Geschreven door – Elijah J. Magnier:
Vertaald door – Francis J.
In een snel evoluerende realiteit lopen de spanningen tussen Libanon en Israël hoog op. Betrouwbare bronnen hebben aangegeven dat het noordelijke front, waar in het verleden schermutselingen hebben plaatsgevonden, op de rand van een totale oorlog staat. Dit gebeurt temidden van het lopende conflict in Gaza, dat Israël voor de enorme uitdaging stelt om mogelijk op twee fronten tegelijk te vechten.
Hezbollah, de sjiitische politieke en militante groepering in Libanon, heeft naar verluidt haar mobilisatieniveau verhoogd. Dit markeert een belangrijke verschuiving in de strategie van de groep, die aangeeft dat het actief wil gaan strijden naast de Palestijnse facties in Gaza. Een dergelijke gecoördineerde inspanning is erop gericht om de Israëlische defensiemacht (IDF) uit te putten en het verrassingselement uit te buiten.
Deze ontwikkeling markeert een belangrijke escalatie in de regionale ontwikkelingen. Hoewel schermutselingen en vuurgevechten aan de Israëlisch-Libanese grens altijd te verwachten zijn geweest, zou een grootschalig engagement waarbij Hezbollah betrokken zou zijn, een nieuwe en zorgwekkende fase in het conflict inluiden.
Het besluit van Hezbollah om de Palestijnse zaak in Gaza actief te steunen door een tweede front tegen Israël te openen is ongekend. Het onderstreept de verbondenheid van de groep met de Palestijnse zaak en de bereidheid om de directe confrontatie met Israël aan te gaan. Deze stap kan het machtsevenwicht in de regio veranderen en heeft belangrijke gevolgen voor het Midden-Oosten in bredere zin.
De internationale gemeenschap zal de gebeurtenissen ongetwijfeld op de voet volgen. Het vooruitzicht dat Israël in een tweefrontenoorlog wordt betrokken, stelt ons voor grote uitdagingen, zowel militair als diplomatiek. De betrokkenheid van Hezbollah, gesteund door Iran, voegt nog een laag complexiteit toe aan een toch al ingewikkelde geopolitieke situatie.
Terwijl de situatie zich ontplooit, wordt gehoopt dat diplomatieke kanalen worden geactiveerd om verdere escalatie en mogelijk grootschalig verlies van mensenlevens te voorkomen. Er wordt een beroep gedaan op de internationale gemeenschap om in te grijpen, te bemiddelen en een vreedzame oplossing te zoeken om te voorkomen dat de regio afglijdt naar een langdurig en verwoestend conflict.
Door de recente spanningen zijn Israël en zijn bondgenoten tot het besef gekomen dat het volledig onderwerpen van de Palestijnse facties in Gaza misschien meer een fata morgana is dan een realiseerbaar doel. De schrijnende statistieken spreken voor zich: meer dan 2.800 Palestijnen, een aanzienlijk deel ervan burgers, hebben het leven verloren en nog eens 8.800 raakten gewond. Toch gaan de dagelijkse raketaanvallen onverminderd door. Sommige bereiken zelfs Haifa en Eilat, steden op zo’n 240 kilometer van Gaza.
Deze niet aflatende aanval heeft geleid tot onrust onder de Israëlische kolonisten en tot zorgen over de toekomstige stabiliteit van Israël. In reactie daarop heeft Tel Aviv zijn offensief opgevoerd, in de hoop Hamas lam te leggen, Gaza te vernietigen en de schijn van veiligheid te herstellen die steeds ongrijpbaarder lijkt.
Er heeft een enorme verschuiving plaatsgevonden in het vertrouwen van het Israëlische publiek in zijn leger, een gevoel dat sinds de oorlog van oktober 1973 niet meer is voorgekomen. De ‘Al-Aqsa Vloed’
-operatie heeft velen in Israël, van kolonisten tot militaire experts, aan het twijfelen gebracht over de effectiviteit van hun strijdkrachten. Ondanks het feit dat Israël kan bogen op geavanceerde militaire technologie, werden zijn verdedigingssystemen overrompeld door een belangrijke inval van de elitetroepen van Hamas, wat leidde tot succesvolle aanslagen op 11 militaire centra en 20 nederzettingen.
Deze reeks gebeurtenissen heeft de fundamenten van Israëls militaire doctrine aan het wankelen gebracht. Een verklaring van de commandant van Israëls centrale regio, waarin hij toegaf dat het leger faalde in het beschermen van zijn burgers, heeft schokgolven door het hele land gestuurd. Deze bekentenis is bijzonder schrijnend gezien de historische context van Israël, waarin de migratie van kolonisten van over de hele wereld naar Palestina, met alleen de Joodse religie gemeen, een cruciale rol heeft gespeeld.
De Israëlische wet bevat bepalingen die het mogelijk maken om Palestijnse huizen in beslag te nemen als de oorspronkelijke eigenaars zijn geëmigreerd tijdens de Nakba in 1948. Daarnaast zijn er huizen in kolonies die door veel internationale waarnemers, waaronder de Verenigde Naties, als illegaal worden beschouwd omdat ze zijn gebouwd op land dat toebehoort aan Palestijnen of dat is geschonken aan of in beheer is van het Hasjemitisch Koninkrijk Jordanië, met name in het Heilige Land.
