Geschreven door – Elijah J. Magnier:
Vertaald door – Francis J.
In een verbluffende wending van de gebeurtenissen heeft Rusland een berekende slag toegebracht aan de Verenigde Staten en Israël, door Iran als het instrument bij uitstek te gebruiken met het te bewapenen met geavanceerde hypersonische raketten. De implicaties van deze strategische manoeuvre zijn verstrekkend en kunnen het machtsevenwicht in het onstabiele Midden-Oosten veranderen.
Het conflict tussen de Verenigde Staten en Rusland is gestaag geëscaleerd tot een oorlog bij volmacht, waarbij Amerika Westerse naties voor haar zaak heeft gewonnen. Door zich aan te sluiten bij de westerse alliantie heeft Israël zich op één lijn geplaatst met het Amerikaanse Central Command (CENTCOM), dat verantwoordelijk is voor de bescherming van de Amerikaanse belangen in de uitgestrekte regio die zich uitstrekt van de Hoorn van Afrika tot Centraal-Azië. Het leiderschap van Tel Aviv heeft de acties van Rusland openlijk veroordeeld en Oekraïne actief gesteund door het leveren van afluisterapparatuur en inlichtingen om Russische soldaten te doden. Deze gezamenlijke inspanning werd gecoördineerd bij de bijeenkomst van vijftig naties in Ramstein, de Amerikaanse basis in Duitsland. Tegen deze achtergrond heeft Rusland, ijverig maar discreet werkend, een enorme klap uitgedeeld aan zowel de VS als Israël door Iran te voorzien van geavanceerde hypersonische rakettechnologie – een vermogen dat slechts enkele naties ter wereld bezitten.
Subscribe to get access
Read more of this content when you subscribe today.
De Iraanse aankondiging van de Al-Fatah, een in eigen land ontwikkelde hypersonische ballistische raket met een bereik van 1400 kilometer, is een belangrijke mijlpaal. Met een snelheid van Mach 13-15, of ongeveer 15.000 kilometer per uur, kan de Al-Fatah zijn snelheid tijdens de vlucht veranderen, waardoor onderschepping vrijwel onmogelijk is. Deze prestatie plaatst Iran in de exclusieve groep landen, waaronder Rusland, China en Noord-Korea, die over deze geavanceerde technologie beschikken – iets wat zelfs veel Europese landen niet is gelukt.
Rusland heeft jarenlang zorgvuldig een delicaat evenwicht in het Midden-Oosten bewaard door Iran niet te bewapenen met geavanceerde raketten om Amerika en Israël niet te provoceren. Maar deze terughoudendheid veranderde halverwege 2022, kort na het uitbreken van het Russisch-Westerse conflict in Oekraïne. Op dat moment maakte een historische defensiesamenwerkingsovereenkomst tussen Iran en Moskou de weg vrij voor de overdracht van duizenden Iraanse drones aan Moskou – een deal waarover ik als eerste verslag deed – en steun voor de bouw van een dronefabriek in Rusland. De beslissing van het Kremlin om Iran te accepteren kwam voort uit het besef dat het alleen moest vechten. Iran was het enige land dat standvastig was in zijn militaire steun en niet bang was voor Amerikaanse en westerse sancties. De vastberadenheid van Iran om stand te houden, Rusland te steunen en de VS uit te dagen, ondanks het feit dat het land sinds de revolutie van 1979 met meer dan 3.800 sancties heeft af te rekenen. Teheran heeft zijn toewijding aan zijn vrienden bewezen door standvastig te blijven ondanks langdurige tegenspoed.
Het feit dat Iran hypersonische raketten bezit, betekent een ongekende kwalitatieve sprong voorwaarts en is een bewijs van de nauwe samenwerking tussen Rusland en Iran. Het zendt een duidelijke boodschap naar de Verenigde Staten, die een aanzienlijke militaire aanwezigheid rond de “Islamitische Republiek” handhaven, dat Iran over geavanceerde afschrikkingscapaciteiten beschikt, waarmee het land zijn belangen in Azië beschermt en mogelijk zijn bondgenoot Israël bedreigt.
