Door Elijah J. Magnier: @ejmalrai
Elke grote vijandelijke gebeurtenis in het Midden-Oosten heeft geleid tot de ontwikkeling van een tegenmacht tegen de agressor. Het is dan ook geen verrassing dat Hezbollah na de Israëlische invasie van Libanon in 1982 zijn opwachting maakte en een afschrikkingsmacht werd die sterker is dan vele legers in het Midden-Oosten. Toen Israël en de VS besloten Hezbollah aan te pakken en de “As van het Verzet” te breken, verklaarden ze de oorlog aan Syrië, met Al-Qaida en Takfiri buitenlandse strijders als sektarische instrument om de objectieven van de VS te bereiken. Een nieuw Syrisch verzet werd geboren, en Iran en Hezbollah vestigden er een van hun sterkste bases in de Levant. Na 2003, toen de VS besloten Iran te omsingelen door Irak binnen te vallen en Syrië als volgende in de rij van binnen te vallen landen bedreigden, ontstond een, door zowel de VS als Israël gevreesde nieuwe troepenmacht die zich aansloot bij de “As van het Verzet”: Hashd al-Shaabi, de “Popular Mobilisation Force”. Twintig jaar na de onvoorwaardelijke terugtrekking van Israël uit Libanon breidde Hezbollah zijn activiteiten uit tot in Irak en werd het een spelbreker. Israël en de VS zijn de bronnen die de “As van het Verzet” hebben gecreëerd.
Iran heeft in zijn grondwet (artikelen 2 en 3) de belofte opgenomen dat het alle onderdrukte volkeren zal steunen. Het begon met Palestina, waarvan de leiders door Iran werden geïnformeerd dat “geen sancties die ons worden opgelegd zal door Iran aanvaard worden om de financiële en trainingsondersteuning aan de Palestijnen voor het terugkrijgen van hun gestolen grondgebied te verminderen”. Iran steunde de Libanezen toen Israël hun land binnenviel. Het steunde Syrië toen Saoedi-Arabië, Qatar, Turkije en de gecombineerde westerse naties toestonden dat Jihadisten hun Islamitische Emiraten in de Levant creëerden, waardoor een potentieel mislukte staatssituatie ontstond. En het steunde de Irakezen toen de VS Irak bezette en SIS toestond een derde van het land te overrompelen.
Iraakse sjiitische politici steunden de VS om Saddam Hoessein te verdrijven. Het Iraakse soennitische verzet klaagde bij Hezbollah over het gebrek aan Iraakse nationale eenheid tegen de Amerikaanse troepen, en dat met name de sjiieten achter de bezetter stonden. Al vóór de Amerikaanse invasie had Hezbollah zijn standpunt duidelijk gemaakt bij monde van secretaris-generaal Sayyed Hassan Nasrallah. Ondanks de wreedheden van Saddam Hoessein tegen de Irakezen in het algemeen en de sjiieten in het bijzonder, was het voor Hezbollah een grotere prioriteit om zich tegen de VS te verzetten dan Saddam Hoessein te verdrijven. Saddams bewind was al op weg naar het einde voor de invasie door de VS in 2003. Een decennium van sancties tegen Saddam Hoessein had zijn macht ondermijnd en het sjiitische verzet – gesteund door Iran – was al in een stroomversnelling gekomen toen de VS onder het valse voorwendsel van het uitschakelen van niet-bestaande “massavernietigingswapens” besloten in te grijpen.
Ondanks de steun van de Iraakse sjiieten aan de Amerikanen, hebben de VS hun agressieve bedoelingen tegen de “As van het Verzet” niet verhuld, noch hun objectief om Iran volledig te isoleren van enige bondgenoot. Iran trok Irak binnen om eerst het soennitische verzet te steunen en trainde de weinige sjiieten die bereid waren om tegen de Amerikaanse bezettingstroepen te vechten. Hezbollah werd aantrekkelijk voor zowel de soennieten als de sjiieten.
Veel Iraakse sjiitische politici klaagden bij Hezbollah over de trainingen die het tijdens de eerste jaren van de Amerikaanse bezetting aan Sayyed Moqtada al-Sadr’s Jaish al-Mahdi gaf. Hezbollah hield nauwe betrekkingen aan met Iraakse politici die verzochten om bemiddeling om hun regering te vormen en om de kloof tussen hen te versmallen. In Beiroet werden eindeloze bijeenkomsten gehouden tussen Hezbollah-functionarissen en soennitische en sjiitische politici voor de vorming van elke regering.
Toen ISIS een derde van het land bezette, vond Irak in Hezbollah – dat Israël dwong zich terug te trekken en het land in 2006 versloeg – een betrouwbare en adequate bondgenoot om op terug te vallen tijdens de Amerikaanse invasie van het land. Premier Nuri al-Maliki nam contact op met Sayyed Hassan Nasrallah en vroeg om adviseurs en opleiders om de opmars van ISIS tegen te houden. Vierentwintig uur later stuurdeHezbollah tientallen officieren die de Irakezen die bereid waren wapens te dragen, ISIS tegen te houden en hun land te verdedigen, begonnen training te geven.
