Maakt Rusland de Israëlische bombardementen op Syrië mogelijk?

Door Elijah J. Magnier:

Vertaald door Francis J.

De Israëlische stafchef Aviv Kochavi zei onlangs: “Israël heeft in 2020 500 luchtaanvallen tegen Syrië uitgevoerd.” Zijn voorganger, generaal-majoor Ghadi Eisenkot, verklaarde in 2019 dat “Israël in de afgelopen jaren duizenden raids heeft uitgevoerd tegen Iraanse doelwitten in Syrië.” Als we deze cijfers serieus moeten nemen zouden die duizenden aanvallen zowel het Syrische als het Iraanse leger dat op Syrisch grondgebied opereert, hebben weggevaagd. 

Maar de meest cruciale vraag blijft: Hoe was een kleine organisatie als de Libanese “Hezbollah” in staat Israël een afschrikkingsvergelijk op te leggen na de moord op Ali Kamal Mohsin, een Hezbollah-strijder, in Damascus, terwijl het Syrische leger, met al zijn troepen en raketcapaciteiten, Israël geen afschrikkingsvergelijk kan opleggen om te voorkomen dat zijn vliegtuigen doelen binnen Syrië zouden bombarderen? 

Het lijdt geen twijfel dat Israël profiteert van de Russische aanwezigheid in Syrië en zijn nauwe relatie met Moskou uitbuit om te voorkomen dat Damascus een afschrikmiddel kan opleggen om Israël ervan te weerhouden de soevereiniteit van het Libanese en Syrische luchtruim te schenden. Is Rusland aan het samenspannen ten gunste van Israël?

In de zomer van 2015 stemde president Vladimir Poetin er – na een privé-onderhoud van twee uur met generaal-majoor Qassem Soleimani (die in 2020 door Donald Trump in Bagdad werd vermoord) – mee in om zijn troepen naar Syrië te sturen. Nadat de Russische interventie in de Syrische oorlog begon, veranderde het gedrag van Israël tegenover Syrië aanmerkelijk. Vóór 2015 waren de Israëlische aanvallen zeer terughoudend. De afgelopen jaren werden ze geïntensiveerd. Vooral nadat duidelijk werd dat het Syrische leger had gewonnen en de meeste gebieden, met uitzondering van het noorden van het land, waren bevrijd en terug onder de controle van de regering van Damascus en haar bondgenoten vielen.