollars van de Libanese markt door het vrijwillige wanbeheer van de door de VS gecontroleerde Libanese centrale bankgouverneur en de invloed van de VS op de olierijke Golfstaten, waardoor deze landen Libanon niet financieel konden steunen, de laatste schotbalken van de Libanese economie die wegvielen. Al deze elementen kwamen samen in één natie en veroorzaakten het begin van de hongersnood van de bevolking, waar medicijnen niet
Subscribe to get access
Read more of this content when you subscribe today.
langer verkrijgbaar zijn, voedseltekort alomtegenwoordig is, en de verslechtering van de lokale munt een torenhoge inflatie veroorzaakt, waardoor het voor een groot deel van de bevolking bijna onmogelijk wordt om te overleven.
Voedsel en medicijnen mogen geen reden zijn om een militaire confrontatie uit te lokken. Iran zou Libanon kunnen voorzien van de relatief noodzakelijke medicijnen en voedsel (het levert reeds een bijdrage), en Irak heeft zich ertoe verbonden Libanon te voorzien van brandstof voor zijn elektriciteit en vervoer. De veiligheidskwestie is echter de meest kritieke, vooral nu vele groepen die tot het kamp van de VS behoren, hoofdwegen in verschillende steden afsluiten, waardoor de verbinding tussen sjiieten in de hoofdstad en voorsteden, de Bekavallei en het zuiden van Libanon wordt verbroken. De wegversperringen wordt de verstoring van de “bevoorradingsweg” van het verzet genoemd, een onvergeeflijke en uiterst gevaarlijke actie die Hezbollah eventueel als een oorlogsdaad kan beschouwen.
De schaduw van 7 mei 2008 (toen Hezbollah een groot deel van Beiroet veroverde op de door de VS gesteunde regering) hangt nog steeds boven het land, toen de pro-VS regering besloot het communicatiesysteem van Hezbollah plat te leggen, een daad die toen als een oorlogsverklaring aan Hezbollah werd beschouwd. Het doel was Hezbollah’s gesloten circuit- en glasvezelcommunicatiesysteem, dat van essentieel belang was in de strijd om het commando de controle op de strijd te laten leiden, lam te leggen. Tijdens de oorlog van 2006 werden de orders van Hezbollah voor de aanval gecoördineerd en nooit stopgezet, zelfs toen Israël tevergeefs trachtte deze te vernietigen. Het initiatief werd genomen door de regering van de voormalige premier Fouad Siniora, een anti-Hezbollah en pro-VS pro-Saudi politicus die beschuldigd werd van corruptie maar gered werd door wijlen premier Rafic Hariri, die hem benoemde tot minister van Financiën om hem te beschermen tegen juridische vervolging (alleen in Libanon).
Volgens goed ingelichte bronnen in Libanon hebben de manifestaties, onder het voorwendsel van de honger met de steun van premier Saad Hariri, de laatste weken, de weg van Saadnayel die de Shia verbindt tussen de Bekavallei en de hoofdstad Beiroet afgesloten. De weg van Alay werd ook versperd door de pro-VS aanhanger van de druse leider Walid Jumblat, waardoor de sjiieten de buitenwijk van Beiroet niet konden bereiken. De weg van Jiyeh die naar het zuiden van Libanon leidt, werd afgesloten door de Druzen en de aanhangers van Hariri. Al deze acties waren gecoördineerd, wat tot de conclusie leidde dat het om een scenario ging dat diende om het land voor te bereiden op een groter gecoördineerd neerhalen en om de reactie van Hezbollah te testen.
Bovendien had de leiding van het Libanese leger bijgedragen tot de verslechtering van de situatie toen de opperbevelhebber generaal Josef Aoun verscheidene bevelen van president Michel Aoun om de wegen te heropenen en demonstranten enkel aan de kant van de weg toe te laten weigerde uit te voeren. Generaal Josef Aoun is kandidaat voor het presidentschap en lijkt (ten onrechte) te geloven dat de steun van de VS voldoende is om zijn politieke ambitie te bevredigen.
Meer dan zes maanden geleden deed zich een soortgelijke situatie voor: alle wegen die door de “As van het Verzet” naar de Bekavallei en het zuiden van Libanon worden gebruikt, werden afgesloten. Na herhaalde maar nutteloze waarschuwingen riep Hezbollah meer dan 1000 man van de mobilisatiestrijdkrachten die in de gebieden woonden waar de demonstranten de wegen afsloten, op om zich voor te bereiden op het met geweld vrijmaken van de weg. Op het laatste moment greep het Libanese leger, waarvan de leiding op de hoogte was gebracht, in en haalde de demonstranten van de weg weg die door pro-Amerikaanse politieke partijen waren gemanipuleerd.
