Geschreven door – Elijah J. Magnier:
Vertaald door – Francis J.
De afgelopen weken kreeg Ruslandef te rekenen met een terroristische moordaanslag in het hart van Moskou, toen een bom ontplofte onder de auto van Darya Dugina. Daarbij kwam de dochter van de Russische filosoof Alexandre Dugin, waarvan bekend is dat hij dicht bij de Russische president Vladimir Poetin staat, om het leven. Amerikaanse inlichtingenofficieren claimden dat elementen van de Oekraïense veiligheidsdensteni achter de terroristische aanslag zaten en toestemming gaven voor de moord. Een paar weken later werd de Russische pijpleiding opgeblazen die Europa van gas voorziet op verschillende plaatsen opgeblazen. De pijpleiding loopt op de bodem van de Baltische Zee lin een gebied dat zwaar bewaakt wordt door de NAVO-strijdkrachten. De Amerikaanse president Joe Biden had eerder beloofd dat hij “Nord Stream 2 tot een einde zal kunnen brengen“.
De gevolgen van de explosies in de gasleiding vallen in het voordeel van het beleid van de VS uit. Het heeft de weg afgesloten voor de Europese leiders mochten die voor hun burgers zwichten en de terugkeer van de Russische gasstroom naar het continent hadden kunnen overwegen. Het herstellen van de gesaboteerde leidingen kan alleen nuttig zijn als Europa ertoe bereid is de gasstroom naar het vasteland te hernemen. Dat zal waarschijnlijk niet gebeuren tenzij Moskou meer vastberadenheid toont om de oorlog snel te winnen en de VS en zijn bondgenoten hun nederlaag accepteren.
Bovendien ontplofte vorige week, op een perfect georganiseerd moment, bij het passeren van een bevoorradingstrein naar de Russische troepen in het zuiden van Oekraïne, een met explosieven geladen vrachtwagen op de brug die de Krim met Rusland verbindt. De internationale gemeenschap heeft de terroristische aanslag nooit veroordeeld, maar Amerikaanse en Oekraïense inlichtingenbronnen beweerden dat Oekraïne achter de aanslag zat. Rusland reageerde door selectieve doelen in meer dan twintig Oekraïense steden te bombarderen, waardoor het morele evenwicht op het slagveld en op de sociale media onder anti-VS aanhangers werd hersteld.
Zoals het Westen het voorstelt, worden deze tactische treffers beschouwd als een echte klap voor een Russisch leiderschap dat worstelt om de VS en de NAVO in Oekraïne te verslaan. Maar wat zijn de globale verliezen? Wie heeft tot nu toe de overhand gehad?
WO I werd niet uitgelokt door een Serviër die in 1914 de Oostenrijkse aartshertog vermoordde. De oorlog was een onvermijdelijke Duitse uitdaging aan Groot-Brittannië en de opbouw van het nationalisme in Europa. In Oekraïne werd de oorlog niet uitgelokt door de invasie van Rusland op 24 februari. Er zijn al meer dan tien jaar veel redenen voor. De gebroken verbale beloften van de VS aan Moskou na de val van de Sovjet-Unie; de uitbreiding van de NAVO waarbij de VS de toekomstige opstand van Rusland voorbereidden; de angst voor eenheid tussen China en Rusland die de Amerikaanse “westerse orde” uitdaagt; de groeiende invloed en solidariteit onder Aziatische naties; de economische rijkdom die Rusland de laatste decennia heeft vergaard door de verkoop van zijn natuurlijke hulpbronnen tegen een aantrekkelijke prijs; het effect van de kosten van het Russische gas op het zeer dure vloeibare Amerikaanse gas; de groeiende kolossale zakelijke handel tussen Europa en Rusland; het wakker worden van de Russische beer in 2015 tijdens de oorlog in Syrië om zijn toegang tot warme mediterrane wateren te verdedigen; de herbevestiging van de Amerikaanse hegemonie over Europa als reactie op het Europese plan om een eigen leger te hebben en zich los te maken van een “hersendode NAVO”.
Oekraïne, het meest corrupte land in Europa, is gekozen als het beste oorlogstoneel voor de VS vanwege zijn loyaliteit aan Washington en zijn bereidheid de meest cruciale rol te spelen in de confrontatie met Rusland, ongeacht de gevolgen. Kiev is bereid het land en zijn inwoners op te offeren om Rusland te bestrijden in een proxy-oorlog. De VS hadden niets tegen Rusland kunnen doen zonder de bereidheid van Oekraïne om zich op te offern.
