De oorlog tussen de VS en Rusland schudt de wereld door elkaar en zal naar verwachting nog wel even duren

Geschreven door – Elijah J. Magnier:

Vertaald door – Francis J.

De Amerikaanse president Joe Biden zegt dat hij “elke vierkante centimeter van het grondgebied van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) zal verdedigen”, terwijl hij toch weet dat geen van de 30 NAVO-leden is aangevallen. De boodschap van de VS kan alleen gericht zijn aan zijn bondgenoten, waarbij hij de bereidheid uitdrukt hen te verdedigen tegen Rusland, om de spanning tussen de Europese naties en Moskou hoog te houden. Ondertussen zei de Russische president Vladimir Poetin dat de regio’s Donetsk, Lugansk, Zaporozhe en Kherson Russische gebieden zijn geworden, zodra de Doema het referendum goedkeurt. Hun inwoners stemden in meerderheid voor aansluiting bij de Russische Federatie. Grote delen van deze provincies die nog niet bevrijd zijn, zullen worden veroverd. Het is een bevestiging dat de Russische oorlog voortduurt en waarschijnlijk zal worden geïntensiveerd met de toename van de Amerikaanse militaire, inlichtingen-, financiële en moderne hardware-steun aan Oekraïne. De Oekraïense verliezen hebben tot nu toe geleid tot meer dan 50.000 gesneuvelde Oekraïense soldaten, 150.000 gewonden en 100.000 vierkante kilometer verlies op Oekraïens grondgebied. Het resultaat is echter gering vergeleken met de omvang van de aanzienlijke steun van de VS en de NAVO aan Oekraïne. Steden aan de Zee van Azov en de Zwarte Zee, belangrijke fabrieken, landbouwgronden en de krachtigste kernreactor van Europa zijn allemaal in Russische handen gevallen. Wat kan er nog gebeuren?

In deze oorlog kan Oekraïne enkele tactische overwinningen boeken, zoals de herovering van de regio’s Kharkiv en Liman en misschien nog andere in de toekomst, totdat Rusland in de volgende maanden nieuwe verse troepen op het slagveld inzet. Het verhaal van de VS is dat de Oekraïners gebieden in deze vier provincies en steden hebben heroverd, die Oekraïens grondgebied zijn en niet Russisch. Een dergelijke versie van de feiten, waarbij Rusland wordt verteld dat zijn vertrouwde gebieden niet worden aangevallen, zal de loop van de feiten niet veranderen. Rusland zal naar verwachting niet minder reageren dan door heel hard terug te slaan om de controle over de verloren gebieden in de regio’s waar de referendums werden gehouden, vooral in Lugansk, terug te krijgen.

Het is ook algemeen bekend dat er VS-EU special forces op de grond zijn in Oekraïne, onder toezicht van hoge NAVO-officieren van de Joint Chiefs of Staff van 20 tot 30 landen verzameld onder het commando van de Verenigde Staten op de Duitse basis in Ramstein. Deze zijn uitgerust met satellieten en inlichtingencapaciteiten om de oorlog in Oekraïne te leiden. Deze officieren sturen de juiste wapens naar het Oekraïense leger. Ze werken aan het vinden van de zwakste verdedigingslinie om het Russische front te doorbreken langs de 800 tot 1000 kilometer die het Oekraïens-Russische front vormen.

Deze westerse hoge officieren werken in een bevriende en loyale omgeving in Duitsland, niet midden in het oorlogsgebied. Ze staan niet onder psychologische en morele druk, maar weten toch dat elke fout in hun militaire plannen betekent dat er veel Oekraïense – niet Europese – doden vallen. Daarom kunnen ze het zich veroorloven veel Oekraïense ma,schappen te verliezen totdat er tactische overwinningen zijn behaald. Deze tactische overwinningen van het Oekraïense leger zijn nodig voor de Verenigde Staten om de gemanipuleerde media en sociale netwerken te motiveren, de Europese naties ertoe te bewegen hun steun aan Oekraïne voort te zetten en het Russische moreel te treffen of de landen te bestoken die vijandig staan tegenover wereldwijd unilateralisme en westerse dominantie. De Amerikaanse regering wil laten zien dat president Poetin de oorlog kan verliezen en dat Washington en zijn Europese bondgenoten geleidelijk de overhand krijgen over de Russen en de ene slag na de andere winnen.

Ondanks de aanzienlijke economische last voor de Europese bevolking blijven de EU-leiders Oekraïne militair en financieel steunen. Bovendien zei Duitsland, zoals zijn minister van Volksgezondheid Karl Lauterbach het uitdrukte, dat zijn regering, een NAVO-lid dat het hoofdkwartier van het militaire commando herbergt en de oorlog in Oekraïne leidt, “in oorlog is met Rusland”. Dit is een ernstig officieel standpunt van een lid van de Duitse regering dat ernstige gevolgen kan hebben voor, en effecten op, de toch al openlijke betrokkenheid van het land bij de oorlog in Oekraïne tegen Rusland. Het hoeft niet te verbazen dat de Europese betrokkenheid in Oekraïne toeneemt, in de hoop de oorlog tegen Moskou te winnen, de winst te incasseren en te verklaren dat ze aan de “goede kant” van de geschiedenis stonden, en niet slechts volgelingen van de VS.

Hier is het essentieel om de prestaties van het Russische leger onder de aandacht te brengen, dat zijn onvermogen toonde om de grond die het veroverde te behouden, geconfronteerd met de toename van het aantal vijanden en de onbeperkte westerse steun en betrokkenheid bij de oorlog. Het Russische leger is onvoldoende opgewassen voor de ambities en doelen van Poetin om te voorkomen dat de VS Rusland verslaat, zijn economie lamlegt en een einde maakt aan de unilaterale hegemonie in de wereld. Daarom zal deze voortdurende oorlog zal Rusland ertoe aanzetten de aantallen van zijn strijdkrachten te verhogen en de wapenvoorraad zodanig op te knappen dat deze compatibel en effectief is met conventionele klassieke oorlogsvoering, los van eventuele nucleaire opties.

Het Westen dacht Rusland in de eerste maand of zo van de oorlog te kunnen verslaan, zoals de Hongaarse premier Viktor Orban onthulde, verwijzend naar het wishful thinking van de VS en de verkeerde voorspelling van het verloop van de oorlog in Oekraïne. In het oppervlakkige denken van de westerse leiders betekent het kopen van gas, olie en mineralen van Rusland het controleren van de Russische economie, waardoor het Europese continent zijn voorwaarden aan Moskou kan opleggen wanneer het maar wil. Europa heeft niet begrepen dat Moskou over enorme energie-, mineralen- en graanreserves beschikt die de bron vormen van de macht van elke staat. In 2013 verminderde Rusland de buitensporige afhankelijkheid van olie van 70% tot 30% na de Syrische oorlog en de botsing van Russisch-Amerikaanse belangen over een machtswisseling in Damascus.