Door Elijah J. Magnier:
Vertaald door Francis J.
Het rimpeleffect van de Iraanse olietanker die via Syrië olie naar Libanon brengt, heeft de invloed van Hezbollah in Libanon versterkt en de VS, Rusland en verschillende Arabische staten bereikt. De gevolgen hebben belangrijke regionale en internationale vraagstukken in een stroomversnelling gebracht, waardoor deze nadrukkelijk ter discussie zijn komen te staan en het beleid van de VS in West-Azië, en met name in Syrië, moet worden herzien. De westerse landen, met inbegrip van de VS, begonnen de huidige bedenkingen over de relatie met Syrië en de terugkeer van Syrië naar de Arabische Liga en de internationale gemeenschap te heroverwegen en te overdenken. Het doel – of misschien de wens – is president Bashar al-Assad de gelegenheid te bieden zijn mondiale en regionale betrekkingen te revalueren en een einde te maken aan de exclusieve rol van Iran en Rusland in de Levant.
De afgelopen maanden hebben in West-Azië en New York veel gebeurtenissen plaatsgevonden. De onaangekondigde ontmoetingen in Bagdad tussen Saoedi-Arabië en Iran, Jordanië en Iran, en Egypte met Iran hebben bijgedragen tot het breken van het ijs tussen deze regionale landen en het bespreken van belangrijke aangelegenheden. Bovendien heeft de Iraakse top Saoedi-Arabië, Qatar, Iran, Koeweit, Egypte, Jordanië en Frankrijk in staat gesteld elkaar te ontmoeten en hun relaties op te frissen, waardoor meer toenadering tussen de regionale staten is ontstaan. Irak speelt een positieve maar belangrijke rol waar alle landen bijeen kunnen komen en hun meningsverschillen kunnen bespreken. Ook waren er belangrijke ontmoetingen tussen de Jordaanse koning Abdullah met president Joe Biden in Washington en president Vladimir Poetin in Moskou, en een ontmoeting van de Syrische president Bashar al-Assad met president Poetin om te praten over de eenheid van het Syrische grondgebied. Ten slotte is er het verwachte bezoek van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan aan Moskou en New York. Deze ontmoetingen openen de deur naar de volgende fase, die de weg moet vrijmaken voor de terugkeer van Syrië in de regionale en internationale sfeer.
De meest in het oog springende ontwikkeling was de verklaring van de Jordaanse koning vanuit Washington dat “president Bashar al-Assad aan de macht blijft en dat een manier moet worden gevonden om de dialoog met hem te hervatten”. Dit betekent niet dat Jordanië zijn betrekkingen met Syrië in het afgelopen decennium heeft stopgezet. De Jordaanse ambassade heeft haar deuren in Damascus nooit gesloten en de Syrische ambassade evenmin in Amman, ondanks het feit dat Jordanië onderdak bood aan het hoofdkwartier van het Militair Operatie Commando (MOC). Het MOC bood onderdak aan Arabische en westerse militaire commandanten, waaronder de VS, om sabotage- en aanvalsoperaties in Syrië te leiden, met als doel een einde te maken aan het bewind van de Syrische president en een mislukte staat in Syrië te creëren. Zij heeft in Jordanië militanten en jihadisten gesteund en opgeleid, waaronder Al Qaida-organisaties, met medeweten van de opleiders en de autoriteiten van de VS.
Gedurende het decennium van oorlog in Syrië zijn de contacten tussen Amman en Damascus op veiligheids- en politiek niveau niet gestopt, hoewel zij varieerden in intensiteit. De laatste officiële mededelingen van betekenis waren van tweeërlei aard.