Hetzelfde scenario staat nogmaals op het punt zich te herhalen. Het afsluiten van de aanvoerlijnen van het verzet zal echter niet worden toegestaan. De “As van het Verzet” beschouwt deze oorlogsdaad als directe steun aan Israël. Naar schatting zijn er 24 tot 48 uur nodig om alle wegen vrij te maken, ongeacht het aantal mensen op straat en hoe goed deze ook bewapend zijn.
Libanon kan niet in vrede leven zolang zijn leiders niet bereid zijn, om Israël een plezier te doen, een deel van hun olie- en gasrijke zeegrens op te geven en zolang Hezbollah niet ontwapend is. De VS duwen Libanon in de richting van een faillissement waarbij het land geen steun mag ontvangen van Irak, China en Rusland, maar waarbij ook de VS niet bereid zijn om dat te compenseren. Binnenlandse stemmen – voornamelijk de pro-VS en pro-Israël Libanese Krachten – roepen op om Hezbollah te ontwapenen en beschrijven Sayyed Hassan Nasrallah in een video die op sociale media verspreid wordt, de “kop van de slang” te zijn.
Hezbollah zal zijn wapens niet afgeven en zal proberen een burgeroorlog te vermijden, maar zal indien nodig een veldslag niet ontlopen. Hezbollah consolideert zijn samenleving die deel uitmaakt van de groep en zal zijn militaire voorbereiding voortzetten voor elk mogelijk scenario van oorlog in eigen land of aan zijn grenzen. Zij heeft in steden, het grootste deel van haar operatie ondergronds verplaatst om het hoofd te kunnen bieden aan de toekomstige uitdagingen tegen Israël en de VS.
De strijdkrachten van de VS zullen met Israël blijven samenwerken om Hezbollah in bedwang te houden. Het US Central Command (USCENTCOM), commandant Generaal Kenneth McKenzie heeft Libanon het afgelopen jaar verscheidene malen bezocht. Zijn meest recente bezoek vorige week was het belangrijkste, waarbij hij, samen met een team van inlichtingenofficieren en topografen met zes helikopters, ter beschikking gesteld door het Libanese leger, het gebied van Ghazzee-Mazraat Deir al-Ashayer verkende. Generaal McKenzie bracht ook een bezoek aan de Libanese legerleider generaal Joseph Aoun, maar had geen ontmoeting met de president of een andere politieke leider of lid van de regering.
Bronnen menen dat de VS het strategische gebied verkennen dat uitkijkt over de Libanees-Syrische grens en dat slechts tientallen kilometers van de Syrische hoofdstad Damascus verwijderd is en zou kunnen dienen als een Libanese legerbasis (als façade) onder controle van de VS. Het is ook het gebied dat de Bekavallei verbindt met het zuiden van Libanon en zeer dicht bij de berg van Hermon, waar Hezbollah naar verluidt veel bases heeft voor zijn strategische raketten. De Amerikaanse ambassade in Beiroet verklaarde dat de hoogste commandant van USCENTCOM “een door USAID gefinancierde waterpomp inaugureerde” , een pomp die reeds twee jaar in gebruik was en water leverde aan een halfleeg dorp. Het is niet duidelijk of de inauguratie van een door de VS gefinancierde waterpomp deel uitmaakt van het gebied waarover generaal McKenzie de leiding heeft, ook al is het US Central Command een van de twee commandoposten waarvan het hoofdkwartier zich niet fysiek in zijn verantwoordelijkheidsgebied bevindt, maar in Florida.
Er is op korte termijn geen werkbare oplossing voor Libanon, een land dat aan de rand van de afgrond staat. De Golflanden, de VS en Israël hebben besloten Libanon te vernietigen en president Michel Aoun en zijn bondgenoot Hezbollah ten val te brengen. Maar zullen deze landen er samen in slagen de balans in hun voordeel te doen doorslaan? Ze hebben gefaald in Syrië, Jemen en Irak. Israël heeft gefaald in de oorlog van 2006, en de 10 miljard dollar die zijn geïnvesteerd om Hezbollah tegen te gaan, hebben geen revolutie of burgeroorlog ontketend. Hezbollah heeft in eigen land en met Israël een afschrikkingsevenwicht afgedwongen. Hezbollah wil echter niet op de hoogste positie zitten, maar leeft in een land waar politici bang zijn de VS boos te maken. De Libanese regering en de pro-Amerikaanse politici zijn bang om de steun van het Oosten te vragen. Zij zijn onderworpen aan een aarzelende nieuwe Amerikaanse president en zijn regering die het status quo van de vorige Trump-regering handhaaft. De passiviteit en dreigementen van de VS duwen Libanon steeds dichter bij de afgrond.
Comments are closed.