Dit doel van de VS is zorgvuldig gepland sinds de Maidan-coup van 2014, toen Washington verantwoordelijk was voor de benoeming van de toekomstige Oekraïense leiders, zonder rekening te houden met het belang en het welzijn van de EU. De VS-NAVO training van het Oekraïense leger voor de confrontatie met Rusland begon in 2015 onder president Barack Obama en niet in februari 2022. De huidige Amerikaanse regering wilde Oekraïne officieel met geringe schade inlijven, maar bereidde zich al lang voor op oorlog. Wie de wind zaait oogst de storm, en Biden kreeg wat gewenst was.
Sommige mensen in het Westen verzetten zich tegen het idee dat de oorlog in Oekraïne tussen de VS en Rusland gaat. Een viersterrengeneraal Jack Keane (voormalig vice-stafchef van het Amerikaanse leger), zei echter dat “de VS 66 miljard dollar hebben geïnvesteerd in het regime in Kiev, een relatief klein bedrag, dat heeft geholpen bij het bewapenen van Oekraïne en het motiveren van het publiek voor een oorlog tegen Rusland. Dat is best de moeite waard. Wij (Amerikaanse soldaten) voeren het gevecht niet, dat doet Oekraïne (namens ons).”
Subscribe to get access
Read more of this content when you subscribe today.
Bovendien zei de Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin dat zijn land, samen met meer dan veertig landen – buiten de NAVO-bondgenoten – een Contactgroep heeft opgericht op de Amerikaanse luchtmachtbasis in Ramstein, Duitsland, “om betrokkenheid uit te drukken en de steun aan Oekraïne te intensiveren.”
De VS is de drijvende kracht vóór alle Europese en westerse landen geweest bij het sturen van wapens, het aanbieden van inlichtingensteun en “US and allied Special Forces” op de grond in Oekraïne. Nog veel meer elementen bevestigen dat de VS en zijn NAVO-bondgenoten rechtstreeks betrokken zijn bij een hele proxy-oorlog om Rusland te verzwakken en president Vladimir Poetin te verschalken door meer dan 200 miljoen dollar per dag te investeren om hun doel te bereiken. Oekraïne heeft zich gewoon aangemeld als strijdtoneel om de “mondiale internationale veiligheidsorde” (in feite de Amerikaanse hegemonie) te verdedigen, zoals generaal Mark Milley, de voorzitter van de Joint Chief of Staff, zei.
Tot nu toe zijn de VS op verschillende militaire en economische niveaus geslaagd en hebben ze enorme winsten behaald met de oorlog tegen Rusland in Oekraïne. Het blaast de NAVO nieuw leven in, schort de Nord Stream 1 op, de VS verkoopt zijn dure gas, de financiële Russisch-Europese relatie is verbroken en Europa staat onder druk om wapens naar Oekraïne te sturen en de militaire betrokkenheid van het continent te bevestigen. Dit zijn allemaal enorme successen voor de VS in een oorlog waarbij tienduizenden Oekraïense soldaten zijn gesneuveld, maar geen Amerikanen.
Er is echter ook schade die betrekking heeft op de binnenlandse aangelegenheden van de VS: De Amerikaanse oliereserves worden aangesproken, de prijs van voedsel en benzine stijgt, en tweederde van de wereld heeft de Amerikaanse hegemonie afgewezen, in afwachting van het resultaat van de confrontatie. De economische en energieschade die Europa lijdt, valt ook in het voordeel van de VS uit. Europa koopt duur Amerikaans gas, en de Europese industrie verarmt omdat ze door de oorlogsomstandigheden geen concurrent meer is voor de Amerikaanse industrie. Het welzijn van Europa is zeker niet de hoogste prioriteit van de VS in deze oorlog in Oekraïne. Veel EU-leiders hebben evhter geaccepteerd nog jaren onder de dominantie en leiding van de VS te staan.
In de afgelopen maanden kwamen de VS en hun bondgenoten bij elkaar op de Amerikaanse luchtmachtbasis in Duitsland, in Ramstein, en slaagden erin plannen te maken voor de herovering door het Oekraïense leger van duizenden vierkante kilometers in de noordelijke provincie Kharkiv. Ze vertraagden ook de Russische opmars in Zaporizhzhia en Kherson. Rusland controleert meer dan de helft van de twee regio’s die na een referendum in vier provincies tot deel van de Russische gebieden zijn verklaard. Bovendien heroverden Oekraïense troepen in een succesvol tegenoffensief de stad Lyman, in de provincie Donetsk.
