Wat wil Frankrijk van Libanon en Hezbollah, en zal het zijn objectieven bereiken? (3/2)

Geschreven door Elijah J. Magnier: @ejmalrai

Vertaald door Francis J.

Het zou onjuist zijn te zeggen dat de VS de Franse president Emmanuel Macron het groene licht hebben gegeven om zijn initiatief te ontplooien in Libanon en dat het overeenkomt met het beleid van de VS – wat ongetwijfeld niet in alle details samenvalt met de Franse objectieven. Na  elk van de twee Franse bezoeken volgde een Amerikaanse gezant om zijn bondgenoten ervan te verzekeren dat de VS het Libanese theater niet alleen aan Frankrijk hadden overgelaten. De Franse stijl verschilt van de Amerikaanse, vooral omdat Macron alle leiders van de parlementaire blokken heeft ontmoet, terwijl assistent staatssecretaris van de VS David Schenker functionarissen op lagere echelons heeft bezocht en via video vertegenwoordigers van de “civil society” heeft ontmoet, waarbij de gezichten van degenen die beweren revolutionair te zijn, maar steun krijgen van en geleid worden door Washington om het beleid van de VS te promoten, bekend werden. Als dit al iets bewijst is het het het gebrek aan ervaring van de Amerikaanse regering in de omgang met het complexe Libanese dossier (en zonder enige twijfel ook andere dossiers). Wat de Franse president betreft, hij leek vastbesloten om Libanon vooruit te helpen, waarbij hij de bewapening van de Hezbollah op een zachte manier aanpakte, maar toch onvermijdelijke delen van de Amerikaans-Israëlische doelen overneemt.

Duitsland – dat na bemiddeling voor het uitwisselen van gevangenen en doden een reputatie van betrouwbaarheid bij Hezbollah en Israël had opgebouwd – verloor terrein toen het onder Israëlische druk aankondigde dat Hezbollah in al zijn militaire en politieke geledingen een terroristische organisatie was. Frankrijk probeert, door Hezbollah op zijn eigen manier te benaderen, Duitsland te vervangen, maar zonder enige garantie op succes. Tot nu toe toont Hezbollah geen uitgesproken sterke drang naar de “moeder van Libanon”, maar ook (nog) geen enkele agressie jegens president Macron. 

 Het Franse medeleven was sinds de verklaring van de “Grotere Staat Libanon” altijd gericht op de christelijke gemeenschap  en dat is tot het laatste decennium doorgegaan. In 2011 bezocht de Maronitische patriarch, Mar Bechara Boutros Al-Rahi, Parijs, waar hij een ontmoeting had met de Franse president Nicolas Sarkozy, die “voorstelde om – aangezien het aantal christenen was gedaald tot 1,3 miljoen (in 2011) – Libanon te verlaten voor Europa omdat er voor hen geen plaats meer was in het Midden-Oosten en dat Europa hen kon opvangen omdat het al twee miljoen christelijke Irakezen had opgevangen”!

De sjiieten van Libanon hebben tegenwoordig ook een heel sterke sociale status. Hezbollah had al verschillende keren aeen aanbod gekregen om de macht in Libanon te nemen in ruil voor het afstaan van zijn wapens: de aanbiedingen van Japan, de VS en de Europese landen werden afgewezen omdat ze geen rekening hielden met de ideologie van Hezbollah. Deze ideologie, die geen elke twijfel laat bestaan, wijst elke vorm van vrede met Israël categorisch van de hand. Daarom kan Hezbollah zijn wapens niet opgeven, zelfs niet als er een aanbod komt om deel uit te maken van het Libanese leger, en door met dit leger te fuseren, het hoogste gezag te verwerven en het parlement te leiden. Ook dat maakte deel uit van de buitenlandse voorstellen die Hezbollah afsloeg.Geïnformeerde bronnen zeggen: “Israël zou het Libanese leger binnen enkele uren kunnen vernietigen als de strijd tussen twee klassieke legers wordt gevoerd. Zelfs als Frankrijk luchtafweer- en verdedigingsraketten levert, heeft de bescherming van de kwalitatieve