Het eerste was een telefoongesprek tussen de Jordaanse minister van Binnenlandse Zaken Mazen al-Faraya en zijn Syrische ambtgenoot, Muhammad al-Rahmoun. De twee ministers zeiden dat zij zijn overeengekomen de doorvoer van vrachtwagens tussen de twee landen te coördineren, hetgeen betekent dat de VS Jordanië en Syrië moeten uitsluiten van de sancties die via de “Caesar Civilian Protection Act” zijn opgelegd. Syrische vrachtwagens zullen de grenzen kunnen passeren zonder hun lading te lossen in andere vrachtwagens aan de Jordaanse kant van de grenzen. Dat zal de Syrische kosten aanzienlijk drukken, de weg van Syrische koopwaar naar vele landen openen en de broodnodige deviezen binnenbrengen.
Het tweede contact op hoog ambtelijk niveau was het bezoek van de Syrische minister van Defensie en vicepremier Ali Ayoub aan Amman en de ontmoeting met de Jordaanse stafchef, generaal-majoor Yousef Al-Hunaiti, de eerste officiële ontmoeting op dit niveau na tien jaar oorlog in Syrië.
Het lijdt weinig twijfel dat de VS de deur hebben opengezet voor de terugkeer van Syrië naar Libanon toen zij ermee instemden de gaspijpleiding nieuw leven in te blazen die Egyptisch gas via Jordanië naar Libanon voert. Deze pijpleiding werd als alternatief aangeboden in een wanhopige poging om de Iraanse diesel en benzine die via Hezbollah naar Libanon vloeide, te beperken. De Amerikaanse ambassadeur in Libanon, Dorothy Shea, kondigde het besluit tot gaslevering aan als reactie op de aankondiging van de secretaris-generaal van Hezbollah, Sayyed Hassan Nasrallah. Sayyed Nasrallah beloofde het land via Syrië van Iraanse olie te voorzien om de door de VS onaangekondigde blokkade te doorbreken en in de behoeften van het Libanese volk te voorzien. Libanon, dat nood had aan olie (waarvan het gebrek de het leven van het land, dat in een ongekende economische crisis verkeert, heeft verlamd), prees de Iraanse olie toen deze als manna over de Libanese bevolking heen viel. De populariteit van Iran en Hezbollah nam een hoge vlucht en werd bejubeld door bondgenoten, vrienden en (vele) vijanden.
De Iraanse olie is echter niet het enige probleem waarmee de VS en de Arabische landen te kampen hebben. Zij zijn zeer bezorgd dat Syrië binnen de Iraanse invloedssfeer zal blijven. Iran heeft in Syrië een ongekende populariteit verworven door het beleid van Washington, dat in Syrië een mislukte staat wilde creëren en president Assad van zijn macht wilde ontzetten. Bovendien kreeg Iran meer aanzien toen de VS er niet in slaagden Syrië, Irak en Libanon te destabiliseren. De Amerikaanse regering dacht dat zij, door Syrië harde sancties op te leggen en elke toenadering tussen Damascus en andere regionale en westerse hoofdsteden te verhinderen, een hefboomeffect kon uitoefenen op president Assad en hem kon dwingen haar voorwaarden te aanvaarden.
Het lijkt erop dat de regering van Joe Biden de zaken realistischer begint te beoordelen, zoals de Jordaanse koning na zijn ontmoeting met Biden tot uitdrukking heeft gebracht. Het is geen toeval dat koning Abdullah vanuit Washington zegt dat er een noodzaak is voor de terugkeer van Syrië en de omgang met Assad, een taboeonderwerp voor vorige Amerikaanse regeringen. Het is inderdaad een kleine maar belangrijke stap, ook al betekent dit niet dat de VS hun relatie met Syrië spoedig zullen aanhalen. In plaats daarvan is de terugkeer van de relatie van de Arabische en Westerse landen met Assad een voorbereiding voor de publieke opinie om te erkennen dat de Syrische president de verkozen leider van zijn land is, wat de landen die betrokken waren bij het laatste decennium van oorlog niet langer kunnen negeren.
De Syrische president zei tegen zijn vele officiële regionale en westerse bezoekers dat “de VS hun veiligheidsrelatie met Syrië nooit hebben verbroken. Wij in Syrië wijzen echter elke politieke dialoog af tenzij de door de VS bezette troepen zich terugtrekken uit het noordoostelijk actieve gebied.”
