Wat wil Frankrijk van Libanon en Hezbollah, en zal het zijn objectieven bereiken? (3/1)

Geschreven door Elijah J. Magnier

Vertaald door Francis J.

Op de eerste dag van september kwam de Franse president Emmanuel Macron naar Libanon met een aantal expliciete en impliciete boodschappen die hij in diverse middens wilde brengen. Wat er uit zijn bezoek naar voren komt, heeft de Franse president duidelijk uitgedrukt toen hij zei dat Libanon zo snel mogelijk een regering moet vormen om te kunnen genieten van internationale financiële steun. Wat de impliciete boodschappen betreft, heeft hij – ondanks zijn ontmoeting met de vertegenwoordiger van “Hezbollah” in het Libanese parlement (13 parlementsleden), parlementslid Muhammad Raad – zich gericht op de gewapende aanwezigheid van Hezbollah. In feite probeert Frankrijk dezelfde aanpak te volgen die Hezbollah al tientallen jaren hanteert om de harten en geesten van een groot deel van de bevolking te winnen. Macron probeert de Franse heerschappij over Libanon te bekrachtigen door, als hij dat kan, te kiezen voor de zachte aanpak. De Franse president profiteert namelijk van het mislukken van het Amerikaanse beleid in Libanon om de “As van het Verzet” te verslaan. Bovendien probeert Macron de Libanese economisch-commerciële-energiecontracten in te pikken voor Frankrijk (in plaats van dat ze naar Turkije, Rusland, Iran, China en de Verenigde Emiraten zouden gaan). En tot slot wil Frankrijk een eigen venster op de Middellandse Zee openen via de haven van Beiroet en de Turkse expansionistische dreiging wegnemen van Libanon. Veel “vogels met één steen”, als de doelstellingen van Macron succesvol zijn.

Op 1 september 1920 kondigde de Franse generaal Henri Gouraud, de militaire commandant en hoge commissaris voor Libanon en Syrië, de geboorte van de “staat Groot-Libanon” aan. Hij bezocht het graf van de moslimveroveraar Salah al-Din al-Ayyubi naast de Umayyad-moskee in Damascus, zeggende: “Wakker worden, Saladin, we zijn terug. Mijn aanwezigheid hier heiligt een overwinning van het kruis op de sikkel.” (Mayer Karlandand Brysak Shareen, (2008). Koning Makers: De uitvinding van het moderne Midden-Oosten, NY: Norton).

President Macron landde in Libanon met op zijn agenda een poging de islamitische sjiieten voor zich te winnen In een niet eerder vertoonde stap voor een Europese leider ontmoette hij twee keer , afzonderlijk Hezbollah. Een eerste keer na de explosie in de haven en nog een keer  op 1 september. Tijdens de eerste ontmoeting beoordeelde Hezbollah – volgens goed ingelichte bronnen – de privé-dialoog als zeer positief. In feite is alleen al de ontmoeting met de Franse president een belangrijke erkenning,. Vooral gezien Europese landen als Groot-Brittannië, Duitsland en anderen Hezbollah als een terroristische organisatie (of in ieder geval de militaire vleugel ervan) beschouwen. Frankrijk meende echter dat de ontmoeting met Hezbollah, de koningsmaker in Libanon, onmisbaar was om Libanon binnen te geraken en er via een bredere en meer aanvaardbare deur terug te keren. Frankrijk levert een bijzondere inspanning. Vooral omdat de militante vleugels die zich na de Libanese burgeroorlog (1989) bij Hezbollah aansloten, verantwoordelijk waren voor de moord op de Franse ambassadeur Louis Delamar in 1981, het bombardement op de Franse ambassade in 1982 en het bombardement op de Franse kazerne in Beiroet in 1983.Macron vhad het bij zijn eerste bezoek niet over de wapens van Hezbollah. Hij wierp het wel op bij het tweede bezoek, veeleer bij wijze van informatie zonder enige druk uit te oefenen. Hij weet dat de tijd nog niet rijp is 

Wat betreft de belangrijkste eis die Macron tijdens zijn laatste bezoek aan Hezbollah stelde, is de mogelijkheid om over de militaire capaciteit van Hezbollah te praten. Het antwoord van Hezbollah was day het bereid was om over het onderwerp wapens te praten en op de onderhandelingstafel te leggen. Maar weet Macron wat Hezbollah in petto heeft en wat zijn bedoelingen zijn? Het antwoord lles je in het volgende artikel.