Zal China het Amerikaanse unilateralisme uitdagen en verder gaan dan zijn “Grote Muur”?

Geschreven door – Elijah J. Magnier:

Vertaald door – Francis Jorissen

De Chinese Communistische Partij is haar 20e Congres, dat een week duurt, begonnen om president Xi Jinping opnieuw te bevestigen voor een derde ambtstermijn (tot 2027) na grondwetswijzigingen. Het zal het binnenlands en buitenlands beleid van het land voor de komende jaren in kaart brengen. Dit congres gaat door terwijl er een felle oorlog woedt in Oekraïne, waarbij de wereldwijde hegemonie van de VS wordt aangevochten zonder het daarom te willen vervangen door de dominantie van een ander land (Rusland of China). Het wordt ook gehouden in het licht van de Amerikaanse provocaties over Taiwan die China woedend hebben gemaakt. Onder andere het bezoek van de Amerikaanse congresvoorzitter Nancy Pelosi en de verkoop aan wapens voor 1,1 miljard dollar aan het “zelfbestuurde” Chinese eiland. De dubbele moraal bestaat erin dat de VS Taiwan bewapenen en zijn regering aanmoedigen om Peking uit te dagen, terwijl ze China erkennen als één staat, waarvan Taiwan deel uitmaakt. Dit werd bevestigd door president Xi in de openingstoespraak waar hij op scherpe toon de VS waarschuwde dat hij “alle nodige maatregelen zou nemen tegen inmenging van buitenaf” en tegen “het veranderen van de kwestie Taiwan in een internationale aangelegenheid”. De vijandigheid van de VS tegen Peking is echter geïntensiveerd om China van Rusland te verwijderen, vandaar de aarzeling van Peking om Moskou te steunen in zijn oorlog tegen de NAVO-landen. President Xi wil westerse economische sancties vermijden, maar blijft niettemin de nauwe partner van president Vladimir Poetin. Kan Peking nog steeds de westerse agressie weerstaan zoals het decennialang heeft gedaan?

China’s beleid van interne hervormingen en openstelling voor de buitenwereld begon in december 1978 toen president Deng Xiaoping het “opendeurbeleid” aankondigde voor buitenlandse bedrijven en investeerders. Dit was de eerste stap sinds het tijdperk van de Kuomintang, de enige partij die China regeerde van 1927 tot 1949, in een beleid ter bevordering van economische groei en om uit de armoede te geraken. Sinds die tijd steeg China van de 32e naar de 13e plaats in de wereld in exportvolume tot 2010, toen China een aandeel van 10,4% van de wereldmarkt had en de VS overtrof als ‘s werelds grootste handelsnatie met een import en export van meer dan 4,16 biljoen dollar per jaar in 2010 en 5,3 biljoen dollar in 2019.

China gebruikt zijn rijkdom ook in eigen land om de manier van leven van zijn burgers te veranderen. Het heeft 224 miljard dollar uitgegeven om 770 miljoen mensen in een ontwikkelde landbouw-, onderwijs- en economische omgeving te brengen en uit de extreme armoede te halen om  tegen 2020 aan te kondigen dat het de armoede volledig heeft uitgebannen. Dit is een van de belangrijkste redenen waarom China de aandacht van de wereldleiders heeft gekregen, in het licht van de vooruitgang en de snelle economische, wetenschappelijke en industriële opkomst van het land. Tegelijkertijd gaat de Europese industrie achteruit, vooral door het energietekort. Europa maakt een periode van omwenteling door, met een gebrek aan goedkope Russische energie uit de vijf pijpleidingen die nu slechts 41% van de energiebehoefte van de EU voeden, na de oorlog in Oekraïne en de westerse sancties tegen Rusland.Bijgevolg worden de westerse landen geconfronteerd met een super-Chinese staat met gegroeide en gemoderniseerde kernwapens, geavanceerde wapens, het “Beidou” satellietnavigatiesysteem (een concurrent van het Amerikaanse GPS), en een aanzienlijke