Ongeacht de militaire en propaganda-steun, is de overwinning van de VS op Rusland niet gegarandeerd

Geschreven door – Elijah J. Magnier:

Vertaald door – Francis J.

De VS hebben verschillende landen in Europa, Afrika en zelfs het Midden-Oosten (Irak en Egypte) gedwongen om de Sovjet-wapens in hun opslagplaatsen af te staan om ze naar Oekraïne te verschepen, in ruil voor beloften om ze te vervangen door westerse wapens. Nadat de voorraden Sovjet-wapens van tientallen Oosteuropese landen bijna uitgeput waren, begonnen de VS en Europa Oekraïne te voorzien van Westerse wapens en opleidingsteams. Daarvoor is meer nodig dan een spoedcursus, die moeilijk te geven is aan een voldoende aantal Oekraïense officieren met de nodige reserve-onderdelen en munitie. Deze beginnen nu op het slagveld te stromen. Tegelijkertijd begon Rusland de transportlijnen (spoorweg) en de westerse wapendepots en hun aanvoerroutes, die door het Kremlin als een “legitiem doelwit” worden beschouwd als doelwit te nemen. 

Deze hardnekkige westerse pogingen op het slagveld in Oekraïne en de zwaarste sancties die Rusland opgelegd zijn, hebben tot doel Rusland te verzwakken en een krachtige boodschap te sturen naar Rusland en China om er niet aan te denken het unilateralisme van de VS uit te dagen. Dit zal echter alleen werken als Rusland er niet in slaagt zijn doelen te bereiken, wat onwaarschijnlijk lijkt.

Het laatste expliciete oogmerk van de leiding van de VS is de bekendmaking van de oprichting, in het hart van Duitsland, van een gezamenlijke militaire operatiekamer, bestaande uit 40 landen, om de oorlog tegen Rusland te organiseren en te ondersteunen. Het eerste doel is blijkbaar de aarzelende hand van Berlijn te forceren, dat probeert zich niet geheel te laten meeslepen in alle oorlogsverlangens van de VS en de lijn van de handels- en gasbetrekkingen met Moskou te handhaven. Het tweede doel is een boodschap aan de wereld te bevestigen dat de lopende strijd in Oekraïne niet alleen een strijd tussen de VS en Rusland is of een proxy-oorlog, maar dat er veel westerse landen bij betrokken zijn. En als laatste, maar daarom niet minder belangrijk, om alle kundige militairen in één kamer te verzamelen, de doeltreffendheid van hun respectieve legers te verenigen, en de militaire inspanning te coördineren om Rusland de grootst mogelijke schade toe te brengen. Deze betrokken landen staan ongetwijfeld onder invloed van de VS en kunnen zich niet tegen Washington verzetten en uiteindelijk Rusland niet verhinderen zijn doelstellingen te bereiken. Het is echter logisch dat de bekwame officieren van deze gezamenlijke capabele legers erin geslaagd zijn de Russische troepen te vertragen, wat een belangrijke verandering betekent, aangezien Moskou nooit een specifiek tijdschema heeft aangekondigd om zijn militaire activiteiten in Oekraïne te beëindigen.

Geen van de deelnemende landen aan de kant van de VS – behalve Groot-Brittannië en Oost-Europa – wil namelijk diep betrokken raken, vooral West-Europa niet. Frankrijk (bezig met zijn verkiezingen) en Duitsland (niet in staat zijn economie in stand te houden zonder het gas van Rusland) weten waar de belangen van Europa liggen in de betrekkingen met Rusland, waarmee de laatste twintig jaar een solide relatie – niet het bondgenootschap of partnerschap dat de VS altijd hebben betwist – is opgebouwd. Het is onwaarschijnlijk dat vandaag kan bevestigd worden of het te laat is om de Europees-Russische banden te herstellen zolang niet alle militaire operaties in Oekraïne stoppen, of dat de verkiezing van een nieuwe Amerikaanse president het door de Amerikaanse president Joe Biden opgelegde beleid kan tegenspreken.De Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin kondigde aan dat zijn land “hemel en aarde zal blijven bewegen” om Rusland in Oekraïne te verslaan. Deze mededeling werd gedaan vanaf de Duitse basis “Ramstein”, die beheerd wordt door de daar gestationeerde Amerikaanse strijdkrachten, en waar tientallen op Rusland gerichte kernbommen