De VS en zijn NAVO-bondgenoten lokken president Poetin doelbewust uit om meer dodelijke wapens te gebruiken om hem van verdere brutaliteit te kunnen beschuldigen. Zo rechtvaardigde het Westen de toenemende militaire en financiële steun aan Oekraïne toen de EU-landen in financiële moeilijkheden kwamen. De VS willen angst zaaien onder de Europese bevolking door te beweren dat Rusland ambities heeft om na Oekraïne zijn controle uit te breiden naar andere West-Europese landen. Het andere doel van de VS is om Poetin in eigen land in verlegenheid te brengen en hem aan populariteit te doen verliezen tegenover oorlogszuchtigen die willen dat Rusland ten koste van alles wint en Oekraïne vernietigt.
Het eindspel dat het Westen wil is dat Rusland zich verder in het Oekraïense moeras stort om zijn economie te vernietigen of het regime te veranderen. Het komt er voor de VS op neer dat Europa vindt dat Rusland in Oekraïne gestopt moet worden voordat het zijn controle over het continent uitbreidt. Aan de andere kant heeft Rusland Europese financiering nodig om Europa te laten opbloeien en meer gas en ander natuurlijk materiaal ( Lithium, nikkel, kunstmest, hout…) te kopen, maar niet om de EU doelbewust te verarmen.
Wat heeft Rusland bereikt tegen de voordelen van de VS in?
In Rusland kondigde de voormalige KGB-officier van de Russische inlichtingendienst en de huidige president Poetin aan dat “Oekraïense inlichtingendiensten achter de terroristische aanslagen zaten”. Een hoge EU-functionaris in Brussel zei echter: “Poetin begrijpt welke inlichtingendienst de capaciteiten heeft om soortgelijke aanslagen uit te voeren en beschikt over de inlichtingen ter plaatse en de techniek om dit soort berichten naar Rusland te sturen. Sinds 2014 is er niets in Oekraïne gebeurd, vooral toen de oorlog begon, zonder dat er sancties zijn opgelegd door rechtstreeks bij Kiev betrokken Amerikaanse functionarissen.”
Moskou beschuldigde de Oekraïense inlichtingendienst van de sabotage en terroristische aanval op de brug. Het is echter onwaarschijnlijk dat de westerse inlichtingendiensten er niet bij betrokken waren, althans de CIA, als de VS sinds 2014 miljarden steken in het “veroveren” van de politici en militaire leiders in Kiev.
Als het klopt wat de EU-functionaris zei, weet Poetin wie de echte verantwoordelijke is, maar wilde hij de VS een boodschap sturen dat hij accepteert dat Oekraïne het slagveld is en Oekraïne de schuld geeft van de sabotage en de terroristische aanslagen. De Russische president beseft de rules of engagement en dat de frontale oorlog tegen de VS en de NAVO destructief is voor de wereldbevolking. Daarom is het in het wereldwijde belang om de oorlog tussen de twee grootmachten op éélocatie te houden. Tactische treffers en inlichtingenaanvallen maken echter deel uit van die oorlog, want de overwinning is voor degenen die aan het eind van de strijd het laatste woord hebben.
Ongetwijfeld wakkeren deze zogenaamd Oekraïense aanvallen de Russische nationalisten aan, die een gewelddadiger oorlog en een hardere aanval eisen tegen de proxy-oorlog van de VS en de NAVO in Oekraïne. De sociale en mediaoorlog is even essentieel voor het slagveld. Het Westen wint op sociale media en mainstream media zolang Rusland op het slagveld geen demonstratie van kracht biedt en terugslaat met machtsvertoon.
Dit is precies wat president Poetin in de laatste dagen tegen Kiev en andere Oekraïense steden deed om het moreel van alle anti-VS stromingen op te krikken. De terughoudendheid van Poetin zou in het Westen en het Kremlin zijn gezien als een zwakte en dat de VS de overhand heeft. Het antwoord van Rusland om selectieve doelen in veel Oekraïense steden te bombarderen heeft een afschrikkingsdoel om de verschillende inlichtingendiensten onder leiding van de VS tegen te houden en hun onzichtbare oorlog om Rusland in verlegenheid te brengen te voorkomen. Anders zou er een flinke prijs betaald moeten worden.