Israëls standpunt over VN-resolutie 194 en zijn beleid inzake de terugkeer van Palestijnen is al lange tijd controversieel. Desondanks hebben Israëlische functionarissen kolonisten van alle achtergronden aangetrokken door hen veiligheid te beloven in het ‘Beloofde Land’.
In het licht van de recente gebeurtenissen is Israël wanhopig op zoek naar een nieuw imago als ‘onoverwinnelijk leger’. Maar de taak lijkt enorm, zeker wanneer een groep van 1200 Palestijnse elitestrijders zo’n formidabele maar ongemotiveerde strijdmacht zou kunnen uitdagen. Ontgoocheling is wijdverbreid onder de kolonisten, en velen hebben steeds minder vertrouwen in het vermogen van het Israëlische leger om hen te beschermen.
Terwijl Israël eensgezind achter zijn leger lijkt te staan, schetsen interne peilingen een ander beeld. Een aanzienlijk deel van de Israëlische bevolking geeft naar verluidt premier Benjamin Netanyahu de schuld van de huidige onrust, omdat het harde beleid van zijn regering de Palestijnse opstand heeft uitgelokt.
De agressieve militaire acties van Israël in Gaza, die hebben geleid tot schrikbarend veel slachtoffers, waaronder de dood van ten minste 700 kinderen, hebben internationale bezorgdheid gewekt. Toch is er niets gedaan om een einde te maken aan wat een schending van het internationaal recht en een misdaad tegen de menselijkheid.
De strategie om 1,3 miljoen inwoners te verdrijven uit gebieden als Beit Lahia, Beit Yahoun en Jabalia in het noorden van Gaza is internationaal met argwaan en kritiek ontvangen. De acties van het Israëlische leger zijn niet beperkt gebleven tot het aanvallen van militanten. Het heeft naar verluidt niet geaarzeld om konvooien van gevluchte burgers aan te vallen. Ongeveer 430.000 mensen zijn het noorden van Gaza ontvlucht uit angst voor de intense bombardementen en ondanks de Israëlische veiligheidsgaranties werden bedreigd toen ze zuidwaarts trokken richting Rafah.
Sommige analisten geloven dat deze strategie bedoeld is om een situatie te creëren die doet denken aan de Palestijnse uittocht in 1948 en mogelijk Israëlische militaire grondoperaties te vergemakkelijken door ervoor te zorgen dat gebieden vrij zijn van burgers.
Volgens het Israëlische verzoek is een dergelijke grootschalige verplaatsing van 1,3 miljoen burgers binnen een periode van 24 uur praktisch onhaalbaar, zoals Josep Borrell, vicevoorzitter van de Europese Commissie, aangaf. Maar wat opvallender is, is het ontbreken van een krachtige veroordeling door Borrell en andere Europese leiders van Israëls mogelijke schending van het internationaal recht en de resoluties van de Verenigde Naties.
De terughoudendheid van veel Europese leiders, op een paar na, zoals Noorwegen, om Israël openlijk te bekritiseren is duidelijk. Een machtige zionistische lobby in Europa kan deze terughoudendheid beïnvloeden door regeringen onder druk te zetten om een positieve houding ten opzichte van Israël aan te nemen, ongeacht zijn acties. Aangemoedigd door deze internationale stilte heeft Netanyahu’s regering een nog agressievere houding aangenomen in Gaza.
Wat de op handen zijnde Israëlische grondaanval op Gaza betreft, is de uitdaging om de naar schatting 30.000 tot 40.000 Hamas- en Islamitische Jihad-strijders in Gaza te neutraliseren monumentaal. Het gekoesterde imago van het “onoverwinnelijke leger” van Israël is aangetast en wordt nu door velen gezien als een macht die met zijn luchtmacht aanzienlijke burgerslachtoffers maakt. De impact van Operatie ‘Al-Aqsa Vloed’ op Israëls wereldwijde imago en aantrekkelijkheid voor potentiële Joodse immigranten is diepgaand en verstrekkend.
De situatie in Gaza blijft veranderlijk en complex. Israëls plannen om de blokkade te verscherpen en mogelijk nederzettingen in de buurt van Gaza te ontruimen, wijzen op een mogelijke op handen zijnde grondinvasie. De onwrikbare vastberadenheid van het Palestijnse verzet, gekoppeld aan de bezorgdheid van de internationale gemeenschap en de steun van grootmachten als de VS, het VK, Frankrijk en Duitsland voor Israël, maakt de situatie nog instabieler.
De humanitaire crisis in Gaza escaleert in een alarmerend tempo. Ziekenhuizen zijn overbelast en de gezondheidsinfrastructuur staat op instorten. Een andere grote bedreiging is de mogelijke besmetting van het water. Leden van de Israëlische regering hebben geweigerd om zich de les te laten lezen door de wereldgemeenschap en staan erop om de 2,3 miljoen inwoners van Gaza alle middelen om te overleven te ontnemen, waarbij ze het internationaal recht en de Conventie van Genève volledig aan hun laars lappen.
