Door Elijah J. Magnier:
Vertaald door Francis J.
Er is weinig twijfel over de de persoonlijkheid van president Donald Trump en de controversiële politiek die hij voert. Met zijn onvoorspelbaar gedrag verraste hij voortdurend zowel het westen als het Midden-Oosten. Hij is geen Democraat en werd in 2016 door de Republikeinen omarmd. Tijdens zijn vier jaar als president heeft hij zijn Europese en Midden-Oosterse bondgenoten gechanteerd en zich helemaal niets aangetrokken van de beleefde diplomatieke taal en aanpak die de norm is in internationale zaken. Ondanks al zijn jaren aan de macht is hij er echter niet in geslaagd om noch een einde te maken aan de ontplooiing van Amerikaanse troepen in het buitenland, noch aan de oorlogen die George W. Bush en Barack Obama zijn begonnen. Het is duidelijk dat presidentskandidaat Donald Trump niet dezelfde was als president Donald Trump, die extra manschappen naar Afghanistan stuurde en troepen ontplooide in Syrië, het land waar hij zijn voorgangers er van beschuldigde troepen ter plaatse te hebben. En nu ontslaat hij zijn minister van Defensie, Mark Esper, en wekt daarmee de indruk dat hij een mogelijke oorlog zou kunnen voorbereiden voordat hij het Witte Huis op 20 januari 2021 verlaat. En toch leiden alle aanwijzingen naar het tegendeel, zonder dat er noodzakelijkerwijs sprake is van een totale terugtrekking van de Amerikaanse troepen uit het Midden-Oosten.
Het is zeer waarschijnlijk dat Trump zijn nederlaag tegen Joe Biden zal accepteren, in de overtuiging dat hij daardoor misschien een tweede kans krijgt om zich in 2024 opnieuw kandidaat te stellen voor het presidentschap. Vandaag is Trump als een gewond dier, zeer teleurgesteld over de verkiezingsuitslag. Goed te vergelijkbaar met hoe Hillary Clinton zich in 2016 voelde toen ze geloofde dat haar overwinning op Trump een fluitje van een cent was. Trump realiseert zich dat zijn kansen om het van Biden te winnen kleiner zijn dan ooit en dat de definitieve goedkeuring van de verkiezingen in alle staten voor 14 december bekend zal worden gemaakt. Daarom is hij van plan om zijn bevoegdheden ten volle te gebruiken tot het einde van zijn mandaatop 20 januari. Te beginnen met het ontslaan van zijn minister van Defensie Mark Esper.
In feite wist Esper al van de intenties van Trump voor de bekendmaking van de eerste verkiezingsuitslag. Bij zijn vertrek zei Esper dat hij wenste dat zijn opvolger nee zou zeggen tegen de president als dat nodig was. Die uitspraak heeft in het Midden-Oosten speculaties en analyses gestimuleerd dat Trump een oorlog voorbereidde en dat staatssecretaris Mike Pompeo een tournee maakte langs zeven landen in Europa en in het Midden-Oosten om de bondgenoten voor te bereiden op een mogelijke komende oorlog in de regio.
Een oorlog beginnen vergt echter de goedkeuring en voorbereiding van zijn regering, een mainstream mediacampagne ten gunste van de oorlog, een geldig voorwendsel dat aanvaardbaar is voor de massa, bondgenoten die zich bij de oorlog aansluiten en misschien ook wel dat de Verenigde Naties op zijn minst op de hoogte moeten worden gebracht.
Maar Trump wordt geconfronteerd met uiterst vijandige mainstream media en verschillende Europese staatshoofden (het Verenigd Koninkrijk wordt niet langer als een deel van Europa beschouwd) die graag met Biden willen beginnen samenwerken en die Trump zo snel mogelijk willen vergeten. Bovendien kampt de VS, net als de rest van de wereld, met een uitzonderlijk hoog aantal COVIV-19 besmettingen, een kritieke economische ramp als gevolg van de lockdown en de sluiting van veel bedrijven. Er is geen spoor van troepen die verplaatst worden en aangeven dat er een oorlog voorbereid wordt. Het is daarom verstandiger om te ontspannen en niet te veel te speculeren over het ontslag van zijn minister van Defensie die weigerde het leger in eigen land in te zetten om de onrust te bedwingen, op basis van de Insurrection Act van 1807, omdat de situatie niet zo urgent was als Trump wilde doen uitschijnen.
Amerikaanse troepen terugtrekken uit de impactrijke locaties die Washington over de hele wereld heeft, brengt schade toe aan het strategische belang en de dominante bedoelingen van het land. Het laat een vacuüm achter dat kan worden ingenomen door Rusland, dat klaar staat om meer dan ooit een leidende rol te spelen in het Midden-Oosten. Bovendien geeft het Turkije de mogelijkheid om de vrijere hand te hebben in landen waar Turkse troepen al gestationeerd zijn, zoals in Syrië, Irak, Libië, Qatar en Azerbeidzjan. Zowel Rusland als Turkije hebben geprofiteerd van de zwakte van de Amerikaanse aanwezigheid om die van hen te versterken. Zo is Trump ook niet in staat om veilige …
Subscribe to get access
Read more of this content when you subscribe today.
You must be logged in to post a comment.