De grondinvasie van Gaza: Israëls strijd voor een onmogelijk doel.

Geschreven door – Elijah J. Magnier:

Vertaald door – Francis J.

Terwijl de invasie van Gaza toeneemt, blijven de strategische doelen van Israël gehuld in dubbelzinnigheid en onzekerheid. De invasie, die vanuit meerdere richtingen wordt ingezet, onderstreept Israëls inzet voor een veelzijdige aanpak. Toch blijven de Israëlische premier Benjamin Netanyahu en zijn kleine, intieme oorlogsraad, waar ook minister van Defensie Yoav Galant en oppositieleider Benny Gantz deel van uitmaken, aarzelen om de start van de operatie formeel aan te kondigen.

Verschillende factoren dragen bij tot deze terughoudendheid. Eerst en vooral is er de angst dat de verklaarde doelen van de invasie niet zullen worden bereikt. Netanyahu, die al worstelt met het strategische moeras dat is ontstaan door de acties van het Palestijnse verzet op 7 oktober, is erop gebrand om deze crisis te beheersen en tegelijkertijd het aantal Israëlische slachtoffers en tegenslagen tot een minimum te beperken en zichzelf te vrijwaren van het falen van zijn regering en haar veiligheidsdiensten. Er staat veel op het spel en de gebeurtenissen in Gaza zullen ongetwijfeld nog lange tijd het geopolitieke landschap van de regio bepalen.

De anatomie van oorlogsplanning: Van concept tot uitvoering

In de ingewikkelde wereld van de militaire strategie is de formulering van oorlogsplannen een nauwgezet proces, doordrenkt van lagen van analyse en voorbereiding. Wanneer stafcommandanten de weg bereiden voor een operatie, definiëren ze eerst de omstandigheden, de onderliggende beweegredenen en de overkoepelende doelstellingen. Deze eerste fase zet de toon voor wat volgt.

Na deze basisfase ligt de nadruk op het mobiliseren van troepen. Dit omvat het verzamelen van troepen, zorgen voor een gestage stroom van logistieke voorraden, het regelen van vuurondersteuning, het aanleggen van munitievoorraden en het organiseren van de accommodatie van het personeel. De periode voorafgaand aan het cruciale ‘uur nul’ – het moment waarop de operatie begint – is er een van anticipatie en nauwgezette planning.

Strategen bepalen de richting van zowel primaire als afleidingsaanvallen. Ze wegen de voor- en nadelen van aanvallen op meerdere fronten af, altijd rekening houdend met de mogelijke noodzaak om plannen aan te passen op basis van het succes van de operatie en de veerkracht van de vijandelijke verdediging. Belangrijke overwegingen zijn het bepalen van de omvang van de opmars en het beveiligen van de flanken.

Een integraal onderdeel van deze planning is het gebruik van afleidingstactieken. Deze kunnen variëren van intensieve voorbereidende bombardementen tot pogingen tot landingen en het doordringen van gebieden die ver verwijderd zijn van de hoofdaanvalsassen. De vijand aanpakken, zelfs in kleine schermutselingen, kan een onschatbaar inzicht geven in zijn staat van paraatheid en potentiële zwakheden.

In wezen is elke fase, van de aanvankelijke planning tot de uiteindelijke uitvoering, een bewijs van de ingewikkelde choreografie van oorlogvoering, waarbij elke zet wordt berekend, elk risico wordt beoordeeld en elk resultaat wordt voorzien.

Achter de schermen: Israëls stille oorlogsmanoeuvres en de politieke calculus

De afgelopen week heeft het Israëlische leger geheime oorlogsoefeningen gehouden die de terughoudendheid van het politieke leiderschap onderstrepen om publiekelijk het begin van een offensief af te kondigen. Deze discrete manoeuvres dienen verschillende doelen, waarvan het belangrijkste is om de troepen te recalibreren en psychologisch voor te bereiden.

Deze behoefte aan kalibratie komt voort uit een grote tegenslag voor het leger. In een moedige zet lanceerde het Palestijnse verzet op 7 oktober een verrassingsaanval op het zenuwcentrum van het Israëlische leger, in de illegale nederzettingen rond de Gazastrook. Deze gedurfde aanval strekte zich uit tot de elf takken van de “Gaza-divisie” die zich aan de rand van de Gazastrook bevinden. De nasleep was veelzeggend: honderden Israëlische soldaten werden gedood of gevangen genomen en onder de slachtoffers waren vier hoge generaals.