Al-Sadr breekt het ijs en bouwt bruggen…maar de wording van de regering is moeizaam

Geschreven door – Elijah J. Magnier:

Vertaald door Francis J.

Sayed Muqtada al-Sadr heeft de eerste stap in de goede richting gezet als de belangrijkere winnaar in de Iraakse parlementsverkiezingen. Hij heeft een bezoek gebracht aan al-Fath groepsleider Hadi al-Amiri in zijn huis in Bagdad, in aanwezigheid van andere sjiitische leiders waarvan sommigen bezwaar maakten  tegen de definitieve uitslag van de parlementsverkiezingen van de Hoge Verkiezingscommissie, die anderen dan weer aanvaardden.

Dit slimme politiek-sociale bezoek lijkt Moqtada’s onbedoelde manier te zijn om de onderhandelingen tussen de sjiitische blokken op gang te brengen, om uiteindelijk volgend jaar een regering te vormen. Dat zal gebeuren terwijl de druk in verband met de aanwezigheid van de Amerikaanse strijdkrachten in Irak toeneemt, vooral wanneer de overeenkomst tussen Irak en de VS inhoudt dat deze strijdkrachten worden omgevormd tot “niet-gevechtstroepen” die verantwoordelijk zijn voor de bestrijding van het terrorisme en voor de opleiding van de Iraakse veiligheidstroepen. 

De definitieve resultaten die door de Hoge Verkiezingscommissie zijn bekendgemaakt, hebben niet veel veranderd aan de aanvankelijke resultaten, behalve voor vijf zetels. Voor de belangrijkste sjiitische groeperingen bevestigde zij de overwinning van al-Sadr met 73 zetels, Nuri al-Maliki 33 zetels, Hadi al-Amiri met 17 zetels, Faleh al-Fayyad 4 zetels, en nog andere sjiitische partijen met minder zetels.

De uitslag van de verkiezingen betekent niet dat al-Sadr een nationale regering kan vormen zonder andere sjiitische groeperingen. De verschillende Koerdische groepen (die onderling nog steeds onenigheid hebben) en soennitische groepen (die net als de sjiieten en de Koerden lijden onder een gebrek aan eenheid) hebben nog steeds geen akkoord met andere sjiitische partijen.

Muqtada al-Sadr zou de helft van het parlement plus één (165 zetels) niet kunnen halen zonder de andere sjiitische partijen. Uiteindelijk zullen Muhammad Al-Halbousi (soenniet, met 37 zetels) en Massoud Barzani (een Koerd met 31 zetels) tekortschieten en Moqtada niet het aantal parlementsleden verschaffen dat nodig is om de premier te kiezen. Bovendien willen zowel Koerden als soennieten hun aandeel in de nieuwe regering, wat in tegenspraak is met wat al-Sadr hoopte toen hij opriep tot een nationale regering.