Iran treft Israël vanuit Wenen.

Geschreven door – Elijah J. Magnier:

Vertaald door – Francis Jorissen

Niemand manoeuvreert dezer dagen zo intensief als Israël in een wanhopige poging te voorkomen dat de VS en Iran een nucleaire deal sluiten, ook al is het nog lang niet zo ver. Tel Aviv zoekt steun in Washington en de hoofdsteden van het Europese continent in de hoop een nucleaire overeenkomst te voorkomen, die in Wenen toch weer vaart lijkt te hebben gekregen.

Het eerste en meest expliciete signaal kwam van Israël toen de Israëlische premier Naftali Bennett weigerdeeen ontmoeting te hebben met de speciale gezant van de VS voor het nucleaire dossier, Robert Malley. Bennett gelooft niet dat Malley de belangrijkste reden is achter het aandringen van de Amerikaanse regering op de deal met Iran. In plaats daarvan houdt hij er rekening mee dat president Joe Biden degene is die Malley in zijn functie heeft benoemd omdat hij het meest gekwalificeerd is om een nucleair akkoord met Iran te bereiken, zoals de Amerikaanse president meent.

Daarom is de ontevredenheid van de Israëlische premier gericht tegen de Amerikaanse regering, die de onderhandelingen in de richting duwt die Israël vreest: het sluiten van een overeenkomst met Iran. Malley heeft Israël, de Verenigde Arabische Emiraten, Saoedi-Arabië en Bahrein bezocht om het standpunt van de VS uit te leggen over de hervatting van de onderhandelingen met Iran via indirecte Amerikaans-Iraanse besprekingen in Wenen waar het complexe nucleaire dossier besproken wordt.

De Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Yair Lapid bezocht daarentegen Londen en Parijs om deze landen voor het Israëlische standpunt te winnen. Alles wat hij kreeg was een ondersteunende, lege verklaring in Engelse stijl dat Downing Street “dag en nacht zou werken om te voorkomen dat Iran een kernbom bouwt – wat Iran niet wil.

De wereld is ervan overtuigd dat alle illegale sabotageoperaties in de Iraanse kernreactor, de Israëlische geheime operaties om het nucleaire programma te verstoren en de moord op een aantal Iraanse wetenschappers Iran er niet van hebben weerhouden een zeer geavanceerd nucleair niveau te bereiken. Integendeel, ondanks deze operaties heeft Iran een niveau bereikt dat het eerder nooit bereikte. Daarom heeft de wereld de rust die het akkoord van 2015 garandeerde niet gekend, doordat de VS en de EU zich niet hielden aan het ondertekende JCPOA.

De Israëlische generaal-majoor Isaac ben Israël zei dat hij eigenlijk “een gesprek had met premier Naftali) Bennet kort na zijn aantreden”, waarbij hij hem adviseerde zoals hij “zijn voorganger adviseerde om Israël’s verzet tegen de Amerikaanse terugkeer naar de JCPOA te beëindigen”.

“Netanyahu’s poging om de Trump-administratie over te halen om uit het nucleaire akkoord te stappen, is de grootste strategische fout in de geschiedenis van Israël gebleken”, meent de generaal-majoor. De Israëlische officier heeft een lange staat van dienst in de nationale veiligheid, hij is een voormalig hoofd van de inlichtingendienst van de luchtmacht, commandant van het Israëlische bureau voor geavanceerde onderzoeksprojecten op defensiegebied en een adviseur van Netanyahu.

Van zijn kant bespotte Teheran de Israëlische aanvallen en de maximale sancties van de VS en liet het president Donald Trump maandenlang bij de telefoon wachten tot Iran hem zou bellen en keek het toe hoe hij het Witte Huis verliet zonder met hem te hebben gesproken.

Toen Biden aantrad, dacht hij genoeg tijd te hebben om terug te keren naar de nucleaire onderhandelingen en maakte geen haast om aan de nucleaire gesprekken te beginnen. Iran dwong hem om zich naar de bijeenkomst te haasten met de nieuwe president Ibrahim Raisib door zijn uraniumverrijking op te voeren.  Daarna besloot Iran de onderhandelingsdatum vijf maanden uit te stellen alvorens in te stemmen met deelname aan de bijeenkomsten in Wenen, waarbij het de datum van de eerste bijeenkomst en de afwezigheid van de Amerikaanse vlag in de onderhandelingszaal vastlegde.

Het Iraanse gedrag is hoogstwaarschijnlijk een terugslag voor Israël, dat Washington in een militaire confrontatie met Iran wilde dwingen omdat Tel Aviv niet alleen alle Iraanse nucleaire installaties kan vernietigen. Als Israël Iran aanvalt, zal het ongetwijfeld slachtoffers en schade aan een paar sites veroorzaken.  Tel Aviv weet heel goed dat de rakettencapaciteiten van Iran – om nog maar te zwijgen van de capaciteiten van zijn bondgenoten – een uitstekende mogelijkheid bieden om enorme schade toe te brengen aan de Israëlische infrastructuur. Daarom probeert Israël veel landen die geen zin in oorlog lijken te hebben, mee te slepen in een onwillig bondgenootschap.  Zij hebben geen zin om de strijd aan te gaan met Iran zonder dekking van de Verenigde Naties en zonder garanties voor de uitkomst.

De VS begrijpen dat Iran niet zwak is. Alle cyberaanvallen en moorden op Iraanse wetenschappers en aanvallen op Iraanse schepen hebben Iran dichter dan ooit bij het bereiken van 90% verrijkt uranium gebracht.

Bovendien staat Iran op een “nul-afstand” van Israël via zijn sterke bondgenoot in Libanon, Hezbollah. Daarom zal elke oorlog met Iran en zijn partners een pijnlijke slag toebrengen aan Israël en de andere Amerikaanse en Midden-Oosterse landen die Amerikaanse militaire bases herbergen en binnen het bereik liggen van Iraanse precisieraketten en zelfmoorddrones.

Israël heeft alles geprobeerd wat in zijn macht lag om een nucleair akkoord, dat nog lang niet rond is, te verhinderen. Al zijn pogingen zijn tot nog toe mislukt en hebben de wereld ertoe gebracht toe te zien hoe Iran heel dicht bij de status van een militaire kernmacht staat. Israël heeft geen andere keuze dan zijn wonden te gaan likken. Israël moet aanvaarden dat het de feiten niet meer kan veranderen. Iran heeft is al in het voordeel door de onderhandelingen in Wenen op gang te brengen en zijn ritme en voorwaarden op te leggen, maar de definitieve overeenkomst zal er niet snel komen.