De VS en vele Europese staten hebben een veiligheids- en terrorismebestrijdingsrelatie met Syrië onderhouden (Frankrijk, Italië, Duitsland, en andere). Syrië heeft echter geëist dat alle Europese delegaties de deuren van hun ambassades weer openen alvorens politieke betrekkingen aan te knopen. De regering van Damascus is nu sterker dan ooit, met name nu het zuiden weer volledig onder controle van het Syrische leger is.
In de afgelopen weken heeft Syrië namelijk Daraa en Tafas bevrijd en meer dan 328 kilometer van Badia tot As-Suwayda en Daraa veiliggesteld. Enkele dagen geleden vielen alle steden in het Huran-gebied onder de controle van het Syrische leger. Een groot deel van het zuiden van Syrië viel onder rebellen die samenleefden met het Syrische leger, volgens een door Rusland in 2018bedongen deal. Deze militanten creëerden een “bufferzone”, controleerden de grensovergang met Jordanië en beschermden de Israëli’s die de Syrische Golanhoogten en de grenzen met Israël bezetten. De Israëli’s hebben herhaaldelijk gezegd dat zij de aanwezigheid van Hezbollah en Iran aan de Syrische grenzen vreesden en dat zij er niet in slaagden een zone op te leggen die vrij is van de Iraanse aanwezigheid, waar het Syrische leiderschap dat ook wenste.
De Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov zei echter: “Rusland zal niet accepteren dat Syrië wordt gebruikt als een platform voor operaties tegen Israël.” Aldus zendt Rusland de boodschap aan de VS en Israël dat de Syrische strijdkrachten aan de Syrische grenzen garant staan voor de bescherming van Israël en een aanwijzing aan Iran dat Moskou wenst dat het bezette front van de Golanhoogte koud blijft.
De Russische minister Lavrov geeft ongetwijfeld uiting aan de bezorgdheid van Rusland over de veiligheid en beveiliging van Israël en biedt Moskou de garantie dat aanvallen op de bezette Golanhoogten worden voorkomen. Toch heeft Rusland Israël er niet van weerhouden de Syrische soevereiniteit en het Syrische grondgebied te schenden. Israël heeft inderdaad meer dan duizend aanvallen uitgevoerd, waarbij de Syrische soevereiniteit werd geschonden, veel burgers werden gedood en veel stellingen en opslagplaatsen van de Syrische staat werden vernietigd. Moskou bood het Syrische leger grond-luchtraketten aan om de Israëlische agressieve en herhaalde aanvallen te onderscheppen, maar slaagde er niet in deze aanvallen te stoppen, zelfs niet toen Israël verantwoordelijk was voor het neerhalen van een Il-20-vliegtuig waarbij 15 Russische militairen omkwamen.
Aldus geeft Rusland de VS en Israël de boodschap dat zijn in het zuiden gestationeerde troepen garant staan voor de bescherming van Israël en geeft het Iran te kennen dat Moskou wenst dat het front van de bezette Golanhoogten koud blijft. Rusland is sinds 2018 aanwezig in het zuiden, na een deal tussen lokale militanten en de Syrische regering. Deze deal is niet langer nodig omdat de strijdkrachten van Damascus de volledige controle over het zuiden van Syrië hebben overgenomen. Bovendien kan Rusland niet voorkomen dat Syrië zijn grondgebied (de Golanhoogte) bevrijdt wanneer de centrale regering daartoe op enig moment in de toekomst besluit.
Ongetwijfeld zijn de Iraanse invloed en militaire aanwezigheid in Syrië gevolgen van de wereldwijde oorlog tegen Syrië en het verzoek om steun van dit land aan Iran. Ook al verhinderen de VS dat de landen van het Midden-Oosten opnieuw banden aanknopen met Syrië, Damascus toont zich bereid een nieuwe bladzijde met de Westerse en Arabische landen te openen. De VS dragen dus het meest bij tot de toenemende Iraanse invloed in de Levant, terwijl de “Islamitische Republiek” de voornaamste steunpilaar en leverancier van eerste levensbehoeften van Syrië is.
