Geschreven door – Elijah J. Magnier:
Vertaald door – Francis J.
Drones hebben een met brandstof geladen konvooi aan de Iraaks-Syrische grens aangevallen en een deel ervan vernietigd nadat het de buitenwijken van het Syrische grensgebied Albu Kamal had bereikt. Amerikaanse kranten beweerden dat de Amerikaanse troepen niet verantwoordelijk waren en categoriseerden de aanval als een Israëlische aanval. Ongeacht wie de militaire operatie feitelijk uitvoerde, heeft Iran de Amerikaans-Israëlische boodschap in ontvangst genomen. Iraanse functionarissen beloofden het de Israëlische boodschap te beantwoorden op een van de vele fronten in het Midden-Oosten.
Amerikaanse troepen zijn ingezet in het noordoosten van Syrië, roven het gas en de olie, zoals voormalig president Donald Trump uitdrukkelijk heeft verklaard, en hebben ze de controle over de Syrische belangrijkste voedselschuur. Amerikaanse vrachtwagens rijden van Syrië naar Irak en bevoorraden de Amerikaanse militaire bases met gestolen Syrische olie en tarwe. In dat deel van Syrië heeft de VS vliegvelden ingericht die Israël de afgelopen jaren heeft gebruikt en gecoördineerd om het noorden van Syrië aan te vallen. Bovendien heeft Israël de Amerikaanse logistiek gebruikt om aanvallen uit te voeren – bevestigd door de Amerikaanse ambassadeur in Bagdad aan de premier – op doelen binnen Irak tijdens afzonderlijke incidenten waarbij een commandant van de “Popular Mobilisation Forces” werd gedood en verscheidene opslagplaatsen werden vernietigd.
De Iraaks-Amerikaanse overeenkomst bepaalt en bevestigt echter dat geen enkele luchtmacht het recht heeft het Iraakse luchtruim te gebruiken zonder toestemming van Bagdad. Desondanks blijven de VS zonder toestemming van Bagdad ongeoorloofde vluchten en grensoverschrijdende troepenbewegingen uitvoeren tussen Irak en Syrië. Bovendien controleren de VS het luchtruim, omdat zij dit nodig achten om hun troepen in Irak te beschermen. De aanval kwam dus uit het luchtruim dat de VS beheersen, en met hun medeweten, omdat zij valt binnen de sector van operaties waar Amerikaanse troepen zich op de grond bevinden en beschermd worden door een paraplu van onderscheppingsraketten.
Subscribe to get access
Read more of this content when you subscribe today.
Irak is van mening dat de verantwoordelijkheid voor de aanval bij de Verenigde Staten ligt en daarom een reactie verdient. Maar Iran accepteert het Amerikaanse verhaal en acht Israël verantwoordelijk voor de operatie en verdient daarom een antwoord omdat de vernietigde tankwagens Iraans zijn en niet Iraaks.
Via Westerse en Arabische bemiddelaars stuurde Israël snel berichten naar Iran dat het niet van plan was slachtoffers te maken (het werkelijke aantal doden werd niet bekendgemaakt). Het doel van Israël was, zei het, om een afschrikking op te leggen aan de stroom van wapenleveranties aan Syrië en Hezbollah via Irak.
Iran heeft de boodschappers echter laten weten dat het zal reageren op de aanval en dat Teheran “zich niets aantrekt” van boodschappen uit Tel Aviv. Daarom zou de Iraanse aanval kunnen worden gericht tegen directe Israëlische doelwitten of via de vele fronten in het Midden-Oosten, met name Palestina. De “lone wolf” Palestijnse verschijnselen treffen regelmatig de nationale veiligheid van Israël in de kern. Iran heeft in het verleden ook raketaanvallen gericht op een van de “Mossad”-centra, in Erbil, Koerdistan – Irak, en heeft de afgelopen jaren niet geaarzeld Israëlische schepen te treffen. Eén trefzekere gewapende drone heeft woensdag in de Golf van Oman alvast een olietanker die in het bezit is van een Israëlische zakenman getroffen.
Israël vindt dat zijn inzetgebied zich uitstrekt van Libanon tot Syrië, Irak en zelfs Iran. Aan Syrië is een afschrikkingsbeleid opgelegd omdat Israël beseft dat president Bashar al-Assad niet bereid is een oorlog met Israël te beginnen om te voorkomen dat het land honderden onverschrokken raids uitvoert. Syrië beschikt niet over de nodige financiële middelen noch over een voorraad raketten om de strijd met Israël aan te gaan. Bovendien zal Rusland, door zijn oorlog in Oekraïne en zijn behoefte aan munitie in de nasleep van het langdurige conflict, niet in staat zijn Damascus te voorzien van de nodige wapens en onderscheppingsraketten.
Israël is erin geslaagd het door Iran geleverde netwerk van grondverdediging in Damascus te raken voordat het in gebruik werd genomen. Israël verhinderde ook de landing van elk Iraans vrachtvliegtuig geladen met wapens of riskeerde het vliegtuig te vernietigen en de luchthaven lam te leggen. Het heeft de luchthavens van Damascus en Aleppo al enkele weken buiten werking gesteld om zijn ernst en vastberadenheid te tonen om verdere leveringen van Iraanse wapens aan Syrië te onderscheppen.
Israël heeft die aanvoerlijn gestopt, en lijkt nu over te schakelen op de landlijn. Deze vergelijking vereist echter dat wordt vermeden Iraanse doelen te raken, zodat Israël een direct conflict of het uitlokken van een Iraanse reactie vermijdt. Maar Tel Aviv heeft hier uiteindelijk voor getekend, en Iran zal moeten reageren.
Israël heeft sinds 2011 de soevereiniteit van Syrië geschonden omdat Damascus er niet in slaagde afschrikking op te leggen zoals Hezbollah deed in Syrië en Libanon. De Iraanse bron beweert dat “het opleggen van afschrikking uitrusting, organisatie en groot verlies aan levens vereist en een potentiële oorlog met Israël. Israël zal zijn agressieve beleid tegen Damascus handhaven als Syrië niet reageert. Iran zal Israël niet laten wegkomen met een aanval tegen haar effectiviteit op haar grondgebied of apparatuur of vertegenwoordigers, zij het militairen of burgers.”
You must be logged in to post a comment.