De VS weigerden te helpen en negeerden meer dan zes mondelinge en schriftelijke verzoeken van de premier van Irak waarbij hij Washington vroeg om alle wapens te leveren waarvoor Irak al had betaald. De wapens hadden al lang voor de ISIS-aanval moeten geleverd worden. Volgens de getuigenis van de Amerikaanse generaal Michael Flynn zag de VS ISIS groeien en de grens tussen Irak en Syrië oversteken om in beide landen een kalifaat op te richten. Irak dwong in 2011 een terugtrekking van de VS af en Syrië weigerde zich te onderwerpen aan de dreigende eis van Colin Powell om de steun aan Hezbollah en de Palestijnse verzetsgroepen te stoppen. De VS wilden hun objectieven op welke manier dan ook bereiken en de jihadisten boden de beste en goedkoopste oplossing om het Midden-Oosten te verdelen en de dreiging voor Israël te verlichten. De tweede oorlog tegen Libanon in 2006 loonde duidelijk aan dat Israël machteloos was tegenover Hezbollah.
Door een stap terug te zetten, gaven de VS Hezbollah de kans om zich in 2014 in Irak te vestigen en brachten ze de Marjaiya ertoe op te roepen tot de vorming van Hashd al-Shaabi, een populaire troepenmacht die bereid was de wapens op te nemen om hun land te verdedigen. Iran was het enige land dat zowel Bagdad als Erbil hielp: Soennieten, sjiieten, christenen en Koerden werden door Iran tegen ISIS bewapend, onder de ogen van de VS. De VS lieten de vorming van Hashd al-Shaabi toe en gaven Iran en Hezbollah de kans om zich sterk in Irak te wortelen. De training van het Irakese leger door de Amerikanen was niet effectief. Amerikaanse training van het Irakese leger bleek niet erg effectief te zijn. Het ontbrak het Irakese leger aan patriottische overtuiging en vechtlust. Hezbollah bezat beide, maar gebruikte de ervaring ook om zijn gevechtscapaciteit te vergroten, door te strijden op de open ruimte in de woestijn, een ervaring die anders is dan die in Libanon en Syrië.
In 2020 won de “As van het Verzet” alle oorlogen die het voerde in Palestina, Libanon, Syrië, Irak en Jemen; Hezbollah was op alle fronten aanwezig. De Amerikaanse moord op Qassem Soleimani, de leider van de “As van het Verzet”, was moreel gezien pijnlijk, maar heeft het engagement of de financiële engagementen van Iran ten opzichte van zijn bondgenoten niet afgezwakt. In Jemen vroeg Sayyed Abdel Malek al-Houthi aan Saoedi-Arabië om een Saoedische piloot en 9 Saoedische officieren die hij tijdens bombardement op Jemen gevangen had genomen uit te wisselen met Mohammad al-Khodary, voormalig vertegenwoordiger van Hamas en nog eens 60 andere Palestijnen en Jordaniërs die in Riyad zijn gearresteerd, wat aangeeft hoe de “As van het Verzet”-band over de grenzen heen verbonden is.
“Onderhandelen over de ruil van gijzelaars met de Israëliërs of de Amerikanen is veel gemakkelijker dan onderhandelen met Saoedis, die houden geen rekening met het leven van hun eigen gevangengenomen officieren,” zei een leider van de “As van het Verzet”.
Het standpunt van Hamas is veranderd: van vechten tegen president Assad naar volledig geloven dat de enige manier om de Palestijnse bezette gebieden terug te krijgen is door een robuuste eenheid met de “As van het Verzet”. De oproep tot de “Quds-Dag” (Dag van Jeruzalem) – gevierd op de laatste vrijdag van de Ramadan en waartoe Imam Khomeini had opgeroepen – brengt alle leden van de “As van het Verzet” meer dan ooit samen. Teheran liet de Palestijnen weten dat de “maximale druk van de VS” niet relevant is voor de Iraanse inzet voor Palestina, en dat de zaak zal worden gesteund zolang de Palestijnen bereid zijn om voor hun grondgebied te vechten.
Israël en de VS zullen niet opgeven, en ze zijn op hun hoede voor de groei en de invloed van Hezbollah. Ze proberen zijn aanhangers in het buitenland tegen te werken en zetten Hezbollah op de terrorismelijst van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken – een volstrekt nutteloze zet. De VS meent dat de huidige wereldwijde financiële crisis een kans biedt om te winnen wat onmogelijk was door oorlog. Er mag verwacht worden dat ze opnieuw weerwerk gaan bieden, maar ondertussen zal de “As van het Verzet” zich blijven verzetten en meer manieren vinden om de invloed van de VS in het Midden-Oosten te verminderen.
Dit komt op een moment dat China en Rusland bereid zijn een vriendelijker en economisch agressievere aanpak te ontwikkelen ten gunste van de landen in het Midden-Oosten. De regionale successen van Hezbollah zijn een voorbode van de mondiale uitdagingen voor de Amerikaanse macht. Veel leiders van de “As van het Verzet” kunnen worden gedood zonder onomkeerbare gevolgen voor de objectieven en strategieën van het kamp dat zich verzet tegen Israël en de Amerikaanse hegemonie. Het doel en de prestaties van de “As van het Verzet” zijn onomkeerbaar geworden.
Vertaald door Francis J.
Dit artikel is door vrijwilligers gratis in diverse talen vertaald zodat de lezers de inhoud zouden kunnen waarderen. Het artikel mag niet worden afgedekt door een betaalmuur. Ik wil mijn volgers en lezers bedanken voor het vertrouwen en de steun. Als je het apprecieert, voel je dan niet verveeld om desnnods met slechts 1 euro bij dragen en de site te helpen financieren. Je contributie, hoe klein ook, zal bijdragen aan de continuïteit ervan. Dank je wel.
Copyright © https://ejmagnier.com 2020
Comments are closed.