Het Palestijnse verzet houdt stand, en het uitmoorden van hun families en andere burgers zal hen niet ontmoedigen of de gijzelaars bevrijden.

Geschreven door – Elijah J. Magnier:

Vertaald door – Francis J.

In de meer dan zes weken sinds het begin van Operatie Al-Aqsa Flood worden de doelstellingen van Israël onder premier Benjamin Netanyahu in binnen- en buitenland steeds kritischer onder de loep genomen. Door hun pijlen te richten op een relatief klein gebied in het noorden van Gaza, hebben de Israëlische regering en het leger te maken gekregen met binnenlandse beschuldigingen dat ze er niet alleen niet in geslaagd zijn om de kolonisten te beschermen, maar ook niet om de vrijheid van de 244 Israëlische gevangenen te garanderen en de dagelijkse bombardementen van Hamas te stoppen. Deze situatie roept twijfels op over Netanyahu’s belofte om Israël te beschermen en roept vragen op over de werkelijke en onuitgesproken doelen van de Israëlische militaire campagne in het noorden van Gaza.

In tegenstelling tot de aanvankelijke doelstellingen om Hamas te neutraliseren, haar slagkracht te vernietigen en gevangenen te bevrijden, lijkt de focus te zijn verschoven naar het breken van de wil van het Palestijnse verzet. Deze verschuiving is duidelijk zichtbaar in de gebruikte tactieken: het aanvallen van gezinnen, kinderen en familieleden van verzetsleden en de vernietiging van essentiële civiele infrastructuur zoals scholen, gebedshuizen, ziekenhuizen en nutsvoorzieningen zoals water, elektriciteit en brandstof. De bedoeling lijkt te zijn om een overgave af te dwingen en de publieke opinie in Gaza tegen Hamas op te zetten. Maar het Palestijnse verzet blijft vastberaden en beweert dat het systematisch en willekeurig doden van burgers hun weerstand alleen maar versterkt tegen wat zij beschrijven als een onverantwoordelijke racistische entiteit die oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid begaat.

Israëls aanpak van dit conflict, gesteund door aanzienlijke militaire capaciteiten en internationale steun, vooral van de Verenigde Staten, is bekritiseerd vanwege het willekeurige karakter ervan. De wijdverspreide vernietiging in Gaza, die zowel de noordelijke als zuidelijke regio’s heeft getroffen, heeft naar het schijnt meer dan 12.000 mensenlevens geëist onder burgers en infrastructuur, waaronder faciliteiten van de Verenigde Naties. Naar verluidt zijn meer dan 103 VN-medewerkers gedood, ondanks internationale verontwaardiging en veroordeling op verschillende niveaus binnen de VN en oproepen tot een onmiddellijk staakt-het-vuren.

De strategie van het Israëlische leger lijkt een tactiek van de verschroeide aarde te zijn, waarbij erkend wordt dat Hamas waarschijnlijk niet verslagen kan worden door simpelweg het noorden van Gaza te bezetten. Deze strategie is erop gericht om de lokale bevolking te dwingen naar het zuiden te trekken – niet voor de veiligheid, want volgens de VN is er geen veilig gebied in Gaza, maar om het noorden van Gaza te ontruimen voor het creëren van een bufferzone. Deze zone is bedoeld om een gevoel van veiligheid te geven aan de Israëlische kolonisten, die weigerachtig blijven om terug te keren gezien de voortdurende bedreigingen en de mogelijkheid van toekomstige aanvallen door Hamas.