Van ‘onoverwinnelijk’ naar kwetsbaar: De dilemma’s van Israëls grondoperatie in Gaza

Geschreven door – Elijah J. Magnier:

Vertaald door – Francis J.

De Israëlische defensiemacht (IDF), door velen vaak geroemd als ‘onoverwinnelijk’, heeft in de loop der decennia te maken gehad met uitdagingen en tegenslagen. Een nauwere blik op haar militaire campagnes sinds 1973 laat moeilijkheden zien, vooral in grondoperaties, wat betekent dat de IDF voor grote uitdagingen en valkuilen staat in Gaza, dat naar verwachting verre van een eenvoudige promenade zal zijn. Met hun onvoorspelbaarheid en kans op slachtoffers lijken grondoperaties een minder favoriete optie voor de IDF, die in plaats daarvan vertrouwt op haar formidabele lucht- en bombardementscapaciteiten. Recente confrontaties in Gaza hebben laten zien dat zelfs een militaire reus als Israël uitgedaagd kan worden door kleinere, vastberaden verzetsgroepen.

In 1982 viel Israël Libanon binnen, in de eerste plaats tegen de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO). Dit was geen confrontatie met een conventioneel leger, maar met een politieke organisatie en een ongeorganiseerde guerrilla. Ondanks zijn superieure militaire capaciteiten ondervond Israël aanzienlijke weerstand, voornamelijk van de lokale Libanese bevolking. In 2000 werd Israël gedwongen zich terug te trekken uit Zuid-Libanon nadat het te maken had gekregen met aanhoudende guerrillastrijd van verschillende Libanese facties. In 2006 was Israël ook betrokken bij een maandenlang conflict met Hezbollah. De oorlog culmineerde in hevige gevechten op de grond, met name in Wadi al-Hujair en Zuid-Libanese dorpen. Ondanks haar technologische en numerieke superioriteit had de IDF moeite om een beslissende overwinning te behalen. Het conflict in Wadi al-Hujair en de man-tegen-man gevechten in Zuid-Libanon illustreren de uitdagingen van Israël tegenover een vastberaden en goed voorbereide tegenstander.

De militaire strategie van Israël is in toenemende mate gebaseerd op zijn lucht- en raketcapaciteiten. Gesteund door de Verenigde Staten heeft Israël een enorm arsenaal aan raketten om zijn voorraden aan te vullen, waardoor zijn vernietigingscapaciteit immens is. Deze voorraad wordt regelmatig aangevuld, zodat de IDF langdurige luchtcampagnes kan uitvoeren. Dit was duidelijk te zien tijdens de operaties in Libanon en Gaza in 2008, 2012, 2014 en recentelijk in 2023. De afhankelijkheid van luchtmacht kan worden gezien als een strategische keuze om maximale schade toe te brengen en tegelijkertijd het aantal IDF-slachtoffers te minimaliseren, vooral gezien de uitdagingen van grondoperaties in het verleden.