Waarom zou China hopen op een voortzetting van de Amerikaans-Russische oorlog in Oekraïne?

Geschreven door – Elijah J. Magnier:
Vertaald door – Francis J.

Het voortdurende conflict tussen de Verenigde Staten en Rusland in Oekraïne heeft wereldwijd geopolitieke schokgolven veroorzaakt. Terwijl de oorlog blijft escaleren, heeft het onbedoeld China zover gekregen dat het Rusland in de armen sluit en een onverwachte alliantie smeedt die ingrijpende gevolgen kan hebben voor het mondiale machtsevenwicht. De vastberadenheid van de Amerikaanse regering om de Russische economie met maximale sancties lam te leggen en het land van de wereldmarkten te isoleren, leek duidelijk. Naarmate het conflict zich voortsleepte, kwamen de inspanningen van Washington echter voor onverwachte uitdagingen te staan, vooral door de economische en militaire steun van Rusland uit verrassende hoek, waaronder enkele van Amerika’s traditionele bondgenoten zoals Zuid-Afrika, Brazilië en India. Naast Iran maken deze landen deel uit van de Shanghai Economic Organisation, die aan invloed heeft gewonnen door de eenzijdige, illegale sancties die het Westen aan sommige van zijn lidstaten heeft opgelegd.

Hoewel China niet openlijk heeft verklaard strategisch belang te hebben bij de voortzetting van het conflict, is het duidelijk geworden dat het land een belang heeft bij de voortdurende oorlog. Jarenlang beschouwden de Verenigde Staten China als een strategische concurrent en hun complexe handelsrelatie ging vaak gepaard met wisselende spanningen. De oorlog tegen Rusland via Oekraïne heeft de vijandigheid van de VS ten opzichte van China echter vergroot, omdat ze vrezen dat een hecht bondgenootschap tussen Moskou en Peking een geduchte ongekende uitdaging zou kunnen vormen voor de belangen en hegemonie van de VS.

Het aanvankelijke effect van de strenge Amerikaanse sancties tegen Rusland, bestaande uit meer dan 6.500 sancties die de meeste sectoren bestreken, bereikte niet het gewenste resultaat. Rusland had voor de oorlog proactieve maatregelen genomen door allianties te smeden met landen in Azië, Afrika en Latijns-Amerika en door samen te werken op het gebied van financiën en energie. Deze maatregelen verzachtten de strengheid van de sancties, waardoor ze minder effectief waren om de vastberadenheid van Rusland te breken.