Door Elijah J. Magnier: @ejmalrai
De opening van de M4, de snelweg Saraqeb-Latakia, is voorzien voor zondag 15 maart. Zo kwamen de presidenten Vladimir Poetin en Recep Tayyip Erdogan het na de slag bij Saraqeb overeen in het protocol dat ze in in Moskou ondertekenden. Op een drie dagen durende vergadering tussen Russische en Turkse militairen in Ankara werden de gezamenlijke patrouilles gecoördineerd en afspraken gemaakt om eventuele aanvallen van Jihadisten te voorkomen. De Turks-Russische patrouilles worden geacht de M4 te beveiligen. Veel jihadistische groeperingen wijzen immers de Russisch-Turkse deal af en zullen waarschijnlijk de snelweg beschieten of trachten chauffeurs te ontvoeren. Alles hangt af van de mate waarin het Turkse leger en zijn bondgenoten in het Idlib-gebied zich aan het staakt-het-vuren houden en hoe overtuigend de reactie van Rusland zal zijn als dat staakt-het-vuren wordt geschonden.
De weg van Aleppo-Damascus, de M5, werd bevrijd door een militaire interventie (Rusland, het Syrische leger en zijn bondgenoten) en is nu open voor de bevolking. Het Syrische leger en zijn bondgenoten gebruiken echter zelf nog steeds de veiliger weg Aleppo-Ithriya-Khanaser. Het was de slag bij Saraqeb die het akkoord van Moskou afdwong en het akkoord van Astana van 2018, dat Turkije anderhalf jaar lang negeerde, liet herleven.
Jihadistische groeperingen zoals Ansar al-Tawheed wal-Jihad, Ansar al-Islam, Ansar al-Din en Hurras al-Deen(al-Qaeda in Bilad al-Sham) hebben besloten zich te verzetten tegen het Russisch-Turkse akkoord en de gezamenlijke patrouilles langs de M4 aan te vallen. Deze groepen hebben samen met Abu Imara, Tansiqiyat a-Jihad en de Muhajereen-brigade gezworen zich te verzetten tegen Turkije en Rusland in het gebied van Idlib. Noordwest-Syrië is verdeeld in twee kampen: één kamp onder Turkije’s controle dat de dovereenkomst aanvaard en een ander kamp dat die verwerpt.
Tijdens het bezoek van de Russische militaire delegatie aan Ankara werd de procedures om de M4 te controleren met de Turkse legerleiding besproken. Gewapende drones en de Russische luchtmacht staan klaar om samen met de Special Forces in te grijpen, en elke poging om de gezamenlijke Russisch-Turkse controle over de M4 tegen te werken en de aanwezigheid van jihadisten bij de snelweg aan te pakken.
Al-Qaeda in Syrië (Hurras al-Deen) heeft de Emir Hammam al-Suri (Samir Hijazi), een van de beruchte Emirs van Al-Qaeda die in Tsjetsjenië, Afghanistan, Irak en Syrië vocht, opgetrommeld om de Syrische en andere jihadisten op te roepen om “door te gaan” in de strijd en daarmee de terugtrekking van de M4 af te wijzen.
Abu Mohamad al-Joulani – de ex-ISIS Emir die Al-Qaeda in Syrië leidde en er later mee stopte om zijn jihadistische groep “Hayat Tahrir al-Sham” (voormalig al-Nusra) te leiden – “bedankte de Turkse regering voor haar steun in de laatste strijd“. Joulani was dubbelzinnig over zijn bedoelingen voor de komende dagen, wanneer Russisch-Turkse patrouilles de M4 onder controle zullen nemen, ook al concludeerde hij dat “alleen de taal van de wapens zal zegevieren”, wat zoveel wil zeggen als doorgaan met de strijd.
De Moskouse deal (en daarvoor Astana) bevrijdde de M4 van de controle door de jihadisten die voornamelijk uit buitenlandse strijders bestaan. Zij controleren de steden al-Nerab, Ariha, Jisr al-Shughur en Bdama. Die buitenlandse strijders zouden zich in deze steden hebben verschanst en ze wijzen elke terugtrekking af. Het zal de Turkse taak zijn om ze voor zondag de 15e met geweld te verjagen of in dialoog te overtuigen weg te trekken. De jihadisten hebben alleen via Turkije kunnen overleven om hun voedselvoorraden en munitie te vernieuwen. Het zal voor hen een moeilijke keuze zijn: oorlog voeren tegen Turkije en alles verliezen, of hopen dat Ankara verder zal manoeuvreren en hun aanwezigheid nog een jaar zal verlengen.
Aan de andere kant zei de Russische militaire delegatie in Turkije dat de Turkse partij zich bewust was van de ernst van het Russische voornemen om het akkoord van Moskou met alle mogelijke middelen uit te voeren. Volgens de Russische delegatie beseften de Turken dat de M5 met geweld was heropend en dat de M4 op dezelfde manier zal heropend worden als de Jihadisten zich niet terugtrekken. Het is in het voordeel van Ankara om de jihadisten van de M4 te verdrijven om zich in de stad Idlib te verschansen. President Erdogan is immers niet van plan om Idlib terug uit te leveren aan de Syrische regering.
