Hoe Rusland de slag om Kharkiv verloor en welke lessen kunnen daaruit getrokken worden?

Geschreven door – Elia J. Magnier:

Vertaald door – Francis J.

De Russische generale militaire staf zag over het hoofd dat de kunst van de oorlog gebaseerd is op misleiding, dat de oorlog die ze voeren niet alleen gericht was tegen het Oekraïense leger, maar ook tegen de VS en de alliantie van de negenentwintig NAVO-landen. Daarom waren westerse slagen onder de gordel te verwachten, omdat de doelstellingen van de VS duidelijk zijn vastgelegd, “om Rusland te verslaan en het zo lang mogelijk in Oekraïne bezig te houden”, om zijn middelen uit te putten en zijn leger te vernederen. De Amerikaanse inlichtingendienst, het Pentagon, en de Oekraïense president Volodymyr Zelensky aarzelden niet om te beweren dat Washington achter het heroveren van duizenden vierkante kilometers op het Russische leger in Kharkiv zat, ten noorden van Oekraïne en dicht bij de Russische grens. Hoewel Rusland nog de controle had over een vijfde van Oekraïne, moest de nederlaag van het Russische leger in de noordelijke slag om Kharkiv hard en duidelijk klinken. Het is te verwachten dat Rusland nu nog meer vastberaden zal zijn om de Oekraïense infrastructuur en het leger verder te vernietigen, waardoor de economie van Kiev en die van zijn Europese buren wordt getroffen, waarbij ze zich verbinden tot volledige betrokkenheid en miljoenen Oekraïense vluchtelingen opvangen.

Wat zijn de redenen achter de Russische nederlaag in de slag om Kharkiv, die wereldwijd weerklonk?

Russische troepen en hun Oekraïense bondgenoten trokken zich terug uit de regio’s Izum, Kubyansk en Balakleya, die voor de Russische troepen een vitaal transportknooppunt en bevoorradingsroute vormden. Voor het begin van de strijd was er nieuws dat een Oekraïense militaire groepering zich in het gebied gebeurde om een tegenaanval uit te voeren in het door de troepen van Moskou gecontroleerde gebied. De Russische militaire leiding schatte de omvang van de aanval niet serieus  genoeg in om te kunnen voorkomen dat Oekraïne een tactische overwinning zou behalen. Bijgevolg stuurde Moskou geen adequate verdedigingstroepen om de aanval af te slaan zette het zijn luchtmacht of bewapende drones niet in om alle Oekraïense speerpunten van de aanval te vernietigen en de aanvallende troepen uiteen te drijven alvorens ze het gebied zouden bezetten. Ongetwijfeld leed Oekraïne duizenden verliezen die het Oekraïense leger zich niet kon veroorloven. Dit offer werd door Kiev echter noodzakelijk geacht voor propaganda en morele doeleinden.

Deze aanval wijst sterk op een belangrijk falen van de Russische inlichtingendienst. De generale staf in Moskou kan gedacht hebben dat ze tegenover zwakke en zwaar gehavende Oekraïense strijdkrachten stond, waarbij ze de invloed van tientallen westerse inlichtingendiensten die op de basis Ramstein in Duitsland in een enkele operatiekamer waren verzameld, buiten beschouwing liet. Westerse inlichtingen- en militaire diensten genieten onbeperkte steun en gehoorzaamheid van het Oekraïense leger, overzicht via satellieten, menselijke inlichtingen en apparatuur op het slagveld. Het westerse militaire hoofdkwartier werkte aan het zoeken naar Russische achterpoortjes en stuurde het Oekraïense leger aan om een kleine , maar significante tactische Russische nederlaag te registreren sinds het begin van de oorlog in februari 2022. 

Bovendien wordt Rusland geconfronteerd met Oekraïense troepen die klaar zijn om te vechten zonder zich af te vragen of hun militaire leiding Oekraïens of westers is. Het Oekraïense leger gebruikt de westerse militaire doctrine. Het bezit een hoge inzet en is afgestemd op een robuuste zaak om in het veld op te rukken, ondanks de hoge verliezen van de laatste 200 dagen van de strijd.

Voeg bij deze elementen het feit dat de Russische verdedigingslinie aan het front van Kharkiv fragiel was, omdat die voornamelijk bestond uit een paar honderd lokale milities en de Russische militaire politie (Nationale Garde). Deze slaagden er niet in een goede verdedigingslinie op te bouwen die een aanval kon weerstaan totdat extra versterkingen de aanval zouden kunnen afslaan, vanwege de inschatting van de militaire generale staf die de terugtrekking beval terwijl ze een Oekraïense doorbraak al onwaarschijnlijk achtten. Het succes van de westerse inlichtingendiensten leidde ertoe dat de Oekraïense troepen in een beperkte tijd aanzienlijke gebieden onder controle kregen met nieuwe troepen die door de NAVO waren getraind en uitgerust.

De Russische terugtocht verplaatste zich naar de oostkant van de Oskol rivier en de Siverski Donets rivier. Dit zijn “natuurlijke obstakels” en een verdedigingslinie die een relatief kleine troepenmacht zou kunnen aanhouden. Dit wijst erop dat de Russische terugtocht plotseling was en “een kans miste”(niet vooraf gepland en georganiseerd): de statische Russische troepen werden verrast. Het viel op dat Rusland militaire uitrusting en munitie achterliet, wat erop wijst dat hun troepen kleine gevechten aangingen om hun vijand in te schakelen en te vertragen, maar ervan afzagen hun positie vast te houden en te vechten. Het besluit van Moskou om grote gebieden op te offeren en een snelle terugtrekking te gelasten heeft inderdaad het aantal slachtoffers van het Russische leger verminderd. De Oekraïense aanval was verre van een walkover, want brigades kregen te maken met zwaar artillerie- en luchtmachtvuur, waardoor de aanvallende troepen ernstige schade opliepen, hoewel niet voldoende om de aanval te stoppen.

Wat ging er fundamenteel mis?

Moskou beschouwt de oorlog nog steeds als een “Speciale Operatie” omdat het gaat om een beperkte militaire operatie om “het militaristische mechanisme te vernietigen.” Dit is een van de Russische doelstellingen die Moskou aan het begin van de oorlog heeft aangekondigd. Niettemin vereist het vernietigen van het militaire mechanisme van Oekraïne dat het Oekraïense leger fysiek en psychologisch wordt vernietigd, wat tot een totale nederlaag leidt. Dat zal waarschijnlijk niet gebeuren, want dat zou betekenen dat de VS gefaald hebben en verslagen zijn, samen met al hun westerse bondgenoten. Sterker nog, de VS (en de rest van de NAVO daarachter) zullen Kiev blijven bewapenen omdat het de oorlog van het Westen tegen Rusland is, en Oekraïne het medium. In deze oorlog kan er maar één winnaar en één verliezer zijn. Zowel Rusland als de VS zijn vastbesloten deze oorlog te winnen.Het wordt misschien tijd om de dingen bij hun naam te noemen en de lopende militaire activiteiten in Oekraïne tot oorlog te verklaren in plaats van een “speciale operatie”, en zich,  als president Vladimir Poetin werkelijk zijn doelen wil bereiken, als zodanig te gedragen. President Poetin vecht niet alleen tegen het Oekraïense leger. Het westen denkt er misschien aan langeafstandsraketten naar Oekraïne te sturen,