De Israëlisch-Iraanse escalatie van de Verborgen Oorlog: Iran heeft in Syrië zijn bases en fortificaties ondergronds verplaatst.

Geschreven door – Elijah J. Magnier:

Vertaald door – Francis J.  

In een tumultueus en toenemend conflict dat vooral op het wereldtoneel onbesproken blijft, heeft de botsing tussen Israël en Iran een kritiek punt bereikt, gemarkeerd door onverminderde aanvallen en een resolute afwijzing van bemiddelingspogingen. Terwijl de spanningen tussen de twee machtsblokken in het Midden-Oosten blijven oplopen, laat een diepere kijk op de zaak een web zien van geheime operaties en strategische manoeuvres die het regionale landschap een nieuwe vorm geven.

De recente bewering van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu dat Iran betrokken is bij een reeks agressieve aanvallen op Israëlisch grondgebied heeft meer dan een politieke betekenis. De complexe dynamiek tussen de twee naties is geëscaleerd tot meer dan alleen proxy schermutselingen, waarbij Iran ervoor kiest om vergeldingsmaatregelen te nemen tegen Israëlische aanvallen in Syrië bij middel van asymmetrische tactieken, lone-wolf aanvallen en operaties die zijn bedacht om de Israëlische bezetting pijn te doen. Tegelijkertijd wordt de niet-aflatende steun van Iran aan Palestijnse verzetsgroepen onderstreept door de heimelijke levering van geavanceerd wapentuig, waardoor het speelveld in de asymmetrische confrontatie effectief kleiner wordt.

Het Israëlische leger is niet gestopt met het aanvallen van Syrische locaties om de Iraanse invloed tegen te gaan, met als hoogtepunt een recente beslissende aanval. Voor het eerst vernietigde Israël bijna twee miljoen liter Iraanse benzine die was opgeslagen in Syrië – een kritieke bron van olie te midden van de Westerse sancties. Maar ondanks de aanhoudende luchtcampagnes van Israël tegen Iraanse belangen in Syrië, is de hooggestemde verwachting dat het Iran zijn positie in de regio zal uitroeien herhaaldelijk gestrand, waardoor de Iraanse invloed binnen het Syrische nationale veiligheidsapparaat onbedoeld wordt geconsolideerd.

Het strategische succes van Iran om een aaneengesloten front te vormen van Palestina via Libanon, Syrië, Irak en Jemen logenstraft de aanvankelijke verwachtingen van regionale actoren. De mislukkingen van de Syrische oorlog, in combinatie met geopolitieke verschuivingen zoals de invasie van Irak in 2003 en de opkomst van ISIS, stuwden de invloed van Iran onbedoeld naar ongekende hoogten, waardoor Westerse mogendheden werden gealarmeerd en het veiligheidsparadigma van Israël blijvend werd uitgedaagd. Als gevolg daarvan strekt de strategische voetafdruk van Iran zich uit tot ver buiten zijn grenzen, een onbedoeld gevolg van eerdere regionale interventies.