Bronnen in de buurt van president Bashar al-Assad zeiden dat het probleem niet bij Turkije ligt, maar bij president Erdogan zelf. “Zolang Erdogan aan de macht is, zullen de problemen tussen de twee landen blijven bestaan. De Turkse president wil Syrië verdelen en de controle over het noorden behouden, met name Idlib, omdat dit de eerste verdedigingslinie voor Afrin is. Als Idlib wordt bevrijd, zal het Syrische leger aan de poorten van het noorden staan.”
Noch Rusland noch Iran zijn bereid een oorlog met Turkije te beginnen of het scenario van Saraqeb opnieuw te herhalen. Tijdens de laatste strijd om de controle over de M5 en Saraqeb zijn door de aanwezigheid van het Turkse leger en de Jihadisten, zoals Erdogan zei, 59 Turkse soldaten en officieren gedood. Het Turkse leger stond op het punt het conflict te verbreden door het Syrische leger en zijn bondgenoten lukraak te bombarderen. Het Turkse commando was boos na de vernietiging van een gepantserde militaire transporter voor manschappen door een lasergeleide raket (9M133 Kornet) die werd afgevuurd door Syrische geallieerden en waarbij alle Turkse militairen werden gedood. Turkije was van plan de verdedigingslinie van de stad Talhiyah te doorbreken, maar faalde, ondanks het aanzienlijke aantal jihadisten dat bij de aanval betrokken was. Vierentwintig uur eerder gaf de secretaris-generaal van Hezbollah, Sayyed Hassan Nasrallah, opdracht om een groot aantal Radwan Special Forces te sturen om de frontlinie te versterken. Sayyed Nasrallah’s zet redde het front van de val, een front dat te lijden had onder een enorme aanval van Jihadisten en Turkije.
Iran en zijn bondgenoten stuurden Turkije een krachtige boodschap, waarbij ze waarschuwden dat ze geen plannen hebben om een oorlog te beginnen tegen de troepen van Ankara, maar dat ze dat wel zouden doen als Turkije door zou gaan met het bombarderen van hun posities. Turkije concludeerde dat Syrië en zijn bondgenoten vastbesloten waren om het hele bevrijde gebied te behouden en dat een oorlog tussen Turkije en Iran en zijn bondgenoten voor geen enkele betrokken partij gunstig is.
Syrië imeent dat Erdogan de jihadisten die zijn instructies opvolgen niet zal opgeven. Zij vormen een buffer en een belangrijke troef die hij kan gebruiken om op verschillende fronten van de wereld, namelijk Egypte, Libië, Syrië, Irak of waar hij ook maar aanwezig wil zijn, te vechten. Jihadisten helpen Erdogan een plaats te veroveren in de constitutionele onderhandelingen om het gezag van de Syrische president en andere hervormingen te beperken.
De aanwezigheid van de Amerikaanse troepen in het noordoosten van Syrië is een probleem voor Rusland en de Syrische regering, aangezien hun doel is om “het zeer moeilijk te maken” om de jihadisten te verslaan en om “elke hulp [bij de wederopbouw van het land] te verhinderen.” Turkije kan, in tegenstelling tot het Syrische leger, onderhandelen over de aanwezigheid van de VS in het door hen bezette noordoosten van Syrië. Daarom stelde Erdogan voor om Poetin het gezamenlijk beheer van de olievelden in het oosten van Syrië onder controle van de VS te geven. Poetin liet de deur open staan zonder in te stemmen met het voorstel. De Turkse aanwezigheid in Syrië is problematischer geworden dan de Amerikaanse bezetting zolang deze Turkse president aan de macht is.
Sterker nog, zelfs als Erdogan zich in Moskou bereid verklaart de eenheid van Syrië te bewaren, kan hij zich altijd achter meer dan één excuus verschuilen om in Syrië te blijven. De aanwezigheid van miljoenen Syrische vluchtelingen die in eigen land ontheemd zijn of het verzoek van sommige elementen van de Syrische bevolking (die loyaal zijn aan Turkije) om in te grijpen, zoals hij bij eerdere gelegenheden heeft verklaard, zijn voor hem voldoende redenen om zijn troepen in Syrië te houden. Dat is de reden waarom Rusland de opening van de M5 en M4 heeft afgedwongen om langzaam naar de stad Idlib te trekken en de uitbreiding van de jihadisten naar een uitgestrekt en uitdagend gebied tegen te gaan.
De komende maanden zullen Rusland en de Syrische regering de afwijzing van jihadisten van het Russisch-Turkse akkoord beoordelen. Als de Jihadisten weigeren zich terug te trekken en het staakt-het-vuren blijven schenden (er zijn dertig overtredingen geregistreerd op vier dagen), en alle opties zijn uitgeput zijn er voldoende redenen voor militair ingrijpen. Deze keer zal Turkije weinig kunnen doen om de Jihadisten te beschermen. Welke richting dit staakt-het-vuren ook uitgaat, de strijd van Idlib is nog lang niet voorbij. Die is alleen maar uitgesteld.
Vertaald door Francis J.
Dit artikel is door vrijwilligers gratis in diverse talen vertaald zodat de lezers de inhoud zouden kunnen waarderen. Het artikel mag niet worden afgedekt door een betaalmuur. Ik wil mijn volgers en lezers bedanken voor het vertrouwen en de steun. Als je het apprecieert, voel je dan niet verveeld om desnnods met slechts 1 euro bij dragen en de site te helpen financieren. Je contributie, hoe klein ook, zal bijdragen aan de continuïteit ervan. Dank je wel.
Copyright © https://ejmagnier.com 2020
Comments are closed.