De boodschap voor Israël is overtuigend. Door Iran in staat te stellen raketten te verwerven die het geroemde Iron Dome verdedigingssysteem van Tel Aviv kunnen omzeilen, heeft Rusland het vermogen van Israël om Iraanse raketten te onderscheppen effectief geneutraliseerd. Deze ontwikkeling vormt een belangrijke uitdaging voor Israël, dat nu het vooruitzicht heeft op mogelijke aanvallen op zijn grondgebied als het de Iraanse nucleaire installaties aanvalt. Iran heeft zijn doortastendheid al getoond door in 2020 Ain al-Assad, de grootste militaire basis van de VS in Irak, aan te vallen als reactie op de moord op generaal-majoor Qassem Soleimani door toenmalig president Donald Trump.
Als gevolg hiervan heeft Iran verschillende krachtige afschrikkingskaarten:
1. Het beschikt over solide bondgenoten in het Midden-Oosten die bereid zijn ten strijde te trekken om de “as van verzet” te verdedigen die Teheran heeft opgericht.
2. Haar arsenaal aan drones is zeer effectief gebleken en heeft tijdens het conflict in Oekraïne een ravage aangericht tegen het Oekraïense leger en haar westerse wapens, wat Rusland uiteindelijk heeft geholpen om de controle over het slagveld terug te winnen.
3. De raketcapaciteiten van Iran hebben hun potentieel en doeltreffendheid bewezen door succesvolle aanvallen op ISIS-bases in Syrië, Mujahideen Khalq-bases in Irak en zelfs een Israëlische Mossad-basis in Koerdistan-Irak.
Door zijn bondgenoten uit te rusten met geavanceerde en accurate raketten, heeft Iran een balans van angst en afschrikking gecreëerd die de vrijheid van Israël beperkt om in Libanon en Syrië militair op te treden tegen Hezbollah, uit vrees voor een snelle en krachtige reactie.
Rusland heeft zijn betrokkenheid bij het Iraanse raketprogramma niet publiekelijk erkend, omdat Iran herhaaldelijk heeft geprobeerd te ontkennen dat het zijn drones aan Moskou heeft geleverd. Desondanks spreken de acties van Rusland boekdelen over zijn vastberadenheid om grieven aan te pakken en markeren ze een nieuwe strategische benadering van Teheran. Het Kremlin heeft zijn deuren geopend voor een land (Iran) dat in de donkerste omstandigheden voet bij stuk heeft gehouden, Amerikaanse en Europese dreigementen heeft genegeerd en blijk heeft gegeven van een onwrikbare overtuiging die ongevoelig blijft voor Westerse intimidatie.
De Russische boodschap zal weerklank vinden bij de betrokken partijen in Washington en Tel Aviv, alle overgebleven rode lijnen wegvagen en de weg vrijmaken voor een tot nu toe onbekende toekomst van Russisch-Iraanse samenwerking. Dit partnerschap, gesmeed door het nakomen van overeenkomsten, zal waarschijnlijk nog meer verrassende ontwikkelingen opleveren die blijvende gevolgen kunnen hebben. Als het stof is neergedaald, zullen de kosten van het nakomen van de overeenkomst steeds duidelijker worden, waardoor het geopolitieke landschap een nieuwe vorm krijgt en de machtsdynamiek in de regio mogelijk verandert.
In het licht van de strategische zet van Rusland kijkt de wereld met ingehouden adem naar de gevolgen van het bezit van hypersonische raketten door Iran. Met zijn geavanceerde wapens en onwrikbare inzet voor zijn belangen is Iran klaar om zijn soevereiniteit te beschermen en de traditionele machtsdynamiek in het Midden-Oosten uit te dagen. Terwijl de spanningen hoog blijven en de inzet blijft stijgen, wordt de zich ontwikkelende Russisch-Iraanse alliantie een brandpunt van internationale aandacht, met mogelijke gevolgen die veel verder reiken dan de grenzen van deze naties.
You must be logged in to post a comment.