Rusland tilt de oorlog met het Westen naar een gevaarlijker niveau: Wat betekent het inzetten van reservetroepen?

Geschreven door – Elia J. Magnier:

Vertaald door – Francis J.

Na het uitgeroepen referendum van de provincie Donbas en de twee steden aan de Dnipro rivier, Zaporizhzhia (waar de belangrijkste kernreactor van Europa staat) en Kherson, dat grenst aan het Krim schiereiland, over hun annexatie aan Rusland, zullen ze Russisch grondgebied geworden zijn. Daarom zal elke Oekraïense aanval op deze provincies en steden beschouwd worden als een directe aanval op Rusland. Moskou stuurt hiermee een signaal naar de wereld dat het zijn gebieden met alle middelen zal verdedigen, inclusief tactische en conventionele kernwapens, indien en wanneer dat nodig is. Deze bekendmaking valt samen met een ferme toespraak van de Russische president Vladimir Poetin, waarin hij de gedeeltelijke mobilisatie aankondigde om 300.000 manschappen op het strijdtoneel in te zetten om zijn vastberadenheid te tonen om de VS en daarmee de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) op Oekraïens grondgebied, inclusief Europa, te confronteren. Zal dit besluit het einde van de oorlog bespoedigen?

Het antwoord is zeker nee! Dit is nog maar het begin van de confrontatie tussen Rusland en het Westen, waarbij een veel complexer en heviger verloop wordt verwacht. De mogelijkheid dat de oorlog zich uitbreidt naar nabijgelegen landen is niet langer uit te sluiten. De aankondiging van de westerse leiders om militaire uitrusting te blijven leveren en Rusland uit te dagen, zal Moskou’s vastberadenheid om de oorlog voort te zetten alleen maar doen toenemen. Ongetwijfeld moest Rusland de versnelde productie door de militaire industrie van voor de oorlog noodzakelijke raketten en militaire uitrusting en de betrokkenheid van nieuwe Russische troepen bij de Oekraïense strijd aankondigen. De verliezen van Moskou op het slagveld en duizenden kilometers in de noordelijke regio Kharkiv deden ook de westerse bereidheid toenemen om de confrontatie met Rusland voort te zetten en de militaire steun op te voeren.

De Russische president riep op tot gedeeltelijke mobilisatie van extra krachten die eerder in het leger hadden gediend. Er waren niet genoeg statische troepen om de Russische overwinningen op Oekraïens grondgebied te verdedigen. Vechten met 150.000 tot 200.000 man over 125.000 vierkante kilometer op een frontlijn van 800 tot 1000 km is vrijwel onmogelijk. De wetenschap van de oorlog bevestigt dat de aanvallende troepen minstens drie keer zo talrijk moeten zijn als de verdedigende troepen. Na de extra mobilisatie en wanneer de nieuwe troepen zich op het slagveld aansluiten, zal het aantal Russische aanvalstroepen vergelijkbaar worden met dat van de Oekraïense soldaten met hun reservetroepen (500.000 man). Daarom kan het aantal Russische troepen in de toekomst sterker toenemen dan wat nu is aangekondigd, omdat de oorlog naar verwachting lang zal duren. Een totaal van 500.000 Russische troepen blijft klein als de Russische president het tempo van de oorlog wil versnellen en er snel een einde aan wil maken.

Meer dan 20% van de Russische speerpunttroepen is van het slagveld gehaald. Daarom moet de legerleiding, zoals aangekondigd door de Russische leiding, het verlies compenseren door nieuwe troepen toe te voegen om de aanvalsmacht te versterken.Een ander kritiek punt is de tijd die nodig is om deze nieuwe troepen bij de strijd te betrekken. Gewoonlijk onderwerpen legers (behalve Israël) uit dienst genomen troepen niet aan een regelmatige jaarlijkse training. Ze bereiden hen niet regelmatig voor op integratie in