De internationale gemeenschap heeft haar bezorgdheid geuit over de acties van Israël en velen beschuldigen Israël van het schenden van het internationaal recht tot op het punt van oorlogsmisdaden. Grote mogendheden zoals de VS, het Verenigd Koninkrijk en Duitsland hebben Israël echter voornamelijk gesteund, ongeacht de ernst van zijn acties. Deze steun heeft de situatie in Gaza precair gemaakt, vooral omdat Israëlische ministers hebben gezworen het Palestijnse verzet te zullen neerslaan.
In een verwante ontwikkeling kreeg de Amerikaanse president Joe Biden te maken met controverse over zijn aanvankelijke bewering dat hij beelden had gezien van onthoofde kinderen. Het Witte Huis verduidelijkte later dat de informatie afkomstig was van Israëlische bronnen en dat er geen harde bewijzen waren. Deze onthulling heeft geleid tot speculaties dat de VS misschien niet vertrouwt op zijn inlichtingen of militaire beoordelingen in Israël bij het formuleren van zijn standpunt over het conflict in Gaza. In plaats daarvan beweren critici dat de VS misschien probeert de aandacht af te leiden van Israëls intensieve bombardementen op Gaza-Stad, die aanzienlijke burgerslachtoffers hebben gemaakt en de levering van essentiële goederen zoals voedsel en medische hulp hebben belemmerd.
Israël’s minister van Energie, Israël Katz, heeft een ferm standpunt ingenomen over de kwestie, in lijn met premier Benjamin Netanyahu. Naar verluidt zei hij dat Israël niet zou luisteren naar kritiek van buitenaf en hulpkonvooien naar Gaza zou blokkeren. Hij benadrukte ook dat Gaza verstoken zou blijven van essentiële voorzieningen zoals water, elektriciteit en brandstof als de gijzelaars niet zouden worden vrijgelaten. De zich ontrollende situatie onderstreept de complexe geopolitieke dynamiek en de ingrijpende humanitaire gevolgen voor de bevolking van Gaza.
Te midden van deze chaos onderstrepen de internationale en binnenlandse politieke manoeuvres van premier Benjamin Netanyahu de complexiteit van de situatie. De eenheid van de huidige Israëlische regering zal naar verwachting van korte duur zijn, met ideologische verschillen die na de crisis waarschijnlijk weer de kop zullen opsteken en een einde zullen maken aan Netanyahu’s premierschap. De aanwezigheid van tientallen Israëlische gijzelaars in Palestijnse handen zal de kans op Netanyahu’s afzetting vergroten.
De onlogische Israëlische eis voor de vrijlating van meer dan 130-150 Israëlische gijzelaars en lichamen (meer dan negen stierven tijdens het Israëlische bombardement) doet inderdaad denken aan eerdere conflicten met Gaza, waar soortgelijke situaties ontstonden en niet aan de voorwaarden van Israël werd voldaan. De bredere internationale reactie heeft de wenkbrauwen doen fronsen, vooral bij invloedrijke figuren als de Amerikaanse president Joe Biden en de voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen. Hun vermeende steun voor acties die volgens het internationaal recht kunnen neerkomen op oorlogsmisdaden, zoals het aanvallen van burgers en het onthouden van essentiële middelen als water, voedsel en elektriciteit, schept een zorgwekkend precedent. Critici beweren dat een dergelijke houding soortgelijke acties in andere conflicten kan aanmoedigen, zoals de huidige situatie in Oekraïne of toekomstige oorlogen.
Maar de situatie in Gaza is bijzonder nijpend. Verklaringen van Israëlische functionarissen, zoals die van minister van Defensie Yoav Galant om de stad te verwoesten en om alle Hamasleden en -functionarissen als legitieme doelwitten te beschouwen, wijzen op een langdurig en intens conflict. De grootste zorg te midden van deze militaire aanmatiging is het humanitaire aspect. Gazanen zitten gevangen in het kruisvuur en de infrastructuur van de stad staat onder enorme druk. De internationale gemeenschap worstelt met de vraag hoe ze de overleving van de burgerbevolking van Gaza kan garanderen te midden van dit escalerende conflict.
Het voortdurende conflict heeft specifieke kwetsbaarheden in de Israëlische verdediging blootgelegd, waar Palestijnse facties handig gebruik van maken. De beperkingen van het Iron Dome raketafweersysteem en coördinatieproblemen binnen de Israëlische defensiemacht hebben geleid tot ernstige bezorgdheid over een beperkte of grootschalige grondinvasie van Gaza.
Het huidige conflict heeft veel in de war gestuurd. De “Jerusalem Flood” of “Al-Aqsa Flood” heeft wereldwijd de aandacht gevestigd op de benarde situatie van de Palestijnen. De langetermijnimpact van deze gebeurtenissen op de psyche van de regio valt niet te ontkennen. Maar de vraag blijft: Hoe ver zal deze oorlog gaan? Hoeveel landen zullen erbij betrokken worden en zal het hele Midden-Oosten worden overspoeld? De komende week zal veel antwoorden geven.
You must be logged in to post a comment.