Maar Rusland heeft verschillende strategische voordelen geregistreerd die het Westen ondermijnt of opzij schuift. De gevolgen van de westerse sancties treffen de VS en hun bondgenoten. President Joe Biden is boos op Saoedi-Arabië vanwege de goedkeuring tijdens de OPEC+ vergadering om de olieproductie met twee miljoen vaten te verminderen om de olie-inkomsten te beschermen van 23 landen die besloten hebben de Amerikaanse eis te negeren. Biden wilde dat OPEC+ de hoge productie van olie zou handhaven om de prijs te drukken en dat veel landen de VS niet de schuld zouden geven van hun sancties tegen Rusland, een van de grootste energieproducenten ter wereld. Nu de midterm-verkiezingen naderen, probeert Biden daarvóór een wezenlijke overwinning in Oekraïne tegen Rusland te registreren. Tot nu toe overleeft de Russische economie, wat niet gezegd kan worden van de Europese bondgenoten van de VS. Saoedi-Arabië en Rusland, de olieproducerende giganten, hadden een gezamenlijk standpunt in de OPEC+ dat tegen de belangen van de VS en zijn bondgenoten ingaat.
Bovendien heeft de oorlog tegen Rusland alle westerse wapenmagazijnen geleegd. Nu klagen ze over het kritieke niveau van hun strategische wapenreserves. Het Westen put zijn wapens en financiën uit en stelt tientallen miljarden dollars ter beschikking om Oekraïne in gevecht te houden, zonder rekening te houden met de hoge kosten van de wederopbouw na de oorlog.
De VS hebben Oekraïne inderdaad uitgekozen als slagveld tegen Rusland. Maar het is ook juist om te zeggen dat het Russische leger vecht op Oekraïens grondgebied. Daarom kan Poetin het zich veroorloven om reeds veroverde Oekraïense gebieden te verliezen als hij in de eerste maanden al meer dan 100.000 vierkante kilometer bezet houdt die vroeger aan Kiev toebehoorden en niet aan Moskou. Bijgevolg is elke terugtrekking van het Russische leger uit een stad, hoe groot of klein de oppervlakte ook is, in wezen geen verlies voor Poetin. Behoud van het leven van de Russische troepen is voor Moskou belangrijker dan vasthouden aan de Oekraïense gebieden en ervoor sterven.
Rusland kan niet al zijn gevechten tegen de 30-NAVO-landen winnen. Maar zijn terugtrekking uit verschillende steden bevestigt niet de overwinning van het Westen in de voortdurende oorlog. De Russische president bereidt een nieuw leger voor van honderdduizenden mannen die zich deze winter in de strijd zullen storten, die naar verwachting voor iedereen in Europa hard zal zijn. Poetin heeft een nieuwe Russische militaire commandant aangesteld – de zevende sinds het begin van de Russische oorlog in februari – om leiding te geven aan de komende winterslag om een einde te maken aan de Oekraïense overwinningen in het oosten en zuiden van de Oekraïense gebieden en de middelen van het Westen uit te putten. Dat wijst erop dat er meer bundelingen van troepen te zien zullen zijn, en dat we meer treffers van inlichtingendiensten aan beide zijden kunnen verwachten.
Lange tijd trad de CIA niet zo openlijk op tegen Rusland, en de Verenigde Staten voerden geen oorlog van deze omvang tegen een supermacht die vastbesloten is om koste wat kost te winnen. Het grondgebied van Oekraïne is echter het toneel van de militaire operaties, en de collaterale (economische) schade treft deze keer Europa, de natuurlijke partner van de VS in zijn oorlogen van de laatste decennia. Washington is bestand tegen lange jaren van deze uitputtingsslag. Heeft Moskou het geduld om een lange strijd vol te houden met de wil om koste wat kost te winnen? Het lijkt zo voor Poetins vastberadenheid om meer Oekraïens grondgebied in te pikken en meer van de infrastructuur van het land te vernietigen. Ongetwijfeld bereiden de strijdende partijen zich voor op een hete maar nogal koude komende winter.
De geschiedenis observeert de opschudding van de Pax Americana die in de moderne tijd plaatsvindt. Rusland, China, Iran, India, Pakistan en andere staten bereiden zich voor op een nieuwe wereldorde. Deze bouwt zich op in Azië met een solide industrie, een uitwisseling van handel in lokale valuta, grote voedselreserves en een welvarende toekomst voor hen die bijna de helft van de wereldbevolking uitmaken. Dit laat het Westen, dat slechts 11 procent van de wereldbevolking uitmaakt, worstelen met het vinden van voldoende brandstof om zijn benzinestations te vullen en na te denken over zijn verkruimelende industrie en gasvoorraden in 2023.
You must be logged in to post a comment.