De VS proberen dit misschien te compenseren door hun standpunt over Syrië en het zelf overtreden van de “Wet van Caesar” te herzien om een nieuw evenwicht in de regio te creëren en de Arabische Liga in staat te stellen Damascus weer op te nemen. Tijdens de recente top in Bagdad beloofde de Franse president Emmanuel Macron aan de Iraakse premier Mustafa Al-Kadhemi om de relatie van de EU met Assad te onderzoeken. Al-Kadhemi informeerde president al-Assad in een twintig minuten durend privé-telefoongesprek onmiddellijk na afloop van de conferentie.
De hervatting van de officiële Jordaans-Syrische betrekkingen houdt verband met de beveiliging van de grenzen, het voorkomen van oude smokkelwegen tussen de twee landen en de bestrijding van terrorisme. Jordanië neemt het voortouw om als pionier de deur te openen voor andere landen in het Midden-Oosten en de Amerikaanse regering in staat te stellen haar toekomstige beleid voor te bereiden om Syrië in staat te stellen terug te keren naar de regionale en internationale podia en niet langer geïsoleerd te zijn. Dit zal niet op zeer korte termijn gebeuren. Het is echter het begin van een fundamentele verschuiving van het standpunt ten aanzien van Syrië.
De internationale gemeenschap zal geen andere keuze hebben dan Syrië te aanvaarden, hoe eerder hoe beter, voordat het nucleaire akkoord met Iran wordt uitgevoerd en alle sancties worden opgeheven. Wanneer dit in de komende maanden gebeurt, zal Iran naar verwachting financieel veel sterker worden en over een ongekende economische en financiële macht beschikken. Zijn steun aan Syrië zal veel belangrijker worden, waardoor het VS-EU-embargo nutteloos en ondoeltreffend wordt.
De Iraanse olietanker meerde aan in Syrië, en de gasolie werd naar Libanon getransporteerd, net zoals de wapenleveringen van Hezbollah die het evenwicht verstoren. De Iraanse aanwezigheid in Quneitra baart ook Israël en de VS zorgen en vormt een uitdaging voor de Israëlische bezetting van de Syrische Golan. Bovendien loopt de Syrische oorlog op zijn einde met de bevrijding van de door de VS-Turkije bezette gebieden in het noorden. De Amerikaanse troepen zullen vroeg of laat vertrekken, hetgeen de Koerdische strijdkrachten in dat noordoostelijke deel van het land ernstige zorgen baart.
De vertegenwoordiger van de “Syrische Democratische Raad” (de troepenmacht die de Amerikaanse bezettingstroepen beschermt) in de Verenigde Staten, Bassam Saqr, heeft namelijk gezegd dat “Amerika de Syrische Koerden moet waarschuwen als het besluit wordt genomen om alle troepen terug te trekken. De terugtrekking, wanneer die ook zal gebeuren, moet geleidelijk gebeuren, stap voor stap.”
Een verschuiving in het beleid van de VS en hun herziening van de toekomst van hun troepen die het noordoosten van Syrië bezetten, is te verwachten. Wat de VS en andere Golfstaten ernstig heeft verontrust, is de kracht die Iran heeft bereikt en de macht die het geniet als een onbedoeld gevolg van de Syrische oorlog die in 2011begon. Het is hoog tijd om het falen van de VS-doelstellingen toe te geven en de Syrische economie en haar relatie met de rest van de wereld tot ontplooiing te laten komen. De Syrisch-Iraanse relatie is strategisch en hun sterke band is robuust genoeg om niet in gevaar te komen, ongeacht de toekomstige ontwikkelingen in Syrië.
You must be logged in to post a comment.