Door Elijah J. Magnier: @ejmalrai
Geen enkel land kan zich laten meeslepen door het soort diepgaande onderlinge strijd tussen al zijn politieke partijen zoals op dit moment in Irak. De VS hoeven geen grote moeite te doen om onenigheid tussen de partijen te zaaien, omdat ze op dit moment wezenlijk verdeeld zijn. De verdwijning van generaal-majoor Qassim Suleimani van het Irakese toneel – wiens persoonlijke doel het was om de verschillende politieke partijen samen te brengen – was een belangrijke gebeurtenis, maar geen keerpunt. Het heeft het Iraakse politieke toneel niet ingrijpend veranderd, omdat hij er twee maanden voor hij door de VS vermoord werd al niet in geslaagd was de partijen te overtuigen om het eens te worden over één enkele kandidaat-premier, na het aftreden van premier Adel Abdul Mahdi. De Iraakse politici zetten hun meningsverschillen boven alles om hun politieke invloed te beschermen, niet gehinderd door de nationale plicht tot eenheid gezien de ernstige uitdagingen waarvoor hun land zich gesteld ziet.
Premier Abdul-Mahdi vergiste zich niet toen hij me ooit zei: “Wij weten niet hoe we moeten regeren. We zijn goed in het tegenwerken van de regering.” Geen enkele heerser in Irak zal in staat zijn om het land uit de huidige ernstige financiële crisis, de politieke crisis en de COVID-19 gezondheidscrisis te halen, omdat de financiële middelen ontbreken. De druk van de straat, waar de manifestanten een verbeterde levensstandaard eisten, zal sterker dan ooit opnieuw opduiken. De lage prijs van ruwe olie ondermijnt het jaarbudget van Irak. Het begrotingstekort van de staat stijgt explosief; zijn buitenlandse schulden zijn hardnekkig en de behoefte aan hulp van de Wereldbank, die onder controle van de VS staat, is groter dan ooit. Amerika zal geen financiële steun verlenen voordat aan hun eisen is voldaan en de Iraanse invloed uit Irak is verdwenen.”
Amerika verwerpt het evenwichtsbeleid van Irak. Irak vindt zijn relatie met de VS slechts even belangrijk als zijn relatie met het naburige Iran. Washington wil Irak voor zichzelf, en neemt daarbij één principe aan: “na ons, de zondvloed” (après nous le deluge), een uitdrukking die door Lodewijk XV van Frankrijk vaak werd gebruikt om aan te geven dat hij in het middelpunt van de belangstelling staat, geen andere overweging telt dan zijn eigen zelfobsessie en dat alle andere overwegingen irrelevant zijn.
De VS steunt Iraaks Koerdistan door zijn militaire basis “Harir” uit te breiden en een andere grote militaire basis te bouwen aan de grens met Iran. De boodschap aan Bagdad lijkt bot te zijn: de Amerikaanse troepen zullen het hoofd blijven bieden aan het verzet uit die delen van Irak waar het gezag van Bagdad groter is. In Koerdistan is het gezag van de centrale overheid niet zo effectief als in andere delen van het land. De VS steunen de Koerdische Peshmerga en bewapent hen via zijn bondgenoten die de Koerdische milities van wapens voorzien: vier wapenladingen uit de Verenigde Arabische Emiraten zijn onlangs in Erbil geleverd.
Het is niet uitgesloten dat, als Tromp aan de macht blijft, zijn regering de regio Koerdistan zal helpen zich los te maken van Irak, zoals zij ook een Koerdische poging to secessie in het noordoosten van Syrië kan steunen. In het deel van Syrië dat de VS met Koerdische hulp bezet houdt, stelen Amerikaanse troepen Syrische ruwe olie – ook al is de prijs daarvan niet meer voldoende om de kosten van de troepen die er worden ingezet te dekken – wat erop duidt dat er nog een andere reden is voor hun aanwezigheid die verband houdt met de VS-bondgenoot, Israël.
Iraakse demonstranten noemen de Verenigde Staten de “Joker”, een sterke kracht die, vaak in het geheim, invloed uitoefent op de gebeurtenissen in Irak. Die invloed was duidelijk zichtbaar bij de protesten van vorig jaar, maar het meest opvallend in de onafhankelijkheidsbeweging van Koerdistan. Koerdische autoriteiten verwierpen reeds – in een duidelijke opstand tegen het gezag van Bagdad – het bindende grondwettelijke besluit van het Iraakse parlement waarin de terugtrekking van de VS uit Irak werd geëist.
De Iraakse besluitvormers in Bagdad zijn van mening dat de Amerikaanse president Donald Trump alleen handelt in het belang van zijn eigen land. Hij bedankte Adel Abdul-Mahdi voor zijn bescherming van de Amerikaanse ambassade omdat deze in Bagdad werd aangevallen. De Amerikaanse president stuurde via Abdul-Mahdi een positief bericht naar Iran en enkele dagen later werd de Iraanse generaal Qassem Soleimani vermoord. De Amerikaanse regering zet zich ook in voor de belangen van Israël in Irak – en niet volgens het “verklaarde” belang van de VS bij het opbouwen van een sterke en vriendelijke Iraaks-Amerikaanse relatie.
Trump luisterde niet naar de protesten van Abdul-Mahdi toen die hem persoonlijk belde en hem vertelde dat de acties van de VS bij het aanvallen van de veiligheidstroepen de Irakezen woedend maakten en dat elke eenzijdige actie rampzalige gevolgen zou hebben voor iedereen. Trump luisterde eerder naar zijn raadgevers die de leiders van het Midden-Oosten als ondergeschikten en niet als bondgenoten beschouwen. Deze Amerikaanse minachting dient de belangen van Iran, dat weet hoe het moet profiteren van de Amerikaanse fouten, aldus de bronnen.
Het lijdt geen twijfel dat Irak geconfronteerd wordt met een crisis, waarbij de moeilijke economische en sanitaire situatie nog wordt verergerd door hevige binnenlandse ruzies. Maar het grootste gevaar voor het land komt van de Trump-administratie, die zich alleen maar kan voorstellen dat staten met geweld worden onderworpen. De VS zullen uiteindelijk in plaats van een stevig bondgenootschap met Irak aan te gaan “de wervelwind oogsten”.
Het lijdt geen twijfel dat Irak geconfronteerd wordt met een crisis, waarbij de moeilijke economische en sanitaire situatie nog wordt verergerd door hevige binnenlandse ruzies.
Het lijdt geen twijfel dat Irak geconfronteerd wordt met hevige binnenlandse ruzies en moeilijke economische en sanitaire situatie heeft. Maar nog gevaarlijker is het feit dat Irak zich in het oog van de door Trump aangewakkerd storm bevindt, die zich alleen maar kan voorstellen om staten met geweld te onderwerpen. De VS zullen uiteindelijk eerder “de wervelwind oogsten”dan er een of andere robuuste bondgenoot bij te winnen.
Vertaald door Francis J.
Dit artikel is door vrijwilligers gratis in diverse talen vertaald zodat de lezers de inhoud zouden kunnen waarderen. Het artikel mag niet worden afgedekt door een betaalmuur. Ik wil mijn volgers en lezers bedanken voor het vertrouwen en de steun. Als je het apprecieert, voel je dan niet verveeld om desnnods met slechts 1 euro bij dragen en de site te helpen financieren. Je contributie, hoe klein ook, zal bijdragen aan de continuïteit ervan. Dank je wel.
Copyright © https://ejmagnier.com 2020
You must be logged in to post a comment.