De VS wil China, dat zijn toekomstige strategie heeft bepaald intimideren, niet aanvallen.

Brussel – Geschreven door Elijah J. Magnier:
Vertaald door – Francis J.

Zoals de leiders van het Pentagon hebben gezegd, bereidt Amerika zich voor om het gespannen niveau met China te verhogen voor een mogelijke confrontatie. Het Congres heeft het voorgestelde defensiebudget van 842 miljard dollar goedgekeurd om de wapens te moderniseren voor het toekomstige conflict als gevolg van de strategische concurrentie tussen de VS en Peking. Dit nieuwe budget omvat 9 miljard dollar extra om militaire capaciteit op te bouwen in de Stille Oceaan en de Chinese Zee en om zich voor te bereiden op oorlog “indien nodig” – zoals voorzitter van de Joint Chiefs of Staff generaal Mark Milley zei – en om “Amerika op de eerste plaats te plaatsen”. Maar de VS zijn om verschillende redenen nog lang niet klaar voor een confrontatie met China: Ten eerste is er geen overtuigend argument voor een confrontatie dat Washington aan zijn partners en het Amerikaanse volk kan voorleggen. Ten tweede heeft China geen vijandige militaire houding tegenover de VS aangenomen. Bijgevolg weerspiegelt de luide Amerikaanse roep de vrees dat de Chinese wapenindustrie zich bij Rusland zou kunnen voegen op een ogenblik dat de Russische troepen oprukken op het slagveld in Oekraïne, en dat ondanks de steun en medewerking van meer dan 40 door de VS geleide landen.

Met name de Russische vorderingen op het Oekraïense slagveld zijn traag maar gestaag sinds het Kremlin besloot het aantal slachtoffers onder zijn reguliere strijdkrachten te drukken om de strijd – als een speerpunt – over te dragen aan de contracttroepen van Wagner. Het reguliere leger in de achterhoede ondersteunt echter de troepen van Wagner, wier missie beperkt is tot het stabiliseren en handhaven van de fronten. Deze hulptroepen, die door het ministerie van Defensie zijn gecontracteerd, worden gebruikt door de grote legers, zoals de VS, met de organisatie “Black Water” (omgedoopt tot Xe Service en later Academi) die in Irak, Syrië en andere landen in de wereld worden ingezet. 

Daarom roept Moskou de hulp in van de strijdkrachten van Wagner, omdat het impulsieve slagveld kan worden beheerd door een beheersbare strijdmacht met ervaring in stedelijke oorlogsvoering, vooral in Bakhmut en de steden die naar verwachting zullen volgen om de aangekondigde doelstellingen te bereiken. Het gebruik van huurlingen vermindert de verliezen van het reguliere leger en voorkomt de woede van het Russische volk wanneer hun minder ervaren kinderen op het slagveld worden gedood. Rusland gebruikt het reguliere leger voor versterkingen, vuursteun op afstand, logistieke en medische ondersteuning voor de Wagner-groep. De huurlingen zoeken indien nodig ook steun bij de Russische luchtmacht. De NAVO-landen hebben echter diverse luchtdoelraketten geleverd om de Russische luchtmacht te neutraliseren. Rusland gebruikt vooral verkennings- en zelfmoorddrones, precisieraketten voor de lange afstand en artillerievuur. 

Rusland werft honderdduizenden nieuwe vrijwilligers en professionele contractanten omdat de gevechten intens blijven en geen tekenen van een spoedig einde vertonen. President Vladimir Poetin heeft binnenlandse wrevel voorkomen door niet om meer dienstplichtigen te vragen, ondanks het feit dat de Russen aandringen op voortzetting van de oorlog in weerwil van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO). Om het niveau van de confrontatie met het Westen te verhogen, kondigde Poetin zijn voornemen aan om tactische kernwapens naar Wit-Rusland te sturen, “zoals de VS doen op het Europese continent”, aldus de Russische president. Poetin verwijst naar de Amerikaanse inzet van meer dan 100 kernkoppen in België, Duitsland, Italië, Nederland en Turkije. 

De Europese coördinator voor het buitenlands beleid, Josep Borrell, waarschuwde echter voor de plaatsing van tactische kernwapens in Wit-Rusland. Hij noemde de maatregel “een onverantwoorde escalatie en een bedreiging voor Europa, en de Europese Unie is bereid te reageren met verdere sancties”. Er bestaan geen democratische en dictatoriale kernkoppen. Het is dan ook onwaarschijnlijk dat Europa effectieve sancties tegen Rusland zal instellen en zal accepteren dat Europese naties Amerikaanse kernbommen herbergen. De grootste verliezer zal Europa zijn, dat bezaaid is met kernwapens en dat de Amerikanen bij een grootschalige oorlog tussen de grootmachten als eerste willen treffen. Het Europese continent heeft de Amerikaanse kernbommen echter niet nodig omdat Frankrijk en Groot-Brittannië honderden kernkoppen hebben om zich te verdedigen. Daarom gebruikte Amerika de Europese arena om Rusland vanuit het nabij gelegen continent aan te vallen, in de hoop dat Europa, en niet Amerika, de arena voor nucleaire uitwisseling zou zijn in het geval van een grote oorlog.